Depresja
Fala pesymizmu, wywołana krachem giełdowym 1929 spowodowała, pociągnęła za
sobą, w okresie 1929 – 1932, około 20% skurczenie się masy pieniężnej i około 30%
kontrakcję wkładów bankowych3. W tym samym czasie Rezerwa Federalna usiłowała,
lecz bezskutecznie, przeciwstawić się tej kontrakcji zwiększając o 9 % bazę
monetarną.
Spekulanci, którzy kupili
akcje za krótkoterminowe pożyczki, zostali zmuszeni
do zaciągnięcia nowych pożyczek bardzo wysoko oprocentowanych, a nawet
do sprzedawania akcji za jakąkolwiek cenę, aby sprostać swoim zobowiązaniom.
Masowe wycofywanie niektórych rodzajów depozytów spowodowało upadek wielu
banków.4, co spowodowało wzmożone kurczenie się masy pieniężnej.
Ten pesymizm, ów klimat niepowodzenia i kurczenie się ilości pieniądza, spowodował
zmniejszenie się nominalnego produktu narodowego brutto o 44 %, rzeczywistego PNB
– o 29 %, produkcji przemysłowej o 40 % i ogólnego wskaźnika cen o 21%.
Poziom bezrobocia wzrósł od 3,2 % w 1929 do 25 % w roku 1933, to jest 13 milionów
bezrobotnych 5 w 51 milionowej populacji osób zawodowo czynnych. Stany
Zjednoczone liczyły wówczas 120 milionów mieszkańców.