Europe Probably in First Recession in 15 Years on Credit Crisis

The slump may prove longer-lasting than those in the U.S. and Asia, with Bank of America Corp. and Deutsche Bank AG predicting Europe's economy to shrink in 2009 and no return to growth until late next year.
``We're in for a pronounced downturn in Europe,'' said Paul Donovan, an economist at UBS AG in London. ``It's going to be at least two years of very weak growth.''

Last Updated: November 13, 2008 19:01 ESThttp://www.bloomberg.com

co do dna, to od rana pijemy ?

to lece po piwko :)

Krzych wspomniał niżej o szczycie G-20 ...

"Rozpoczynający się w najbliższą sobotę szczyt G-20 w Waszyngtonie przez wielu obserwatorów traktowany jest jako moment przełomowy w dziejach światowego porządku ekonomicznego. Nie brak jednak i takich, którzy sądzą, że niewiele on zmieni.
Niektórzy ekonomiści już okrzyknęli waszyngtońskie spotkanie nowym "Bretton Woods". Nawiązują w ten sposób do konferencji z lipca 1944 r. w niewielkim miasteczku w stanie New Hampshire. W jej wyniku powstał międzynarodowy system finansowy i monetarny.

Postawą systemu było m.in. ustalenie stałego kursu walut. Do jego nadzorowania powołano Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju (dziś Bank Światowy).
Wielu uczestników sobotniego spotkania, w tym m.in. Unia Europejska, jest zdania, by nowy system finansowy oprzeć na Międzynarodowym Funduszu Walutowym. W tym celu należy wzmocnić tę instytucję.

Tymczasem zdaniem np. Jose Antonio Ocampo, profesora Columbia Univercity, oraz byłego podsekretarza ONZ ds. społecznych i ekonomicznych, reforma przychodzi zbyt późno.

- Poważnym sygnałem do reformy systemu był już kryzys w Azji i Rosji w latach 1997-1998. Został on zignorowany. Teraz, ponieważ problem dotknął najbogatszych, rozmowy zwołane zostały natychmiast. Niestety bez żadnego planu - twierdzi Ocampo, cytowany przez Project Syndycate. Brak przygotowania to główny powód, dla którego szczyt skończy się porażką.

Zdaniem Ocampo, należy raczej postawić na instytucje mające lepsze - bardziej adekwatne do istniejących problemów narzędzia. Jego zdaniem, Międzynarodowy Fundusz Walutowy nie sprawdził się.

Ekonomista uważa, że z obecnymi problemami lepiej poradzą sobie np. Bank Rozrachunków Międzynarodowych i Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego.

Bank Rozrachunków Międzynarodowych (Bank for International Settlements) to instytucja, której podstawowym celem jest koordynacja współpracy pomiędzy bankami centralnymi (należy do niej m.in. NBP). Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego (Basel Committee on Banking Supervision) jest z kolei twórcą praktyk rynkowych w zakresie zarządzania ryzykiem finansowym w sektorze bankowym.

Nieco inaczej na zbliżający się szczyt patrzy Jeffrey Sachs, światowej sławy ekonomista, doradca ekonomiczny Solidarności na przełomie lat 90.

Sachs chce, by nowy system stworzył trwałe podstawy finansowe potrzebne do osiągnięcia stabilności makroekonomicznej, trwałego rozwoju ekonomicznego oraz ekorozwoju.

W przeciwieństwie do Ocampy, Sachs uważa, że Międzynarodowy Fundusz Walutowy należy wzmocnić. Jego zdaniem, można to osiągnąć m.in. poprzez wprowadzenie tak zwanego podatku Tobina - podatku od spekulacyjnych transakcji walutowych. Dochody z niego miałyby wzmocnić Fundusz tak, by w razie kryzysu finansowego był on ostatnią "deską ratunku".

Zdaniem Sachsa, nowy system musi przede wszystkim uwzględnić znacznie większą niż dotychczas partycypację w procesie globalizacji państw tak zwanego Południa. Mieszka w nich miliard najuboższych na świecie ludzi. Obecny system, zdaniem ekonomisty, wyklucza najbiedniejszych poza główny nurt światowej ekonomii.

Wzmocnienia MFW domaga się także Kenneth Rogoff, profesor ekonomii na Uniwersytecie Harvarda. Jego zdaniem najwyższy czas, by zreformować tę instytucję. Najpilniejsza dziś zmiana to zwiększenie w niej reprezentacji krajów azjatyckich, przy jednoczesnym pomniejszeniu udziału państw europejskich.

Waszyngtoński szczyt potrwa dwa dni. W rozmowach, oprócz grupy najbardziej uprzemysłowionych państw świata (G7) i Unii Europejskiej, do stołu usiądą także: Argentyna, Australia, Brazylia, Chiny, Indie, Indonezja, Meksyk, Rosja, Arabia Saudyjska, Republika Południowej Afryki, Korea Południowa oraz Turcja. W rozmowach wezmą także udział przedstawiciele Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz Banku Światowego.

Kolejna tura rozmów ma obyć się dokładnie w sto dni po waszyngtońskiej, czyli pod koniec lutego".

wnp.pl

Oczywiście że będzie dobrze. Pawlak mówił. Bielecki też mówił. przecież oni wiedzą. Koledzy Mieczysława mówili.... oni też wiedzą...

witam
a więc wkleję jeszcze raz bo Ken będzie pisał skąd gotówka
Trzy sygnały bliskiego przełomu

KZ, Seekingalpha.com
04.11.2008 11:33
Sprzyjający kalendarz wydarzeń, pokłady niepracującej gotówki i nadmierny pesymizm,
znajdujący odzwierciedlenie w wycenach – to czynniki, które mogłyby dać impuls rynkom
akcji. Ale czy dadzą?
Vinny Catalano, CFA i szef firmy inwestycyjnej Blue Marble Research, wskazuje na trzy grupy
czynników, które miałyby przemawiać za rychłym wzrostem indeksów giełdowych
1. Kalendarz
Choć oczy wszystkich inwestorów skierowane są na odbywające się dziś wybory prezydenckie w
USA, to – jak wskazuje analityk – kluczową datą może być 15 listopada. Wtedy w
Waszyngtonie na specjalnej konferencji, poświęconej kryzysowi finansowemu, spotkają się
liderzy 20 najbardziej znaczących gospodarek świata. Można oczekiwać pozytywnego
psychologicznego wpływu tego wydarzenia na rynki.
Również w tym miesiącu wszystkie programu rządowe za oceanem, które miały przeciwdziałać
kryzysowi, wejdą w życie. Tylko jak szybko przyniosą skutek?
2. Czynniki rynkowe
Specjalista uważa, że na właściwy impuls do wzrostu czeka poza rynkiem aż 3 biliony dolarów
gotówki. To kwota, która odpowiada ok. 40 proc. kapitalizacji spółek, wchodzących w skład
indeksu S&P500. Kiedy po internetowej bańce rynek zaliczał dno, relacje były nawet jeszcze
mniej „bycze”.
Dodatkowo, jeśli odmierzyć spadek, jaki dotknął giełdy w ostatnim roku, byłaby to największa
procentowa przecena, jeśli wziąć pod uwagę dane dla dziesięciu ostatnich okresów bessy.
3. Niskie wyceny
Nawet przy założeniu, że w USA będzie recesja, indeks S&P500 powinien dać pozytywny zwrot, a
średni wskaźnik cena do zysku dla prognoz wyników w takim scenariuszu wynosić będzie ok. 12.
Tylko w sytuacji wystąpienia deflacji istniałoby fundamentalne uzasadnienie dalszych
spadków.
„Z wszystkich tych powodów, akcje wydają się gotowe do wzrostów ponad swoje średnie
ruchome, co w przypadku indeksu S&P500 oznacza zwyżkę przynajmniej do poziomu 1100 pkt., tj.
o ok. 15 proc.” – przewiduje analityk.

miłego dnia - lubię zieleń

A dżem dobry