Dziś złoty był bezsprzecznie gwiazdą: po niezłym otwarciu, tradycyjnej niemal porannej stracie oraz konsolidacji trwającej do 14:00 zaczął - wraz z większością walut rynków wschodzących - zdecydowanie umacniać się do euro oraz dolara.
Skala tego ruchu była znaczna: dość powiedzieć, że otwarcie nastąpiło na 2,8018 USDPLN i 3,7752 EURPLN, po drodze odwiedziliśmy 2,8099 USDPLN i 3,7814 EURPLN, zaś od godziny trwa - na razie udany - atak na wsparcia. Rynek zamknie się więc najprawdopodobniej w okolicach 3,7650 EURPLN oraz 2,7950 USDPLN.
Od rana nic nie zapowiadało takiego scenariusza: złoty tracił, a w kalendarzu brakowało publikacji, które mogłyby sprzyjać umocnieniu naszej waluty. Dobre otwarcie było skutkiem słabych danych z Japonii i powrotu inwestorów do carry trade (produkcja przemysłowa w Kraju Kwitnącej Wiśni spadła i 0,4% m/m, podczas gdy oczekiwano wzrostu o 0,8%); później rynki neutralnie przyjęły 9,1% stopę bezrobocia w Niemczech (prognoza 9,2%, przyrost liczby wolnych miejsc pracy o 11 tys.), zaś umocnieniem euro wobec większości walut przyjęły dane o wzroście masy pieniądza M3 w Eurolandzie: 10,7% zamiast prognozowanych 10,3%.
Publikacje danych z USA o 14:30 nie były bezpośrednim powodem umocnienia złotego. Dane z amerykańskiej gospodarki były dość neutralne - jeśli mowa o Stanach, rynki czekają na decyzję FOMC (spodziewane pozostawienie stóp a poziomie 5,25%). Na rynku można było również zauważyć delikatną zmianę kształtu krzywej rentowności w USA: jej część krótkoterminowa opadła, długoterminowa zaś podniosła się, a zmiany sięgały 1-2 pb.
Obecnie rynek powinien pozostawać płaski aż do komunikatu po posiedzeniu FOMC. Amerykańskie władze monetarne, jak już wspominałem, powinny pozostawić stopy na niezmienionym poziomie nie tylko na teraz, lecz jeszcze przez kilka miesięcy - aż do grudnia (wtedy możliwa jest obniżka).