Jestem wręcz przerażony.
Niechlujstwo językowe, prymitywizacja, ubożenie wręcz kwitnie.
Celują w tym, niestety, media.
Szkoła nie zwraca uwagi na poprawną wymowę, akcent, melodię zdania. Zaprzestano nauki wierszy, recytacji, głośnego czytania.
Składnia zaczyna być tragiczna (znowu media, np. Money. pl)
„Chodzi mi o to, aby język giętki Powiedział wszystko, co pomyśli głowa: A czasem był jak piorun jasny, prędki, A czasem smutny jako pieśń stepowa, A czasem jako skarga nimfy miętki, A czasem piękny jak aniołów mowa... Aby przeleciał wszystka ducha skrzydłem. Strofa być winna taktem, nie wędzidłem.”