Tak jak politycznej prostytucji nie można nazwać dyplomacją, tak wzajemnego stręczycielstwa nie można nazwać polityką.
Premier szantażuje koalicjanta że dopuści do niego organy ścigania, jeśli ten nie będzie nadal prowadził z nim „rewolucji moralnej. Następnego koalicjanta szantażuje nowymi wyborami, wiedząc że takim wypadku koalicjantowi się zemrze. Z drugiej strony, obaj wspomniani koalicjanci, przy każdej nadarzającej się okazji szantażują premiera – a to przy budżecie, a to przy obsadzie nowych stanowisk.
Urocza jest ta koalicja.