Ja tam nie pracuję, ale jestem klientem i to co widzę i słyszę jak są traktowani pracownicy przez panią kierownik to przechodzi ludzkie pojęcie. Dotyczy to sklepu BOTI w Ząbkowicach Śl, dziwię się tym panią, że tak pozwalają się traktować. Byłam świadkiem ja ,czy moi znajomi wyzywania pracownika, karcenia czy poniżenia go przy klientach. Nie powiem już jak pani kierownik traktuje klienta, mam wrażenie że jak się wchodzi do sklepu to jest się potencjalnym złodziejem, albo trzeba uważać żeby nie dotknąć jakiegoś pudełka bo od razu zwraca uwagę i umoralnia,taka sytuacja była z dzieckiem mojej znajomej gdzie niechcący przesunęło pudełko i co matka musiała wysłuchać na temat swojego dziecka. Dziwię się dyrekcji,że z tym nic nie robi, bo dlaczego my klienci musimy patrzeć i robić zakupy jak nie ma w sklepie pani kierownik. A przede wszystkim dziwię się reszcie załogi, która jest bardzo miła, że pozwala sobie na takie traktowanie. Może by dyrekcja porozmawiała z resztą załogi lub trochę trudu by sobie zadała i sprawdziła poczynania pani kierownik, bo według mnie jest to mobbing w stosunku to reszty załogi. Nie jest to tylko moje zdanie ale spotykając się ze znajomymi nieraz rozmawiamy na temat tego sklepu, i dziwimy się że tak można być traktowanym, nie było by nic dziwnego jeżeli pracownik byłby ochrzaniany na zapleczu a tak nie jest. Pani kierownik pokazuje swoją władze na sklepie przy klientach, tylko nie wiem co przez to chce osiągnąć, a panie sprzedawczynie muszą się ze wstydu czerwienić przed klientami za zachowanie kierowniczki. Droga Dyrekcjo może warto przyglądnąć się pracy pani kierownik i nabrać trochę szacunku to pracy pań sprzedawczyń bo to naprawdę miła załoga i my chętnie wchodzimy do sklepu gdy one są,a nie jak pani kierownik jest to staramy się odkładać zakupy na inny dzień. Opinia klientów sklepu BOTI w Ząbkowicach Śl.

Re: CCC [0]
DOBRE CZASY

I

Gdzie nas ten człowiek powiezie?– mówiły sobie Krasnoludki siedząc na wozie
ubogiego Skrobka i kłopocąc się o dwóch swoich towarzyszów:Podziomka i
Koszałka-Opałka,którzy gdzieś w drodze przepadli.

–Do króla by się jakiego zdało,żeby miłościwy pan nasz kompanię piękną miał,a na
honorze uszczerbku nie poniósł!– odezwał się kanclerz Kocie--Oczko.

–Dobre by to było!–zawołał paź Krężołek i oblizał się szeroko
językiem.–U królów, słyszę,same tłuste i słodkie potrawy jadają,a kołacze na każdy
dzień pieką.Tam by się człek pożywił.

–Ciszej byś był oto!–zgromił go Słomiaczek,dziwnie wychudzony i
cienki.–I tak się już ledwie toczysz niby kula.Jeno patrzeć,jak urząd stracisz,a
pan nasz miłościwy inszego do noszenia za sobą purpury swej weźmie!

–O królów to tam niełatwo na wsi –przerwał ten spór Modraczek.–Ale może
choć do księcia jakiego ten poczciwy kmieć nas powiezie?

–U księcia także wielki dwór,dworzany kuchmistrze!–zawoła na to
Żagiewka.– Kapela też zawsze jest,muzyka gra,stoły aż się gną od srebrzystych mis i
pucharów,światło jarzące, jak na rezurekcji,na każdą noc świeci,ludzie długo śpią i mało
co czyniąc,wesoły żywot pędzą.Tam by nam dobrze było!Ale książęta też na gruszkach
polnych nie rosną,niby ulęgałki,a i książęcy dwór każdemu jak karczma otworem nie
stoi.Daleko by nam jechać, żeby księcia znaleźć!

– No,,to choćby do grafa jakiego niech nas wiezie!— zawołał na to
Słomiaczek..–Graf też tęgie życie prowadzi i duży dwór trzyma.

– Ba!!–rzecze Chwastek.– A jakie stajnie ma!!Co za konie!Jakie psy
myśliwskie!

– A jakiż tam wikt??– zapytał troskliwie Krężołek.

–Ha,cóż!Jak u grafa!Doskonała kuchnia i już!Na rożnach obracają się pieczenie z
sarny lub dzika,pasztetniki pieką torty i piramidy cukrowe,a wino złociste z gąsiorów do
pucharów leją,a jakie szczupaki na stół,na takich ot,misach niosą! Tu rozłożył ręce jak
szerokie miał,a wszyscy z podziwienia głowami kiwać zaczęli. Ale Pietrzyk,który do
wszystkiego prędki jak iskra był,skoczy ze swego miejsca,słysząc owe cuda,i trąciwszy
Skrobka,zawoła:

– Człowieku!!Hej,człowieku,znaszże ty grafa jakiego w tej okolicy?

– Grafa??– powtórzył Skrobek drapiąc się za ucho.– Nijakiego grafa tu
nie ma.. Pomilczał chwilę,a po chwili,przypomniawszy sobie,dodał:

–Jest ci hąjno na górce stara taka rudera,komin ano tylko i kawał muru,co
powiadają,że tam dawnymi czasy grafy siedziały;ale teraz pustka to i mieszczany tylko tam
czasem po cegłę jeżdżą,jak któremu trzeba.Grafy ponoć dawno wymarły.

–Wymarły?– zawołał z żywym współczuciem Krężołek i klasnął w dłonie.–
Patrzcież, jak od takiego dobra umierają ludzie i odchodzą!Ha,jak tak,to niech nas choćby
do porządnego szlacheckiego dworu ten chłop powiezie,to i tam krzywdy nam nie będzie.
Szlachcic na wsi to także pan całą gębą.

–A tak –odezwał się na to Modraczek.–Przyjdzie wiosna,to sobie rano
wstanie,na te pola zielone pod zorzą wyjdzie;tu mu skowronek śpiewa wesołą piosenkę,tu mu
rosa perły pod nogi sypie,tu mu kwiatuszki dziergają wzorzyste kobierce po łąkach,tu mu
pługi czarną ziemię orzą,wołki porykują,oracze pokrzykują,aż dusza rośnie,aż serce
jaśnieje.Przyjdzie lato,fuzyjkę szlachcic bierze,na błota idzie,kaczkę dziką ustrzeli,do
torby pięknie przytroczy,w to niebo modre popatrzy,wesołe myśli ma.A tu pola dokoła
szumią kłosem złotym,a tu lny kwitną modro,a tu siano z łąk pachnie,a tu jagody się
rumienią,a pszczoły w lipie brzęczą...Przyjdzie jesień,to jabłoń i grusze,i śliwy pod
owocem się gną,w gaju brzozowym grzyby i rydze pachną,wieniec dożynkowy złoci się i mieni
to kłosem,to kwiatem,to orzechów gronem.Rankiem na polach mgły leżą,słońce ledwo się
wychyla,a mój szlachcic nuż w bór z nagonką!nuż łowy na zwierza!Bór cicho stoi,grania
ogarów słucha,na myśliwców z wysoka wiewiórka czarnymi oczyma patrzy.Wtem huknie strzelec
raz i jeszcze raz!Paf!paf!paf!Echo się szerokie rozlega,krzyk słychać radosny i
myśliwskie trąbki.

–Dobrze,bardzoś to dobrze opowiedział,wierny mój Modraczku!–rzekł na to
miłościwy król Błystek,który,w milczeniu rozmowy drużyny swej słuchając,teraz się
uśmiechać mile zaczął.–Obyśmy do takiego dworu ziemiańskiego w podróży naszej
trafili!Ale choćby tam nawet nie było tak gwarno i wesoło,i tak mu rad będę! Mówił tak
jeszcze król stary z wyrazem rozrzewnienia na zmarszczonej twarzy,kiedy wóz nagle o
kamień stuknąwszy w bok z gościńca na polną drożynę skręcił,a zaraz też i szkapa ubogiego
Skrobka parskać wesoło zaczęła,jak zwykle czynią konie,kiedy dom poczują. Jakoż wóz
niebawem się zatrzymał,a chłop,podszedłszy do siedzących na nim,rzekł:

– Złaźtaż!!Wy,królisko,i wy,reszta!Złaźta!Już my przyjechali!

–Gdzie?Jak?!– zakrzyknęły Krasnoludki wychylaj

e: CCC [0]
DOBRE CZASY

I

Gdzie nas ten człowiek powiezie?– mówiły sobie Krasnoludki siedząc na
wozie
ubogiego Skrobka i kłopocąc się o dwóch swoich towarzyszów:Podziomka i
Koszałka-Opałka,którzy gdzieś w drodze przepadli.

–Do króla by się jakiego zdało,żeby miłościwy pan nasz kompanię
piękną miał,a na
honorze uszczerbku nie poniósł!– odezwał się kanclerz Kocie--Oczko.

–Dobre by to było!–zawołał paź Krężołek i oblizał się szeroko
językiem.–U królów, słyszę,same tłuste i słodkie potrawy jadają,a
kołacze na każdy
dzień pieką.Tam by się człek pożywił.

–Ciszej byś był oto!–zgromił go Słomiaczek,dziwnie wychudzony
i
cienki.–I tak się już ledwie toczysz niby kula.Jeno patrzeć,jak urząd
stracisz,a
pan nasz miłościwy inszego do noszenia za sobą purpury swej weźmie!

–O królów to tam niełatwo na wsi –przerwał ten spór
Modraczek.–Ale może
choć do księcia jakiego ten poczciwy kmieć nas powiezie?

–U księcia także wielki dwór,dworzany kuchmistrze!–zawoła na
to
Żagiewka.– Kapela też zawsze jest,muzyka gra,stoły aż się gną od
srebrzystych mis i
pucharów,światło jarzące, jak na rezurekcji,na każdą noc świeci,ludzie
długo śpią i mało
co czyniąc,wesoły żywot pędzą.Tam by nam dobrze było!Ale książęta też na
gruszkach
polnych nie rosną,niby ulęgałki,a i książęcy dwór każdemu jak karczma
otworem nie
stoi.Daleko by nam jechać, żeby księcia znaleźć!

– No,,to choćby do grafa jakiego niech nas wiezie!— zawołał na
to
Słomiaczek..–Graf też tęgie życie prowadzi i duży dwór trzyma.

– Ba!!–rzecze Chwastek.– A jakie stajnie ma!!Co za
konie!Jakie psy
myśliwskie!

– A jakiż tam wikt??– zapytał troskliwie Krężołek.

–Ha,cóż!Jak u grafa!Doskonała kuchnia i już!Na rożnach obracają się
pieczenie z
sarny lub dzika,pasztetniki pieką torty i piramidy cukrowe,a wino złociste
z gąsiorów do
pucharów leją,a jakie szczupaki na stół,na takich ot,misach niosą! Tu
rozłożył ręce jak
szerokie miał,a wszyscy z podziwienia głowami kiwać zaczęli. Ale
Pietrzyk,który do
wszystkiego prędki jak iskra był,skoczy ze swego miejsca,słysząc owe cuda,i
trąciwszy
Skrobka,zawoła:

– Człowieku!!Hej,człowieku,znaszże ty grafa jakiego w tej okolicy?

– Grafa??– powtórzył Skrobek drapiąc się za ucho.–
Nijakiego grafa tu
nie ma.. Pomilczał chwilę,a po chwili,przypomniawszy sobie,dodał:

–Jest ci hąjno na górce stara taka rudera,komin ano tylko i kawał
muru,co
powiadają,że tam dawnymi czasy grafy siedziały;ale teraz pustka to i
mieszczany tylko tam
czasem po cegłę jeżdżą,jak któremu trzeba.Grafy ponoć dawno wymarły.

–Wymarły?– zawołał z żywym współczuciem Krężołek i klasnął w
dłonie.–
Patrzcież, jak od takiego dobra umierają ludzie i odchodzą!Ha,jak tak,to
niech nas choćby
do porządnego szlacheckiego dworu ten chłop powiezie,to i tam krzywdy nam
nie będzie.
Szlachcic na wsi to także pan całą gębą.

–A tak –odezwał się na to Modraczek.–Przyjdzie wiosna,to
sobie rano
wstanie,na te pola zielone pod zorzą wyjdzie;tu mu skowronek śpiewa wesołą
piosenkę,tu mu
rosa perły pod nogi sypie,tu mu kwiatuszki dziergają wzorzyste kobierce po
łąkach,tu mu
pługi czarną ziemię orzą,wołki porykują,oracze pokrzykują,aż dusza
rośnie,aż serce
jaśnieje.Przyjdzie lato,fuzyjkę szlachcic bierze,na błota idzie,kaczkę
dziką ustrzeli,do
torby pięknie przytroczy,w to niebo modre popatrzy,wesołe myśli ma.A tu
pola dokoła
szumią kłosem złotym,a tu lny kwitną modro,a tu siano z łąk pachnie,a tu
jagody się
rumienią,a pszczoły w lipie brzęczą...Przyjdzie jesień,to jabłoń i grusze,i
śliwy pod
owocem się gną,w gaju brzozowym grzyby i rydze pachną,wieniec dożynkowy
złoci się i mieni
to kłosem,to kwiatem,to orzechów gronem.Rankiem na polach mgły leżą,słońce
ledwo się
wychyla,a mój szlachcic nuż w bór z nagonką!nuż łowy na zwierza!Bór cicho
stoi,grania
ogarów słucha,na myśliwców z wysoka wiewiórka czarnymi oczyma patrzy.Wtem
huknie strzelec
raz i jeszcze raz!Paf!paf!paf!Echo się szerokie rozlega,krzyk słychać
radosny i
myśliwskie trąbki.

–Dobrze,bardzoś to dobrze opowiedział,wierny mój
Modraczku!–rzekł na to
miłościwy król Błystek,który,w milczeniu rozmowy drużyny swej
słuchając,teraz się
uśmiechać mile zaczął.–Obyśmy do takiego dworu ziemiańskiego w
podróży naszej
trafili!Ale choćby tam nawet nie było tak gwarno i wesoło,i tak mu rad
będę! Mówił tak
jeszcze król stary z wyrazem rozrzewnienia na zmarszczonej twarzy,kiedy wóz
nagle o
kamień stuknąwszy w bok z gościńca na polną drożynę skręcił,a zaraz też i
szkapa ubogiego
Skrobka parskać wesoło zaczęła,jak zwykle czynią konie,kiedy dom poczują.
Jakoż wóz
niebawem się zatrzymał,a chłop,podszedłszy do siedzących na nim,rzekł:

– Złaźtaż!!Wy,królisko,i wy,reszta!Złaźta!Już my przyjechali!

–Gdzie?Ja

e: CCC [0]
DOBRE CZASY

I

Gdzie nas ten człowiek powiezie?– mówiły sobie Krasnoludki siedząc na
wozie
ubogiego Skrobka i kłopocąc się o dwóch swoich towarzyszów:Podziomka i
Koszałka-Opałka,którzy gdzieś w drodze przepadli.

–Do króla by się jakiego zdało,żeby miłościwy pan nasz kompanię
piękną miał,a na
honorze uszczerbku nie poniósł!– odezwał się kanclerz Kocie--Oczko.

–Dobre by to było!–zawołał paź Krężołek i oblizał się szeroko
językiem.–U królów, słyszę,same tłuste i słodkie potrawy jadają,a
kołacze na każdy
dzień pieką.Tam by się człek pożywił.

–Ciszej byś był oto!–zgromił go Słomiaczek,dziwnie wychudzony
i
cienki.–I tak się już ledwie toczysz niby kula.Jeno patrzeć,jak urząd
stracisz,a
pan nasz miłościwy inszego do noszenia za sobą purpury swej weźmie!

–O królów to tam niełatwo na wsi –przerwał ten spór
Modraczek.–Ale może
choć do księcia jakiego ten poczciwy kmieć nas powiezie?

–U księcia także wielki dwór,dworzany kuchmistrze!–zawoła na
to
Żagiewka.– Kapela też zawsze jest,muzyka gra,stoły aż się gną od
srebrzystych mis i
pucharów,światło jarzące, jak na rezurekcji,na każdą noc świeci,ludzie
długo śpią i mało
co czyniąc,wesoły żywot pędzą.Tam by nam dobrze było!Ale książęta też na
gruszkach
polnych nie rosną,niby ulęgałki,a i książęcy dwór każdemu jak karczma
otworem nie
stoi.Daleko by nam jechać, żeby księcia znaleźć!

– No,,to choćby do grafa jakiego niech nas wiezie!— zawołał na
to
Słomiaczek..–Graf też tęgie życie prowadzi i duży dwór trzyma.

– Ba!!–rzecze Chwastek.– A jakie stajnie ma!!Co za
konie!Jakie psy
myśliwskie!

– A jakiż tam wikt??– zapytał troskliwie Krężołek.

–Ha,cóż!Jak u grafa!Doskonała kuchnia i już!Na rożnach obracają się
pieczenie z
sarny lub dzika,pasztetniki pieką torty i piramidy cukrowe,a wino złociste
z gąsiorów do
pucharów leją,a jakie szczupaki na stół,na takich ot,misach niosą! Tu
rozłożył ręce jak
szerokie miał,a wszyscy z podziwienia głowami kiwać zaczęli. Ale
Pietrzyk,który do
wszystkiego prędki jak iskra był,skoczy ze swego miejsca,słysząc owe cuda,i
trąciwszy
Skrobka,zawoła:

– Człowieku!!Hej,człowieku,znaszże ty grafa jakiego w tej okolicy?

– Grafa??– powtórzył Skrobek drapiąc się za ucho.–
Nijakiego grafa tu
nie ma.. Pomilczał chwilę,a po chwili,przypomniawszy sobie,dodał:

–Jest ci hąjno na górce stara taka rudera,komin ano tylko i kawał
muru,co
powiadają,że tam dawnymi czasy grafy siedziały;ale teraz pustka to i
mieszczany tylko tam
czasem po cegłę jeżdżą,jak któremu trzeba.Grafy ponoć dawno wymarły.

–Wymarły?– zawołał z żywym współczuciem Krężołek i klasnął w
dłonie.–
Patrzcież, jak od takiego dobra umierają ludzie i odchodzą!Ha,jak tak,to
niech nas choćby
do porządnego szlacheckiego dworu ten chłop powiezie,to i tam krzywdy nam
nie będzie.
Szlachcic na wsi to także pan całą gębą.

–A tak –odezwał się na to Modraczek.–Przyjdzie wiosna,to
sobie rano
wstanie,na te pola zielone pod zorzą wyjdzie;tu mu skowronek śpiewa wesołą
piosenkę,tu mu
rosa perły pod nogi sypie,tu mu kwiatuszki dziergają wzorzyste kobierce po
łąkach,tu mu
pługi czarną ziemię orzą,wołki porykują,oracze pokrzykują,aż dusza
rośnie,aż serce
jaśnieje.Przyjdzie lato,fuzyjkę szlachcic bierze,na błota idzie,kaczkę
dziką ustrzeli,do
torby pięknie przytroczy,w to niebo modre popatrzy,wesołe myśli ma.A tu
pola dokoła
szumią kłosem złotym,a tu lny kwitną modro,a tu siano z łąk pachnie,a tu
jagody się
rumienią,a pszczoły w lipie brzęczą...Przyjdzie jesień,to jabłoń i grusze,i
śliwy pod
owocem się gną,w gaju brzozowym grzyby i rydze pachną,wieniec dożynkowy
złoci się i mieni
to kłosem,to kwiatem,to orzechów gronem.Rankiem na polach mgły leżą,słońce
ledwo się
wychyla,a mój szlachcic nuż w bór z nagonką!nuż łowy na zwierza!Bór cicho
stoi,grania
ogarów słucha,na myśliwców z wysoka wiewiórka czarnymi oczyma patrzy.Wtem
huknie strzelec
raz i jeszcze raz!Paf!paf!paf!Echo się szerokie rozlega,krzyk słychać
radosny i
myśliwskie trąbki.

–Dobrze,bardzoś to dobrze opowiedział,wierny mój
Modraczku!–rzekł na to
miłościwy król Błystek,który,w milczeniu rozmowy drużyny swej
słuchając,teraz się
uśmiechać mile zaczął.–Obyśmy do takiego dworu ziemiańskiego w
podróży naszej
trafili!Ale choćby tam nawet nie było tak gwarno i wesoło,i tak mu rad
będę! Mówił tak
jeszcze król stary z wyrazem rozrzewnienia na zmarszczonej twarzy,kiedy wóz
nagle o
kamień stuknąwszy w bok z gościńca na polną drożynę skręcił,a zaraz też i
szkapa ubogiego
Skrobka parskać wesoło zaczęła,jak zwykle czynią konie,kiedy dom poczują.
Jakoż wóz
niebawem się zatrzymał,a chłop,podszedłszy do siedzących na nim,rzekł:

– Złaźtaż!!Wy,królisko,i wy,reszta!Złaźta!Już my przyjechali!

–Gdzie?Ja

e: CCC [0]
DOBRE CZASY

I

Gdzie nas ten człowiek powiezie?– mówiły sobie Krasnoludki siedząc na
wozie
ubogiego Skrobka i kłopocąc się o dwóch swoich towarzyszów:Podziomka i
Koszałka-Opałka,którzy gdzieś w drodze przepadli.

–Do króla by się jakiego zdało,żeby miłościwy pan nasz kompanię
piękną miał,a na
honorze uszczerbku nie poniósł!– odezwał się kanclerz Kocie--Oczko.

–Dobre by to było!–zawołał paź Krężołek i oblizał się szeroko
językiem.–U królów, słyszę,same tłuste i słodkie potrawy jadają,a
kołacze na każdy
dzień pieką.Tam by się człek pożywił.

–Ciszej byś był oto!–zgromił go Słomiaczek,dziwnie wychudzony
i
cienki.–I tak się już ledwie toczysz niby kula.Jeno patrzeć,jak urząd
stracisz,a
pan nasz miłościwy inszego do noszenia za sobą purpury swej weźmie!

–O królów to tam niełatwo na wsi –przerwał ten spór
Modraczek.–Ale może
choć do księcia jakiego ten poczciwy kmieć nas powiezie?

–U księcia także wielki dwór,dworzany kuchmistrze!–zawoła na
to
Żagiewka.– Kapela też zawsze jest,muzyka gra,stoły aż się gną od
srebrzystych mis i
pucharów,światło jarzące, jak na rezurekcji,na każdą noc świeci,ludzie
długo śpią i mało
co czyniąc,wesoły żywot pędzą.Tam by nam dobrze było!Ale książęta też na
gruszkach
polnych nie rosną,niby ulęgałki,a i książęcy dwór każdemu jak karczma
otworem nie
stoi.Daleko by nam jechać, żeby księcia znaleźć!

– No,,to choćby do grafa jakiego niech nas wiezie!— zawołał na
to
Słomiaczek..–Graf też tęgie życie prowadzi i duży dwór trzyma.

– Ba!!–rzecze Chwastek.– A jakie stajnie ma!!Co za
konie!Jakie psy
myśliwskie!

– A jakiż tam wikt??– zapytał troskliwie Krężołek.

–Ha,cóż!Jak u grafa!Doskonała kuchnia i już!Na rożnach obracają się
pieczenie z
sarny lub dzika,pasztetniki pieką torty i piramidy cukrowe,a wino złociste
z gąsiorów do
pucharów leją,a jakie szczupaki na stół,na takich ot,misach niosą! Tu
rozłożył ręce jak
szerokie miał,a wszyscy z podziwienia głowami kiwać zaczęli. Ale
Pietrzyk,który do
wszystkiego prędki jak iskra był,skoczy ze swego miejsca,słysząc owe cuda,i
trąciwszy
Skrobka,zawoła:

– Człowieku!!Hej,człowieku,znaszże ty grafa jakiego w tej okolicy?

– Grafa??– powtórzył Skrobek drapiąc się za ucho.–
Nijakiego grafa tu
nie ma.. Pomilczał chwilę,a po chwili,przypomniawszy sobie,dodał:

–Jest ci hąjno na górce stara taka rudera,komin ano tylko i kawał
muru,co
powiadają,że tam dawnymi czasy grafy siedziały;ale teraz pustka to i
mieszczany tylko tam
czasem po cegłę jeżdżą,jak któremu trzeba.Grafy ponoć dawno wymarły.

–Wymarły?– zawołał z żywym współczuciem Krężołek i klasnął w
dłonie.–
Patrzcież, jak od takiego dobra umierają ludzie i odchodzą!Ha,jak tak,to
niech nas choćby
do porządnego szlacheckiego dworu ten chłop powiezie,to i tam krzywdy nam
nie będzie.
Szlachcic na wsi to także pan całą gębą.

–A tak –odezwał się na to Modraczek.–Przyjdzie wiosna,to
sobie rano
wstanie,na te pola zielone pod zorzą wyjdzie;tu mu skowronek śpiewa wesołą
piosenkę,tu mu
rosa perły pod nogi sypie,tu mu kwiatuszki dziergają wzorzyste kobierce po
łąkach,tu mu
pługi czarną ziemię orzą,wołki porykują,oracze pokrzykują,aż dusza
rośnie,aż serce
jaśnieje.Przyjdzie lato,fuzyjkę szlachcic bierze,na błota idzie,kaczkę
dziką ustrzeli,do
torby pięknie przytroczy,w to niebo modre popatrzy,wesołe myśli ma.A tu
pola dokoła
szumią kłosem złotym,a tu lny kwitną modro,a tu siano z łąk pachnie,a tu
jagody się
rumienią,a pszczoły w lipie brzęczą...Przyjdzie jesień,to jabłoń i grusze,i
śliwy pod
owocem się gną,w gaju brzozowym grzyby i rydze pachną,wieniec dożynkowy
złoci się i mieni
to kłosem,to kwiatem,to orzechów gronem.Rankiem na polach mgły leżą,słońce
ledwo się
wychyla,a mój szlachcic nuż w bór z nagonką!nuż łowy na zwierza!Bór cicho
stoi,grania
ogarów słucha,na myśliwców z wysoka wiewiórka czarnymi oczyma patrzy.Wtem
huknie strzelec
raz i jeszcze raz!Paf!paf!paf!Echo się szerokie rozlega,krzyk słychać
radosny i
myśliwskie trąbki.

–Dobrze,bardzoś to dobrze opowiedział,wierny mój
Modraczku!–rzekł na to
miłościwy król Błystek,który,w milczeniu rozmowy drużyny swej
słuchając,teraz się
uśmiechać mile zaczął.–Obyśmy do takiego dworu ziemiańskiego w
podróży naszej
trafili!Ale choćby tam nawet nie było tak gwarno i wesoło,i tak mu rad
będę! Mówił tak
jeszcze król stary z wyrazem rozrzewnienia na zmarszczonej twarzy,kiedy wóz
nagle o
kamień stuknąwszy w bok z gościńca na polną drożynę skręcił,a zaraz też i
szkapa ubogiego
Skrobka parskać wesoło zaczęła,jak zwykle czynią konie,kiedy dom poczują.
Jakoż wóz
niebawem się zatrzymał,a chłop,podszedłszy do siedzących na nim,rzekł:

– Złaźtaż!!Wy,królisko,i wy,reszta!Złaźta!Już my przyjechali!

–Gdzie?Ja

DOBRE CZASY

I

Gdzie nas ten człowiek powiezie?– mówiły sobie
Krasnoludki siedząc na
wozie
ubogiego Skrobka i kłopocąc się o dwóch swoich
towarzyszów:Podziomka i
Koszałka-Opałka,którzy gdzieś w drodze przepadli.

–Do króla by się jakiego zdało,żeby miłościwy pan nasz
kompanię
piękną miał,a na
honorze uszczerbku nie poniósł!– odezwał się kanclerz
Kocie--Oczko.

–Dobre by to było!–zawołał paź Krężołek i oblizał
się szeroko
językiem.–U królów, słyszę,same tłuste i słodkie potrawy
jadają,a
kołacze na każdy
dzień pieką.Tam by się człek pożywił.

–Ciszej byś był oto!–zgromił go Słomiaczek,dziwnie
wychudzony
i
cienki.–I tak się już ledwie toczysz niby kula.Jeno
patrzeć,jak urząd
stracisz,a
pan nasz miłościwy inszego do noszenia za sobą purpury swej
weźmie!

–O królów to tam niełatwo na wsi –przerwał ten
spór
Modraczek.–Ale może
choć do księcia jakiego ten poczciwy kmieć nas powiezie?

–U księcia także wielki dwór,dworzany
kuchmistrze!–zawoła na
to
Żagiewka.– Kapela też zawsze jest,muzyka gra,stoły aż
się gną od
srebrzystych mis i
pucharów,światło jarzące, jak na rezurekcji,na każdą noc
świeci,ludzie
długo śpią i mało
co czyniąc,wesoły żywot pędzą.Tam by nam dobrze było!Ale
książęta też na
gruszkach
polnych nie rosną,niby ulęgałki,a i książęcy dwór każdemu jak
karczma
otworem nie
stoi.Daleko by nam jechać, żeby księcia znaleźć!

– No,,to choćby do grafa jakiego niech nas
wiezie!— zawołał na
to
Słomiaczek..–Graf też tęgie życie prowadzi i duży dwór
trzyma.

– Ba!!–rzecze Chwastek.– A jakie stajnie
ma!!Co za
konie!Jakie psy
myśliwskie!

– A jakiż tam wikt??– zapytał troskliwie
Krężołek.

–Ha,cóż!Jak u grafa!Doskonała kuchnia i już!Na rożnach
obracają się
pieczenie z
sarny lub dzika,pasztetniki pieką torty i piramidy cukrowe,a
wino złociste
z gąsiorów do
pucharów leją,a jakie szczupaki na stół,na takich ot,misach
niosą! Tu
rozłożył ręce jak
szerokie miał,a wszyscy z podziwienia głowami kiwać zaczęli.
Ale
Pietrzyk,który do
wszystkiego prędki jak iskra był,skoczy ze swego
miejsca,słysząc owe cuda,i
trąciwszy
Skrobka,zawoła:

– Człowieku!!Hej,człowieku,znaszże ty grafa jakiego w
tej okolicy?

– Grafa??– powtórzył Skrobek drapiąc się za
ucho.–
Nijakiego grafa tu
nie ma.. Pomilczał chwilę,a po chwili,przypomniawszy
sobie,dodał:

–Jest ci hąjno na górce stara taka rudera,komin ano
tylko i kawał
muru,co
powiadają,że tam dawnymi czasy grafy siedziały;ale teraz
pustka to i
mieszczany tylko tam
czasem po cegłę jeżdżą,jak któremu trzeba.Grafy ponoć dawno
wymarły.

–Wymarły?– zawołał z żywym współczuciem Krężołek i
klasnął w
dłonie.–
Patrzcież, jak od takiego dobra umierają ludzie i
odchodzą!Ha,jak tak,to
niech nas choćby
do porządnego szlacheckiego dworu ten chłop powiezie,to i tam
krzywdy nam
nie będzie.
Szlachcic na wsi to także pan całą gębą.

–A tak –odezwał się na to
Modraczek.–Przyjdzie wiosna,to
sobie rano
wstanie,na te pola zielone pod zorzą wyjdzie;tu mu skowronek
śpiewa wesołą
piosenkę,tu mu
rosa perły pod nogi sypie,tu mu kwiatuszki dziergają wzorzyste
kobierce po
łąkach,tu mu
pługi czarną ziemię orzą,wołki porykują,oracze pokrzykują,aż
dusza
rośnie,aż serce
jaśnieje.Przyjdzie lato,fuzyjkę szlachcic bierze,na błota
idzie,kaczkę
dziką ustrzeli,do
torby pięknie przytroczy,w to niebo modre popatrzy,wesołe
myśli ma.A tu
pola dokoła
szumią kłosem złotym,a tu lny kwitną modro,a tu siano z łąk
pachnie,a tu
jagody się
rumienią,a pszczoły w lipie brzęczą...Przyjdzie jesień,to
jabłoń i grusze,i
śliwy pod
owocem się gną,w gaju brzozowym grzyby i rydze pachną,wieniec
dożynkowy
złoci się i mieni
to kłosem,to kwiatem,to orzechów gronem.Rankiem na polach mgły
leżą,słońce
ledwo się
wychyla,a mój szlachcic nuż w bór z nagonką!nuż łowy na
zwierza!Bór cicho
stoi,grania
ogarów słucha,na myśliwców z wysoka wiewiórka czarnymi oczyma
patrzy.Wtem
huknie strzelec
raz i jeszcze raz!Paf!paf!paf!Echo się szerokie rozlega,krzyk
słychać
radosny i
myśliwskie trąbki.

–Dobrze,bardzoś to dobrze opowiedział,wierny mój
Modraczku!–rzekł na to
miłościwy król Błystek,który,w milczeniu rozmowy drużyny swej
słuchając,teraz się
uśmiechać mile zaczął.–Obyśmy do takiego dworu
ziemiańskiego w
podróży naszej
trafili!Ale choćby tam nawet nie było tak gwarno i wesoło,i
tak mu rad
będę! Mówił tak
jeszcze król stary z wyrazem rozrzewnienia na zmarszczonej
twarzy,kiedy wóz
nagle o
kamień stuknąwszy w bok z gościńca na polną drożynę skręcił,a
zaraz też i
szkapa ubogiego
Skrobka parskać wesoło zaczęła,jak zwykle czynią konie,kiedy
dom poczują.
Jakoż wóz
niebawem się zatrzymał,a chłop,podszedłszy do siedzących na
nim,rzekł:

– Złaźtaż!!Wy,królisko,i wy,reszta!Złaźt

Jestem kierowniczka tej dziewczyny i nie zgadzam sie z ta opinia. Jestem bardzo zadowolona z jej pracy. Widac ze ktos na forum probuje zarowna ja jak i mnie oczernic. Dziewczyna ktora mnie zastepuje to bardzo mila i kompetentna osoba. Pozdrawiam

To samo dotyczy reszty regionow. Dyrekcja nie ma chyba zielonego pojecia jak RKS traktuja pracownikow sklepow..

Firma mogłaby zrobic konkurs na najlpszego RKS , Pani Asiana pewno by wygrała.....!!!!!

Nie no super podejście do tematu,mam szczęście,że taki ktoś jak Ty nie pracuje w naszym zespole!!!Patyczek,czy bez niego buty klient prawo oddać i tyle!

właśnie widać:)

H E L O Ł! NIE MA JUŻ CELI PÓŁROCZNYCH. Poza tym, nie wierzę, że tak Ci na Nich zależy:-) Każdy przypomina sobie o nich, kiedy... nie dostaje premii. Dopiero wtedy chce wiedzieć, za co!

wybacz ze zapytam ale ty specjalnie robisz takie byki czy tak masz bo aż w oczy pali

dla kierowników są półroczne...natomiast dla sprzedawców teraz są kwartalne....ludzie pracujemy w jednej firmie...skąd te niedoiformowania się biorą????

Normalka !!! W poprzednim półroczu było tak samo, jeszcze zwaliła robotę na kierowników, żeby za nią tabelki pouzupełniali. Mnie oszukała na 600 zł. , ponieważ nie zapisało się wszystko w tabelce. Nie wiecie za co ona bierze sianko ?! Jej praca to chodzenie po sklepach i robienie zakupów oraz odwiedzanie fryzjera i kosmetyczki. Ona potrzebuję ludzi do odwalania za nią roboty !!! Mam nadzieję, że wkrótce ktoś się za nią weźmie i ją wy......!!!!! MASAKRA !!!! Przyjeżdża bardzo rzadko do salonu i jeszcze jej się nie chce karty kontroli zrobić ! Za czasów Bolka wszystko było okey, premie na czas, rankingi wysyłane. Ona żadnego rankingu sama od siebie nie wyśle, trzeba się prosić !!! Wielka damulka !!!!!!! Karierowiczka !!!! Procedur nie zna, a wymaga !!!

my juz mamy od dwóch tygodni.....zaraz się kwartał skończy....dobre hihiih za co oni siano biorą,i co najgorsze nikt ich nie pilnuje!!!!!!!!!!!!i nie kontroluje!!!!!!!!!!

z 4,5 tyś , mówiła jedna regionalna

A Wy za co dostajecie pieniądze ?

hihihi co Wy piszecie, patrząc na chate mojej regionalnej i 2 samochody po 150tys zł. Wiem że za 6tys netto to nawet nie chciałoby się jej z domu wychodzić. Ludzie mój kolega jest regionalnym co prawda w innej firmie ale podobnej i jak 10000 netto zarobi to jest załamany bo tz. że premii nie dostał.

POPIERAM