Wydaje się, że główne tezy tego artykułu powinny być odczytane przed wczorajszą debatą w polskim sejmie. Może uchroniłoby to przed rzucaniem inwektyw na wszystkich, którzy mają inne zdanie o strefie euro niż euroentuzjaści spod znaku partii rządzącej.

Oni po prostu nie są "decyzyjni" - nie potrafią myśleć jak jeden organizm, bo nim nie są i nie będą. Problem polega na tym, że euro jest zbyt głęboką integracją w takiej sytuacji.
Powinni z powrotem wrócić do swoich walut, a euro traktować jako walutę rozliczeniową. I po problemie. No, ale wtedy pojawiły by się pytania o sens UE w ogóle. No i cala rzesza darmozjadów z administracji parlamentów, komisji i innych czasem tylko fasadowych organów UE była by zagrożona.

Angole mają niestety rację:
1. Jeśli obecne umowy odnośnie deficytu każdy miał gdzieś i nigdy nikogo nie ukarana to jaka jest szansa, że w przyszłości będzie inaczej? A nawet jeśli to kto ukarze Niemcy I Francję?
2. Pomagając zadłużonym tak naprawdę ich nagradzamy za przekręty i wysyłamy czytelny sygnał "oszukuj i zadłużaj się, w razie czego UE pomoże". Przecież środki z pomocy zostaną wydane na bieżącą działalność polityczną podobnie jak u nas trwoni się fundusz rezerwy demograficznej i kasę z OFE. Czy pomoc zagraniczna uchroniła przed bankructwem Argentynę albo polskę?