http://wiadomosci.onet.pl/1585142,2677,1,pod_golym_niebem,kioskart.html
Był późny wieczór, czerwiec, powietrze pachniało miłością. Józek wyjątkowo szybciej skończył pracę i, pogwizdując, spacerkiem wracał do domu. Nie był specjalnie szczęśliwy, ale nie było mu też w życiu źle. Dni upływały podobnie - rano praca w palarni kawy, potem dom, żona, obiad, trochę telewizji, trochę piwa i kolegów. Tak przeżył prawie trzydzieści lat. Wtedy, w czerwcu 2003 roku, nie widział w tym niczego złego. Szybkim krokiem wchodził na to swoje drugie piętro w bloku. Wyjął klucze i cichutko przekręcił zamek. Stanął w przedpokoju i - zdębiał. Żona była w łóżku. Z facetem. Nago. Józek nawet ust nie otworzył. Odwrócił się i wyszedł z mieszkania. Delikatnie zamknął za sobą drzwi.
- Nie miałem pojęcia, co zrobię. Dokąd pójdę i gdzie będę spał. Kupiłem flaszkę i powlokłem się z powrotem do roboty. Przesiedziałem tę noc na portierni, w objęciach "Wyborowej". Rano zdecydowałem - do żony nie wrócę. Poszedłem w miasto. Potem znalazłem bunkry… - Józek uśmiecha się i widać, że nie jest mu żal ani mieszkania, które zostawił żonie, ani pracy, ani w ogóle przeszłości.
- Mieszkam pod gołym niebem od kilku lat i dopiero teraz jest mi naprawdę dobrze - wyjaśnia. - Przedtem to nie było życie, tylko kierat, tak to dzisiaj widzę. Teraz jestem wolny. Czuję się tak, jak wtedy, gdy miałem 15 lat. Żadnych trosk, żadnych łez. Nie boję się, że mnie szef wyleje z pracy, bo nie mam już pracy. Nie martwię się, że nie mam na nowe meble do kuchni czy na wakacje – bo ja mam stale wakacje. I kobietę mam. Aldonę. Też jest bezdomna – od dwóch lat.
--------------------
Tak się kończy jak się nie unika kobiet jak ognia! Szkoda, że gość nie wyciągnął konstruktywnych wniosków i dałsię ponownie uwieść.