Celem wprowadzenia stanu wyjątkowego w części lub w całym kraju ma być "jak najszybsze przywrócenie normalnego funkcjonowania państwa".
Stan wyjątkowy może wprowadzić prezydent, na wniosek rządu. Według ustawy, stan wyjątkowy nie może trwać dłużej niż 90 dni z możliwością przedłużenia o kolejne 60 dni.
W czasie stanu wyjątkowego mogą być zawieszone prawa między innymi do: organizowania zgromadzeń, imprez masowych, strajków pracowniczych, rolniczych i studenckich oraz zrzeszania się. Wyjątkiem są obrzędy religijne. Ustawa daje też możliwość zakazu tworzenia i rejestracji nowych stowarzyszeń, partii politycznych czy związków zawodowych.
Według ustawy, premier może również wprowadzić w czasie obowiązywania stanu wyjątkowego między innymi reglamentację zaopatrzenia, zagłuszanie nadajników radia i telewizji oraz cenzurę, z wyjątkiem środków społecznego przekazu należących do kościołów i innych związków wyznaniowych.
Po ogłoszeniu stanu wyjątkowego Rada Ministrów nie będzie oceniać, które organizacje mogą stanowić zagrożenie dla państwa. Oceni to każdy organ wydający rozporządzenie w sprawie między innymi zakresu ograniczeń praw i wolności. Najczęściej bedzie to wojewoda. Katalog organów, którym w czasie stanu wyjątkowego wojewodowie mogą nakazać wprowadzenie cenzury lub kontroli wydawnictw, rozszerzono o admimistrację samorządową.
Zgodnie z ustawą, prezydent będzie mógł na wniosek Rady Ministrów znieść stan wyjątkowy przed upływem czasu, na jaki został wprowadzony, jeżeli ustaną jego przyczyny oraz zostanie przywrócone normalne funkcjonowanie państwa.