no to pociągnęli ostatnią spółkę z wig 3 czyli Pekao i już teraz czaimy się na S

co jest k**** z sidoma ??? lazi wam?

chcialem zaznaczyc opcje PKC na PGE a tu komunikat:
Zlecenia PKC na wskazany papier nie są jeszcze dozwolone

Wy tez tak macie w mbanku?

tak się zarabia 1,2 mld na debiucie bez ruszenia palcem ,Mieciu bierzesz tani pge

Toyota w III kwartale powróciła do generowania zysków sugerując możliwość zmniejszenia prognozy straty za cały rok.

Japoński producent samochodów ogłosił, że między lipcem, a wrześniem zarobił 21,8 mld jenów po tym, jak w poprzednich trzech kwartałach notował stratę. W rezultacie, zasugerowano, że wielkość prognozowanej straty za cały rok może być mniejsza i wyniesie ona nie 450 mld jenów, ale 200 mld jenów.

Dobry wynik został wygenerowany przez lepsze od oczekiwań przychody ze sprzedaży, które były owocem rządowych planów stymulacyjnych. Spółka jest kolejnym producentem samochodów, który publikuje dobre dane.

Koniec tygodnia na plusie?

"ważne jest żeby te plusy nie przysłoniły wam minusów"...
to ukłon w stronę Kenobiego

i "prawdziwe pieniądze zarabia się tylko na dużych, słomianych przedsięwzięciach.."

a to o Biotonie i nie tylko

Poznaj geniuszy inwestowania

Zbigniew Papiński | Czwartek [05.11.2009, 08:15]

14 komentarzy / Skomentuj

Fot. stock.xchng
Prawie wszystkie udane transakcje.

Londyński „Financial Times” dotarł do oficjalnych dokumentów, które zawierają
raport na temat transakcji
wykonanych w III kwartale tego roku przez traderów z banku inwestycyjnego Goldman Sachs.
Wyniki są nieprawdopodobne.

Goldman w okresie od początku lipca do końca września miał niesamowitą zwycięską passę. W
ciągu 65. dni, kiedy dokonywał transakcji zarobił 36 razy więcej niż 100 milionów dolarów
dziennie, a w 80% przypadków ponad 50 mln USD. A teraz uwaga! W całym kwartale traderzy byli
na minusie zaledwie jednego dnia. W pozostałych 64. zarabiali. Czy to geniusze inwestowania,
czy też znajdziemy tu drugie dno?

Czy ktoś z czytelników zanotował kiedykolwiek taką pasę, żeby zarabiać na daytradingu na 98%
sesji giełdowych? Czy w ogóle słyszał o kimś takim? Jeśli nie, to wypada się zastanowić skąd
wzięły się takie wyniki. Wcale nie są one niczym nadzwyczajnym, ponieważ w II kwartale
Goldman zarobił jeszcze więcej na tradingu, a tylko dwukrotnie stracił pieniądze.

Zacznijmy od tego, że ten bank, jak zresztą kilka innych zarabia (zarabiał?) na tak zwanym
high-frequency trading (sprawa dokładniej opisywana w lipcu w artykule „Czy banki
inwestycyjne manipulują rynkami?"), a precyzyjniej mówiąc „flash orders”.
Najpierw mówiło się o wyszukanych modelach matematycznych i innych teoriach, a sedno sprawy
tkwi w tym, że banki inwestycyjne, które są też często animatorami rynku
giełdowego w USA uprawiają często znany od lat front running. Na czym on polega? Powiedzmy,
że klient
składa zlecenie kupna akcji banku Pekao SA po 156 zł. Tymczasem w arkuszu leży na S
wcześniej oferta po 155,8 zł. Wtedy makler błyskawicznie kupuje te po 155,8 i odsprzedaje je
nieświadomemu niczego klientowi po 156 zł.

Wszystko dzieje się w ułamkach sekund, a stworzono do tego specjalne oprogramowanie. Zysk z
takiej operacji dla przeciętnego człowieka byłby żaden, bo zapłaciłby większe prowizje,
tymczasem takie banki jak Goldman Sachs mają wynegocjowane tak niskie opłaty
giełdowe, że zadowalają je nawet ułamki centa od każdej akcji. W ciągu dnia uzbiera się
całkiem spora suma pod warunkiem odpowiednio wysokiego obrotu. Pytanie tylko czy to jest
legalne? Banki rzecz jasna zaprzeczają, że proceder w ogóle ma miejsce i twierdzą, że wcale
tak nie robią tylko ich software opiera się na wychwytywaniu zwiększonej aktywności na danym
papierze, ale jakoś nie przekonują nikogo i do krucjaty przeciw „flash orders”
nawołuje na przykład senator Charles Schumer.

Kolejny sposób, w jaki można zarabiać to odpowiednie znajomości. Tajemnicą poliszynela są
ścisłe związki Goldmana z władzami amerykańskimi i Bankiem Rezerwy Federalnej. Niedawno
zresztą przedstawialiśmy tutaj sprawę Stephena Friedmana (szerzej w tekście
„Dziennikarz kontra wielki bank") . Wcześniej był on prezesem Goldman Sachs. Potem
przeszedł do struktur Banku Rezerwy Federalnej i był szefem oddziału w Nowym Jorku. Ten sam
oddział aktywnie uczestniczył w ratowaniu AIG przelewając ubezpieczycielowi aż 85 mld
dolarów.

Dzięki temu grupa AIG mogła wywiązać się między innymi z transakcji z Goldman Sachs i oddać
bankowi 13 mld dolarów, na dodatek w 100% mimo, że w przypadku postępowania układowego
bardzo rzadko reguluje się pełną należność, częściej 50-70%. Skąd taka łaskawość Fedu?
„Przypadkiem” Friedman kupił wcześniej 50 000 akcji Goldmana i teraz może
cieszyć się zarobionymi pieniędzmi. Za karę przeszedł w maju na zasłużoną emeryturę.

Ktoś może teraz wzruszyć ramionami i powiedzieć, taki jest kapitalizm – bezwzględny i
cyniczny, więc co nas to obchodzi? Obchodzi jak najbardziej, ponieważ dotyczy to wszystkich
inwestorów, także polskich. Pomińmy na razie podejrzenia o manipulowanie indeksem WIG20,
kontraktami terminowymi czy kursem złotego. Przyjrzyjmy się ofercie publicznej akcji PGE.
Kto za nią stoi ze strony banków? UniCredit i ... Goldman Sachs.

A teraz proszę państwa, zastanówmy się dlaczego właśnie tak ją skonstruowano, a nie inaczej,
że początkowo zaledwie 10% (potem podniesiono pulę do 15%) akcji przeznaczono dla inwestorów
indywidualnych, a aż 90% dla instytucji (tu wybierano oferty na zasadzie widzimisię, a nie
na podstawie cen oferowanych przez fundusze)? Skąd taki akurat układ? Odpowiedź jest
oczywista – bratnia pomoc dla udzielających kredytów banków.

Popatrzmy na taki przypadek: inwestor posiada 50 000 zł (według badań SII ponad 50%
inwestorów ma portfele o wartości poniżej 50 000 zł) i otrzymuje z banku 500 000 zł kredytu,
bo obawia się sporej redukcji w IPO. Bank pobiera standardową prowizję 0,3%. 0,3% to w końcu
niewiele, prawda? A co my tu mamy? 0,003 x 500 000 zł = 1500 zł. Po tygodniu bank zabiera
swoje wirtualne 500 000 zł kredytu, a szczęśliwy inwestor cieszy się z p