W Wielkiej Brytanii ogłoszono ostateczne wyniki wczorajszych wyborów powszechnych. Konserwatyści zdobyli najwięcej głosów i mandatów w Parlamencie, ale nie zapewnili sobie decydującej przewagi.
W 650-miejscowym Parlamencie Konserwatyści zdobyli 306 mandatów - równo o 20 za mało, by rządzić samodzielnie. Głosowało na nich 36 proc. Brytyjczyków.
Na Partię Pracy - tylko 29 proc. To jej najgorszy wynik od czasów wojny - z wyjątkiem jednych tylko wyborów w 1983 roku. Mimo to w Izbie Gmin zasiądzie 258 Labourzystów.
Po przejściowej popularności Liberałów w minionych tygodniach, kiedy w porywach deklarowało się za nimi ponad 30 proc. elektoratu, ostatecznie oddało na nich głosy 23 proc., a to daje im zaledwie 57 mandatów poselskich.
Początkowo Konserwatyści mieli nadzieję, że uda im się utworzyć rząd mniejszościowy przy ewentualnym nieformalnym poparciu innych partii. _ Zawieszony parlament _ - jak określa się nad Tamizą taką patową sytuację - wymusi jednak najprawdopodobniej powołanie koalicji.
Torysi i labourzyści zabiegają o względy liberałów
W zamian za poparcie go na stanowisku premiera, przywódca laburzystów Gordon Brown zaproponował liberałom Nicka Clegga natychmiastowe przyjęcie ustawodawstwa ws. rozpisania referendum na temat zmiany ordynacji wyborczej, w obecnym kształcie niekorzystnej dla liberałów.
Brown sugerował wcześniej wprowadzenie jednomandatowych okręgów, w których zwycięzca musiałby uzyskać co najmniej 50 proc. głosów. Obecnie wystarcza zwykła większość. Liberałowie uznali te propozycje za krok we właściwym kierunku, choć niewystarczający.
Brown w wypowiedzi dla dziennikarzy na Downing Street wskazał, że laburzyści i liberałowie mają wiele wspólnego w sprawach gospodarczych.
Sygnalizując, że Partia Pracy nadal jest u władzy, Brown ujawnił, iż minister finansów Alistair Darling weźmie udział w piątkowej telekonferencji w sprawie greckiego kryzysu.
Clegg w pierwszych powyborczych zapowiedział mówił, że rząd powinna utworzyć partia, która zdobyła największą liczbę głosów, czyli konserwatyści, którym przewodzi David Cameron. Nie jest to do końca zgodne z konstytucją, która w sytuacji, gdy żadna z partii nie ma bezwzględnej większości, pozostawia inicjatywę w rękach dotychczasowego premiera.
Wcześniej Clegg wykluczał koalicję z laburzystami i personalnie atakował Browna.
Cameron przedstawił Cleggowi ofertę sprawiającą wrażenie mniej szczodrej
Wyraził gotowość przystania jedynie na utworzenie międzypartyjnej komisji dochodzeniowej, która przyjrzałaby się systemowi wyborczemu i opracowała zalecenia jego ewentualnej reformy.
W wypowiedzi dla prasy Cameron wskazał na różnice między jego partią a liberałami m.in. w kwestii stosunku do UE. Konserwatyści chcą, by każdy następny traktat unijny był aprobowany w referendum, tak jak w Irlandii. Liberałowie są najbardziej proeuropejską z brytyjskich partii politycznych i nie widzą takiej potrzeby.
Torysi nie są też skłonni iść na kompromis w sprawie obronności i imigracji. Liberałowie z kolei przeciwni są modernizowaniu pocisków nuklearnych Trident wystrzeliwanych z okrętów podwodnych i chcą amnestii dla nielegalnych imigrantów.
W innych kwestiach (m. in. podatkowych i oświaty) Cameron gotów jest rozważyć kompromis, jeśli uzna, że jest to w interesie narodowym. W odróżnieniu od Browna, który zasygnalizował, że nie będzie nalegał na Clegga, by udzielił szybkiej odpowiedzi na jego ofertę, Cameron oświadczył, że spodziewa się odpowiedzi szybkiej.
Komentatorzy zwracają uwagę, że Cameron posługiwał się określeniem _ były rząd Partii Pracy _ i że nawet odrzucenie przez liberałów jego oferty daje liderowi torysów mocniejszy mandat, ponieważ będzie mógł argumentować, iż jest rzecznikiem politycznej zmiany, której chcą wyborcy.
Idea ewentualnej koalicji liberałów z konserwatystami napotyka opór wśród członków obu partii. Przestrzegł przed nią były minister w rządzie Margaret Thatcher lord Norman Tebbit.