niestety aby rozliczyć potem taki dochód z dywidenty t ogłowa mała i trzeba zatrudniać księgową.

Ciekawe dlaczego w tym zestawieniu nie ma Banku Zachodniego WBK, którego pan Morawiecki był wieloletnim prezesem? Posiadanie akcji własnej firmy a wpływ na zarządzanie nią to dwie różne sprawy. Akcjonariat pracowniczy jest lekko utopijny, bo jak tu wszystkich zadowolić, nie mówiąc już o zwolnieniu akcjonariusza?

Kto u kogo zadłużony jest?Jeżeli bank ma takie zyski to po odliczeniu podatku ile mają długu

Za czasów PRLu bardzo kochałem Polskę , taką jaka była , bo innej nie było- harowałem dla niej . Po 89 harowałem dla nowej Polski i kochałem jeszcze bardziej . Z czasem jednak przerażeniem zauważyłem , że chyba Polskę kocham , ale coraz mniej. Wstydziłem się tego. Teraz wiem dlaczego , bo wraz z solidarnością przyszli ludzie podli i,głupi i pazerni i oni zaczęli dominować wszędzie. Teraz przyszli ludzie jeszcze głupsi i podlejsi , a na dodatek mówią mi , że przez całe życie byłem złym Polakiem , bo harowałem dla PRLu i III RP. Jak żyć !!!!!

To nie jest żaden nowy ani przełomowy pomysł, bo praktycznie podczas każdej prywatyzacji część akcji otrzymywali pracownicy. Problem w tym, że kiedy tylko już mogli, od razu je sprzedawali i kupowali nowy telewizor albo samochód. A później narzekanie, że nie mają wpływu na losy firmy albo nic nie mają z zysków...

Jestem mieszkańcem Czarnkowa i wiem, że ta forma własności niczym się nie różni od formy właściciela jednoosobowego. W przypadku Mepromoru i Meblomoru sprawa jest z gruntu dziwna. Jedna firma, Meblomor, stuosobowa załoga ciężko "tyra" za grosze produkując co się tylko "nawinie pod rękę", natomiast kilkanaście osób z drugiej, Mepromor, za te grosze odkopuje towar sprzedając po dużo wyższej cenie, a zarobki tej drugiej to taka różnica jak płaca w Polsce i na terenie Niemiec. . Jednocześnie obie firmy funkcjonują w jednym miejscu i w towarzyskich relacjach. Połączenie obu hybryd spłaszczyłoby dochody pracowników, ale nie w smak to bonzom mającym większe udziały w tym przedsięwzięciu.

Panie Ministrze, to Wy - Państwo Polskie podzielcie się z przedsiębiorcą, pracodawcą i pracownikiem.
W żadnym stopniu nam przedsiębiorcą nie pomagacie, a tylko kładziecie kłody pod nogi. To ja muszę myśleć, harować jak wół po 17 godzin dziennie, przeżywać stres każdego dnia aby zapewnić moim pracownikom pracę. To ja muszę coś sprzedać, wygrać, aby moi ludzie mieli pracę, ubezpieczenie i wynagrodzenie. Nie Wy! Ja! I moi pracownicy.
Niczego nie zamierzam nikomu dać. Jeżeli ktoś sobie życzy, może założyć własną firmę i przeżywać życie w taki sam sposób jak ja - przedsiębiorca i pracodawca.
To wy pochłaniacie 50% wynagrodzenia pracowników nie ja!