Sytuacja tylko jednej z 25 polskich hut żelaza i stali - Huty Florian SA w Świętochłowicach - jest w ocenie Ministerstwa Gospodarki 'dobra z perspektywą rozwoju'. Sytuację sześciu hut uznano za 'złą, bez możliwości naprawy'.
Diagnozę stanu wszystkich polskich hut - zarówno z większościowym lub mniejszościowym udziałem Skarbu Państwa, jak i prywatnych - zawiera pierwsza część projektu zaktualizowanego programu restrukturyzacji przemysłu hutnictwa żelaza i stali w Polsce.
PAP dotarła do projektu, przygotowanego w resorcie gospodarki. Wkrótce ostateczna wersja dokumentu trafić ma pod obrady KERM-u, a potem rządu.
Za 'złą, bez możliwości naprawy' uznano sytuację hut: Kościuszko, Batory, Jedność, Bankowa, Zakład Hutniczy Stalowa Wola oraz Zakład Metalurgiczny Stalowa Wola.
Najwięcej hut znalazło się w kategorii 'sytuacja zła, z możliwością naprawy'. Zaliczono do niej huty: Baildon, Częstochowa, Katowice, Królewska (produkcyjna część Huty Kościuszko), Łabędy, Małapanew, Andrzej, Ferrum, Łaziska, Ostrowiec, Elstal oraz Zakład Kuźnia i Zakład Ciągarnia w Stalowej Woli.
Sytuację sześciu hut uznano za 'słabą, z perspektywą poprawy'. To huty: Cedler, im. Sendzimira, Zawiercie, Pokój, Buczek i Lucchini Warszawa.
Niemal równo rozłożyły się proporcje między zakładami, które resort gospodarki ocenił jako zdolne do funkcjonowania, a tymi, które w obecnej kondycji ekonomicznej nie są zdolne do funkcjonowania i może grozić im warunkowa upadłość. Likwidacja może dotknąć huty Kościuszko i Jedność.
W diagnozie uwzględniono największe zagrożenia i najważniejsze zadania do zrealizowania w poszczególnych hutach. Analiz dokonano na podstawie danych hut za lata 1998, 1999 oraz pierwsze półrocze 2000. Badano postępy w restrukturyzacji, stan finansowy i technologiczny.
Przedmiotem oceny były m.in.: postęp procesów restrukturyzacji organizacyjnej, zmiany statusu własnościowego i restrukturyzacji zatrudnienia, stan ekonomiczno-finansowy, postęp realizacji programu inwestycyjnego oraz wielkość produkcji, dostaw rynkowych, udział w rynku krajowym, stopień wykorzystania zdolności produkcyjnych, nowoczesność, a także jakość wyrobów.
Konkurencyjność i poprawę sytuacji ekonomicznej branży zapewnić ma proponowana przez resort gospodarki konsolidacja produktowa sektora, realizacja priorytetowych inwestycji oraz oddłużenie. W końcu ubiegłego roku dług sektora - według MG - wynosił ponad 8,6 mld zł.
W projekcie zaktualizowanego programu restrukturyzacji hutnictwa resort gospodarki proponuje dwuetapową konsolidację hut Katowice, im. Sendzimira, Florian i Cedler w postaci koncernu Polskie Huty Stali (PHS) SA.
Wokół Huty Częstochowa miałby powstać ośrodek konsolidacji wytwarzania blach grubych. Integracją z taką grupą mógłby zainteresować się przemysł stoczniowy. 'Rozważona będzie także integracja z Walcownią Blach Grubych - Batory, należącą obecnie do Huty Katowice SA, jak również późniejsza integracja z PHS SA' - napisano w projekcie.
'Pozostała część polskiego hutnictwa, która stanowi własność prywatną i gdzie Skarb Państwa posiada udziały mniejszościowe, także powinna przechodzić procesy konsolidacyjne, niemniej jednak ich kształt i sposób prowadzenia będzie pochodną strategii określonych przez właścicieli' - zakłada projekt.
Rząd natomiast miałby wspierać konsolidację np. wnosząc posiadane akcje lub udziały do firm konsolidujących, ułatwiając wymianę akcji lub aktywów, wdrażając procedury kupna i sprzedaży oraz podejmując decyzje upadłościowe i likwidacyjne.
Według nieoficjalnych informacji resort gospodarki chciałby zachęcić ewentualne firmy konsolidujące do tego procesu wzmacniając je określonymi akcjami lub aktywami.
Gdyby np. Stalexport chciał zintegrować producentów wyrobów hutniczych przeznaczonych do celów budowlanych, mógłby zostać wzmocniony należącym do Skarbu Państwa 26,4-proc. pakietem akcji Huty Zawiercie itp.
Ośrodkiem konsolidacji dla stali jakościowych i akcesoriów dla kolejnictwa mogłaby być Huta Lucchini Warszawa, dla rur - Walcownia Rur Jedność, która ruszyć ma w tym roku, dla odlewnictwa - np. Huta Małapanew.
Niektóre huty, ze względu na specyficzny charakter swoich produktów, mają działać samodzielnie w tzw. niszach rynkowych (np. Huta Buczek, Huta Łaziska) lub poszukiwać integracji z producentami zagranicznymi (np. Huta Baildon).
