Zmienny tydzień na rynkach Eurolandu

Tydzień rozpoczęliśmy bardzo dobrze. Brak sesji za oceanem ,,byki" wykorzystały do podciągnięcia cen na wyższe poziomy. WIG20 zbliżył się do lokalnego szczytu z poprzedniego tygodnia. Kolejne dni wyglądały już gorzej. Notowania kończyły się pod kreską i nacechowane były dużą amplitudą wahań.

Szczególnie ciekawie przebiegła sesja środowa. Po słabym zachowaniu popytu w Stanach, a następnie w Azji handel rozpoczęliśmy od wyraźnej przeceny. Po pierwszej próbie odbicia rynek zanurkował (-3 proc.) w okolice dołka z poprzedniego piątku. Wsparcie to zyskało na znaczeniu bo z tego właśnie poziomu nastąpił gwałtowny atak popytu. Co prawda WIG20 zakończył sesję na 0,5 proc. stracie ale ostatnie godziny pokazały siłę kupujących.

Jeżeli przyjrzymy się wykresowi WIG20 z ostatnich dwóch tygodni to zaobserwujemy, że rynek przeszedł w konsolidację, która swym kształtem przypomina trójkąt poprzedzony falą wzrostową. Mamy duże szanse wyjść górą z tej formacji, ale pod warunkiem, że zachowanie graczy na światowych rynkach nie pogorszy nastrojów na naszym rodzimym parkiecie. Wyjście górą otworzy drogę do przeprowadzenia ataku na opór w postaci sierpniowego dołka 3250 pkt. Opuszczenie dołem tej formacji może zaowocować przynajmniej cofnięciem do lokalnego dołka z początku lutego.

Byliśmy świadkami zmiennego tygodnia na rynkach Eurolandu, żaden z głównych zachodnioeuropejskich indeksów w ujęciu tygodniowym nie wylądował na znaczącym plusie lub minusie. Główne impulsy dla rynków dochodziły z europejskiego sektora bankowego, nie bez echa pozostały też drożejące surowce (szczególnie rekordowo droga ropa) oraz tradycyjnie informacje zza oceanu.

Zgodnie z oczekiwaniami ,,na świeczniku" znalazła się wspomniana wyżej europejska branża finansowa. Ze szwajcarskiego Credit Suisse najpierw doszły do nas informacje o zwiększeniu udziałów przez rządowy fundusz inwestycyjny Kataru.

Ogólnie spekuluje się, iż kraje Zatoki Perskiej w ciągu 2 lat mogą zainwestować w amerykańskie i europejskie banki nawet 15 mld dolarów. Następnie ten sam szwajcarski bank poinformował o korekcie wyceny obligacji zabezpieczonych aktywami, która może zmniejszyć jego tegoroczny zysk nawet o miliard dolarów.

Kolejny bank dotknięty kryzysem na rynku sub-prime, brytyjski Barclays, poinformował z kolei w swoim raporcie kwartalnym o stratach rzędu 3,1 mld dolarów, humory jego inwestorom zdołał jednak poprawić 10-procentowy wzrost dywidendy. Sektor bankowy staje się ,,oczkiem w głowie" także europejskich rządów, premier Wielkiej Brytanii zapowiedział nacjonalizację słynnego od dłuższego czasu Northern Rock.

Pomijając sferę finansowa, duży wpływ na zachowanie rynków europejskich miała rekordowo droga ropa naftowa, co pozytywnie odczuła branża paliwowa, a negatywnie sektor lotniczy. Drożejące metale pomogły natomiast praktycznie wszystkim spółkom wydobywczym.

W kwestii wyników kwartalnych europejskich koncernów, warto wspomnieć o złych danych niemieckiego dystrybutora gazu i energii, RWE (strata netto w IV kwartale). Z danych makro pozytywnie zaskoczył w Eurolandzie lutowy odczyt indeksu PMI w sektorze usług. Nadchodzący tydzień zapewne będzie przebiegał pod dyktando wieści zza oceanu oraz kolejnych wyników kwartalnych europejskich koncernów, nie zapominajmy też o publikacji styczniowej inflacji w strefie euro.

Frazą najlepiej opisującym sytuacje na rynkach giełdowych w mijającym tygodniu jest ,,brak zdecydowania". Obserwowaliśmy może i czasami nerwowe ruchy indeksów mocno zmieniające nastroje w ramach jednej sesji. Natomiast w perspektywie tygodnia nie dają one odpowiedzi na pytanie, w którą stronę podążą rynki. Dobrze na tle europejskich rynków wschodzących zaprezentował się główny indeks rumuński BET, który po kilku naprawdę słabych tygodniach (przypomnijmy stracił od początku roku blisko 30%) zanotował ponad 2proc. wzrost. Na niewielkich minusach kończą natomiast tydzień węgierski BUX, czeski PX50 oraz bułgarski SOFIX.

Sytuacja na rynku surowcowym mocno pomaga indeksowi rosyjskiemu. Tamtejszy RTS zanotował kolejny dobry tydzień uwieńczony wzrostem ponad 4%. Motorem wzrostów była obok Gazpromu Polyus Gold, największa spółka zajmująca się wydobyciem złota, która podała informację o przeznaczeniu 29 mln. dolarów na zwiększenie mocy wytwórczych swojej kopalni Kuranakh.

Rynkowi pomogły również pogłoski o możliwym połączeniu w branży metalurgicznej. Należąca do miliardera Alishera Usmanova spółka Mettaloinvest, zajmująca się wydobyciem rudy żelaza, planuje fuzję z Norilsk Nikiel, największym na świecie producentem niklu i palladu. Powstałby holding mogący konkurować z największymi potentatami na rynku surowców jak BHP Billiton czy Rio Tinto. **

W minionym tygodniu było krótko acz treściwie. Rynek amerykański w poniedziałek świętował (rocznica urodzin G. Washingtona), a od wtorku zaczęły się publikacje danych makro. Okazało się, że w styczniu rynek nieruchomości nieznacznie się pobudził.

Wzrósł zarówno indeks rynku (NAHB) jak i rozpoczęte budowy domów, jednak do przełomowych wniosków nadal jest bardzo daleko i dane te nie stanowią właściwie żadnego impulsu. Niepokojąco prezentuje się również styczniowa odsłona inflacji, co tworzy nie lada problem dla Fedu i Bena Bernanke. Jak wspominałem w zeszłym tygodniu obecny szef Rezerwy Federalnej jest wg mnie w znacznie trudniejszej sytuacji niż poprzedni.

Groźba recesji podsycona została kolejnym słabiutkim odczytem indeksu Fed z Filadelfii. Mierzy on aktywność sektora wytwórczego w 3 Stanach. Obecnie mamy dwa odczyty (styczeń i luty) indeksu w wartościach silnie ujemnych, co obrazuje recesje w tym regionie. W tej kwestii jest reprezentatywny dla obszaru całych Stanów Zjednoczonych.

Ale przyjrzyjmy się samemu indeksowi bliżej. Od 1973r porusza się on w wyraźnym klinie i obecnie potencjalnym dolnym ograniczeniem dla niego jest obszar około -32 pkt. Odczyt lutowy z wartością -24 pkt. sugeruje dalszy, umiarkowanie negatywny rozwój wypadków. Jeśli indeks nie wybije się dołem, potencjalna recesja będzie miała łagodny, krótkookresowy przebieg. Co więcej, klinowy kształt indeksu Fed z Filadelfii podpowiada coraz mniejsze wahania gospodarki.

Zachowania inwestorów w minionym tygodniu wyraźnie preferowały branżę kruszcową, główne indeksy giełdowe nadal mają aktywne sygnały sprzedaży (analiza Ichimoku), choć jak wspominałem wcześniej ich siła wyczerpuje się. W ramach dygresji wspomnę jeszcze brazylisjki indeks Bovespa, który właściwie jako pierwszy w dniu 11.02. 2008 wygenerował zachęcający sygnał kupna (Ichimoku).

Ropa zdrożała o prawie 2proc., a baryłka tego surowca wyceniana jest na 97,5 dolara. Po raz kolejny mieliśmy do czynienia z atakiem na cenowy historyczny rekord, tym razem zakończony powodzeniem. Cena kontraktów terminowych na ropę Crude osiągnęła wartość 100,65 dolara za baryłkę. Przez cały tydzień rynek zachowywał się pod kątem informacji, które windowały ceny na coraz to wyższe poziomy. FED obniżył prognozę wzrostu gospodarczego w USA z 1,8-2,5 proc. do 1,3-2,0 proc.

Może to skłaniać ku kolejnej obniżek stóp procentowych w tym kraju i osłabić dolara, a ropa zachowuje się w opozycyjnym kierunku do amerykańskiej waluty. Z drugiej jednak strony, recesja w USA bardzo mocno obniży popyt na surowce (w tym ropę), zatem taka informacja powinna ściągnąć ceny w dół. Takie zachowanie rynku może dziwić. Być może, ze względu na niepewną sytuację na globalnym rynku akcji duża część inwestorów w poszukiwaniu zysków zaczęła przenosić się z kapitałem na rynek surowcowy, co w znacznym stopniu mogło wpłynąć na wzrosty cen.

Jak podał Departament Energii Stanów Zjednoczonych, zapasy ropy zwiększyły się o 4,20 mln baryłek, czyli 1,40 proc., do 305,3 mln baryłek Z kolei analitycy spodziewali się wzrostu zapasów ropy o 2,4 mln baryłek. Wydaje się, że po pobiciu kolejnego rekordu wszechczasów cena ropy ponownie cofnie się w okolice 92 dolarów za baryłkę. Obecnie nie ma bowiem czynników, które mogłyby utrzymać ceny na dotychczasowych poziomach. Takim impulsem mogłaby być decyzja OPEC (zbiera się 5 marca) o zmniejszeniu wydobycia, jednak na dzień dzisiejszy jest to mało prawdopodobne. OPEC już wcześniej swoimi decyzjami pokazywał, że nie będzie reagował na spekulacyjne zwyżki cen w krótkich okresach.

Na londyńskiej giełdzie metali za tonę miedzi płaci się obecnie 8325 dolarów, co oznacza wzrost cen o 5,5proc.. Główną przyczyną takiego zachowania się cen jest spadek globalnych zapasów surowca do poziomu nie notowanego od 16 miesięcy. Ciekawie wygląda sytuacja techniczna miedzi. Ceny dotarły pod szczyt z 3 października 2007 roku (8363 dolarów za tonę), który jest w tej chwili oporem do dalszych zwyżek (pomimo, że opór ten został już lekko naruszony).

W najbliższym czasie ceny powinny się ustabilizować na nieco niższych poziomach by ponownie ruszyć w górę. Wszystko zależy od zachowania się strony chińskiej, która jak pokazuje historia wstrzymywała się od kupowania miedzi po wysokich cenach, co powodowało ich spadek. Jednak przy tak niskim stanie zapasów dalsze zakupy wydają się być nieuniknione.

Złoto zyskało w tym tygodniu 3,7proc. dochodząc do poziomu 940 dolarów za uncję. Wszystko za sprawą niepokojów związanych z amerykańską gospodarką. Słabe (lub złe) dane jakie napłynęły na rynek w tym tygodniu przyczyniły się do podnoszenia cen żółtego kruszcu.

Kolejne zwyżki cen wydają się być nieuniknione. Obawy co do dalszych wzrostów mogą jedynie wzbudzać informacje z Indii, które są największym importerem tego surowca na świecie. Otóż import do tego kraju spada od października 2007. Wszystko za sprawą drożejącego surowca, który w ostatnich siedmiu miesięcy nie zdrożał tylko w listopadzie w ujęciu miesiąc do miesiąca.

Wraz ze świętem w USA początek tygodnia na rynku walutowym przynosi dość wyraźne umocnienie USD względem europejskich par walutowych. W Wielkiej Brytanii ogłoszona została nacjonalizacja Northern Rock, który padł ofiarą kredytów hipotecznych. Informacje te źle zostały przyjęte przez funta, który tego dnia stracił najwięcej wobec dolara i spadł do poziomu 1,95. Pod koniec dnia kurs USD/PLN znajdował się na poziomie 2,4397 co oznaczało wzrost o 0,8 grosza względem piątkowego zamknięcia.

Produkcja przemysłowa w styczniu wzrosła w Polsce o 10.8 proc. w porównaniu do ubiegłego roku. Prognozy zakładały wzrost na poziomie 6,6 proc.. W tym samym dniu zostały również opublikowane dane przez GUS odnośnie inflacji PPI, które w relacji rocznej wzrosły o 2,8proc.

W środę podane zostały dane odnośnie inflacji w USA, która po raz kolejny przyspieszyła. Roczna inflacja konsumentów wyniosła 4,3 proc, podczas gdy oczekiwano niższej, na poziomie 4,1 proc. Wzrosła również inflacja bazowa w grudniu do poziomu 2,5 proc. Reakcją dolara było umocnienie się w stosunku do wszystkich walut gdzie w końcówce sesji kurs EUR/USD wyniósł 1,4660. Para GBP/USD podczas notowania zbliżyła się do poziomu 1,9360.

Agencja ratingowa S&P w czwartek w swojej publikacji podniosła perspektywę oceny wiarygodności Polski, uzależniając jednocześnie podniesienie ratingu od realizacji reform strukturalnych ograniczających deficyt i zadłużenie oraz od przyspieszenia procesu prywatyzacji. Podniesiona została również ocena Polski w walucie zagranicznej ze stabilnej do pozytywnej A- , efektem czego 5-letnie obligacje zanotowały spadek rentowności do 6,1proc. a 10-letnie do 5,93 proc.

Wg porannych wyników tydzień przyniósł wzrost EUR/USD z poniedziałkowego poziomu 1,4637 do piątkowego 1,4812 natomiast pary GBP/USD z 1,9508 do 1,9652.

_ Jarosław Godyń, Tomasz Kacprzak, Michał Kurpiel, Jacek Pacholczyk, Adam Piotrowski, Tomasz Ray-Ciemięga, Piotr Trzeciak, Paweł Zawistowski. _