piciu
/ 2009-02-18 11:48
/
"Nikt" i Mistrz gry: „Najlepsze spółki tygodnia"
Historia jest najlepszą nauczycielka życia: uczy nas, że jeszcze nigdy, nikogo, niczego nie nauczyła.
Pan Premier Donald Tusk zapowiedział interwencję w celu obrony złotego, jak kurs PLN/EUR spadnie do 5 zł. Dokładnie Pan Premier stwierdził, że rząd będzie wówczas sprzedawał euro z zaliczki, jaka już wpłynęła do Polski z Unii Europejskiej. Premier Wladimir Putin też ostatnio interweniował w celu obrony rubla. Z wiadomym skutkiem: 200 mld USD „w plecy”. Oczywiście sprzedaż EUR z dotacji unijnych, to co innego niż klasyczna interwencja banku centralnego, ale ciekawe na ile starczy tych 7 mld EUR do podtrzymywania kursu PLN na poziomie poniżej 5 PLN za EUR? Jeśli ktoś spekuluje polską walutą, a wiele na to wskazuje, to nie na długo.
W 1990 roku Wielka Brytania przystąpiła do Europejskiego Mechanizmu Walutowego (ERM). Punktem odniesienia dla brytyjskiego funta stała się marka niemiecka.
Brytyjski funt został wyceniony na 2,95 DM. ERM wymagał aby kurs funta wahał się w granicach +/- 6%. Oznaczało to, że jeśli funt spadnie do poziomu 2,778 DM konieczna będzie interwencja Banku Anglii.
Gospodarka Wielkiej Brytanii była wówczas w innej fazie cyklu niż niemiecka. W Niemczech szybciej rosła inflacja więc Niemiecki Bank Centralny podniósł stopy procentowe do poziomu 8,75%. Bank Anglii został w ten sposób zmuszony do podniesienia również swoich stóp, aby utrzymać kurs GB/DEM na wymaganym przez ERM poziomie, choć gospodarka znajdowała się w fazie istotnego spowolnienia wzrostu.
Od połowy 1992 roku fundusz Quantum George Sorosa zaciągał liczne pożyczki w funtach brytyjskich, a gdy we wrześniu Soros udzielał licznych – jak niektórzy potem twierdzili „sponsorowanych” – wywiadów, że funt jest przewartościowany, Quantum zaczął wymieniać funty na inne waluty. Kurs funta gwałtownie „powędrował na południe” – jak twierdza w swoim slangu analitycy giełdowi.
Bank Anglii rzucił do obrony funta własne rezerwy walutowe, wyprzedając na potęgę niemieckie marki i skupując funty. Rano, 16 września 1992 roku, podniósł stopy o 2 punkty procentowe (z 10% do 12%) a po południu zapowiedział kolejną podwyżkę nawet do 15%, ale o godzinie 19 wieczorem ogłosił kapitulację – funt został zdewaluowany z 2,78 DM do 2,2 DM i wypadł z ERM. Soros odkupił tańsze funty, spłacił kredyty zaciągnięte w funtach i miał jeszcze te klika miliardów w innych walutach, które mu zostały po ich wcześniejszym zakupie za przewartościowane funty. W USD uzbierało mu się tego ponad miliard!
Tak coś czuję, że scenariusz się powtarza. W zeszłym tygodniu całe City pozamykało pozycje na polskiej walucie a przez prasę zagraniczną przetoczyły się komentarze, że po krachu na Ukrainie to samo czeka Polskę, bo jest „w tym samym koszyku”. Ciekawe dlaczego Czechy nie są w tym samym koszyku??? Może mają mniej opcji i mniejsze rezerwy walutowe, nad którymi nie warto się „pochylać”? Dziwne te komentarze i dziwne to zachowanie PLN.
Gdy w 2004 roku kurs wynosił 4,95 PLN/EUR nie odbywały się dramatyczne posiedzenia Rady Ministrów. Czy coś się wówczas złego stało? Więc skąd przeświadczenie, że jak po 5 latach ten kurs byłby niższy o 10% to stałoby się coś strasznego? Może Pan Premier Leszek Miller miał wówczas na głowie Rywina i nie miał czasu na zajmowanie się sprawami, na które wpływu żadnego mieć nie mógł? Więc może ktoś by się przeszedł do kogoś z żądaniem 17,5 mln USD, na przykład za ustawę o unieważnieniu opcji walutowych i będziemy mieć z głowy problem interwencji na rynku walutowym?
Gwiazdowski.