Prawdziwy sukces?

W 1904, z inicjatywy niemieckiego chemika i inżyniera, Carla Duisberga doszło do konsolidacji firm z branży chemicznej i fototechnicznej (Bayer AG, Agfa i BASF) grupą: Hoechst AG, Huels, Cassella oraz Kalle & Co. AG. Obie grupy utworzyły kartel pod nazwą Interessen-gemeinschaft der deutschen Teerfarbenfabriken w 1925 przekształcony w spółkę akcyjną I.G. Farbenindustrie (Interessen-Gemeinschaft Farbenindustrie AG).
Na początku wojny, oraz w trakcie jej trwania, koncern uczestniczył także w grabieży przedsiębiorstw na terenie Austrii, Czechosłowacji, Polski, Norwegii oraz ZSRR.
Koncern zatrudniał masowo więźniów obozów koncentracyjnych i wywiezionych na pracę przymusową, stworzył także własną sieć zakładów pracy zlokalizowanych przy tych obozach, m.in. w fabryce benzyny syntetycznej w Policach (niem. Hydrierwerke Pölitz AG), w zakładach I.G. Farbenwerk Auschwitz w Monowicach przy obozie w Auschwitz-Birkenau produkowano syntetyczną benzynę i kauczuk. W zakładach zlokalizowanych na terenie samych Niemiec pracowało 103 000 robotników przymusowych przywożonych z krajów okupowanych, natomiast przez zakłady I.G. Farbenindustrie przy Auschwitz-Birkenau przewinęło się w latach 40. ok. 300-500 000 więźniów, z których większość została wymordowana.
I.G. Farbenindustrie miał 42,2% udziałów w firmie Degesch produkującej Cyklon B, który był wykorzystywany przez Niemców do eksterminacji. Koncern prowadził także eksperymenty pseudomedyczne na więźniach (np. wstrzykiwanie benzyny syntetycznej w serce i inne), dostarczał także oddziałom SS metanol, za pomocą którego uśmiercano więźniów i spalano zwłoki w krematoriach.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/IG_Farben