Siły Powietrzne
Izraelskie Siły Powietrzne są najbardziej ofensywnym składnikiem potencjału Izraela, w ciągu swojej historii wielokrotnie okazywało się głównym instrumentem trzymającym w szachu arabskich przeciwników oraz pozwalały na wykonywanie misji daleko poza Izrael.
Izraelskie Siły Powietrzne liczą w czasie pokoju 32500 osób, z czego 22000 to poborowi. W czasie kryzysu można powołać dodatkowo rezerwistów, których liczba szacowana jest na około 54000 ludzi.
Głównym składnikiem Sił Powietrznych są samoloty, których ilość pozwala na przeprowadzenie dowolnej misji. Trzonem sił myśliwskich i uderzeniowych są konstrukcje amerykańskie w postaci samolotów F-15 i F-16, poza standardowymi wersjami kupowane są również w wariantach zbudowanych specjalnie pod wymagania izraelskie.
Izraelskie lotnictwo składa się z 35 eskadr lotniczych, z których 16 wykorzystuje samoloty bojowe; 9 transportowe, zwiadowcze, itp., pozostałych 10 to eskadry śmigłowców. Całość sił bazuje w 12 bazach lotniczych rozlokowanych na terenie kraju. Lokalizacje baz prezentuje mapa.
Siły Powietrzne stanowią dumę Izraela, wielokrotnie pokazując, że potrafią wykonać najtrudniejsze zadania. O ich możliwościach najwięcej mówią
akcje takie jak operacja "Opera", atak na iracki reaktor atomowy 7 czerwca 1981 roku wykonany bez strat własnych przez samoloty F-16 i F-15, operacja "Drewniana noga", atak na siedzibę Organizacji Wyzwolenia Palestyny znajdującej się w Tunisie w Tunezji, akcja wykonana bez strat własnych 1 października 1985 roku przez 8 samolotów F-16 i 8 F-15. Do annałów historii przeszła też wykonana przez lotnictwo izraelskie operacja odbicia pasażerów porwanych w samolocie linii Air France, porwanych przez porywaczy do Entebbe w Ugandzie w 1976 roku. W 1991 roku samoloty transportowe zostały wykorzystane do operacji "Salomon", przerzuceniu z Etiopii do Izraela ponad 14 tys. Żydów. Zadanie to wykonano dzięki samolotom C-130 i Boeing 707 oraz wykorzystując samolotu Boeing 747 linii El Al. Całą operacje wykonano w ciągu 36 godzin.
Siły powietrzne posiadają własnych komandosów skupionych w sześciu jednostkach. Najbardziej znaną jest Sayeret Shaldag, wyspecjalizowany w daleki rozpoznaniu na rzeczi lotnictwa. Jest to rozpoznawanie i oznaczanie celów, w tym obiektów o znaczeniu strategicznym oraz stanowisk obrony przeciwlotniczej.