W Warszawie na Bródnie przy ul. Łojewskiej znajduje się taka przychodnia która jest b.ładnie położona, budynek wyremontowany, nawet winda jest, dookola stoją bloki w krórych mieszkają setki ludzi i szkopul w tym że w tej przychodni nie ma kto leczyć.Ludzie przychodzą skoro świt w kolejkę i nie każdemu udaje się dostać do lekarza P.O.Zdr. a co mówić o specjaliście!!!!!!!Pani Kopacz albo kto przyjdzie na jej miejsce proszę pilnie zająć się tym tematem, póki ludzie jeszcze żyją!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Resort zdrowia to nie jest Ministerstwo Kultury.Tu są pacjenci którzy sa petentami a kołdra w resorci e zawsze jest za krótka .Koncerny farmaceutyczne zdzierają ile się da .i kontrolowanie wydatków jest niezwykle trudne.a dyrektorami szpitali nie powinni być lekarze Uzupełnieniem jest poniższy post zxc.

Służba zdrowia to trudny temat dlatego że musi pozostawać pod kontrolą państwa.Służba zdrowia to trudny temat dlatego że musi pozostawać pod kontrolą państwa.Dyrektor szpitala dba o kolegów lekarzy a nie o pacjenta. Lekarze już teraz wywalczyli sobie duże pensje a ich apetyt wciąż rośnie. Sprzęt diagnostyczny stoi niewykorzystany bo nie ruszy lekarz palcem jak nie dostanie dodatkowych pieniędzy z NFZ bo limit wyczerpał.
Zdrowie ludzkie to nie towar. Zasady wolnorynkowe w tym akurat przypadku nie sprawdzają się. USA dobry przykład jak ktoś zna tam sytuacje. Ubezpieczenia prywatne są dobre na leczenie kataru i podobnych. Wadą podstawową jest w nich ustalony limit na leczenie. Leczenie poważnej choroby kosztuje nieraz tak dużo że limit nie wystarcza. Młodym wydaje się że zawsze będą zdrowi i bogaci a wszelkie nieszczęścia dotykają tylko innych. Różnie to bywa.