Wg. mnie porównywalna z krajami o tym samym potencjale gopspodarczym na świecie. Nie mając prawie w całości własnego i przy nieudolnym/łagodnie powiedziane/ zarządzaniu i gospodarowaniu nie jest aż tak źle.
Takie są prawa systemu w którym przyszło nam żyć.
Zmartwieniem i to powaznym na dziś jest świadomość kierunku w jakim zdążamy. Niestety, obserwując nasz establishment polityczny i gospodarczy, jego postawę, działania, wszystko wskazuje, że jest to droga po równi pochyłej. Zgodnie ze światowymi trendami rynku kapitałowego. Słabsi stają się tylko wasalami i to we własnym kraju o ile ten zwrot w przyszłości będzie miał jakiekolwiek znaczenie.
Nieuchronna globalizacja nie tylko kapitału, plus wewnętrzne rozdarcia w obecnie tzw. krajach są tylko świetnym panaceum na osiągnięcie zamierzonych z góry celów.
Cóż pozostaje dla nas szaraków? Walczyć! Walczyć ze sobą, z własnymi słabościami. Uczyć się samemu, pracować i być komercyjnie potrzebnym! Pozostali przestaną się prędzej czy później liczyć. Zgodnie z odwiecznym prawem natury: słabi muszą odejść w niebyt.
Obserwując rzeczywistość; nikt socjalu im nie zapewni.
Hmmm...jakaś rewolucja? Czy ma jakkiś na dłuższą metę sens?...
Jeżeli już, to trzeba by było zacząć ją od siebie! Czy kogoś na to stać?

az co trzecie polskie dziecko zyje w biedzie

to oznacza, ze dwom trzecim dzieci żyje się dobrze. Zatem biedy nie ma.
w rodzinach wielodzietnych

to nie robić. są srodki antykoncpcyjne.