Współczesne niewolnictwo i handel ludźmi, to skutki obecnej trwałej światowej recesji gospodarczej. Ludzie wolą status niewolnika, żebraka lub prostytutki, niż głodową śmierć lub skrajną nędzę, własną i swoich dzieci - stąd podaż niewolników.
Zamiast, gdy powstaje problem, tworzyć masę kosztownych przepisów, urzędów i etatów "antyproblemowych" , trzeba zmienić światowy system pieniężny. Trzeba oprzeć pieniądz na energii, zamiast - jak dziś, po ustawach deregulacyjnych Kongresu USA z r. 1971 - na długu.
Państwo powinno być właścicielem stosownej liczby elektrowni, kopalń węgla itp., i bank państwowy powinien gwarantować wymianę 1 zł np. na 10 kWh energii pod jedną z dostępnych postaci. (Tak, jak przed deregulacją, banki Rezerwy Federalnej w USA gwarantowały wymianę dolara na określoną porcję złota.)
Pieniądz oparty na energii miałby realną wartość i byłby związany z pracą ludzką i jej wynikiem - koszykiem dóbr materialnych. Nie dałoby się wtedy tworzyć nowych sum pieniędzy bez pokrycia i, dla uniknięcia krachu pieniądza, natychmiast pożyczać je na nierealny procent na cele spekulacji (aby nie "runęły" na dobra materialne).. To na powrót skierowałoby strumień wydatków pieniężnych na inwestycje w przemysł i technologie, od których zależy przetrwanie przez ludzkość XXI wieku: w źródła surowców i energii. Odbudowałoby to w rezultacie ofertę pracy w przemyśle - pracy ciekawej, rozwijającej i produktywnej. Efekt nie sprowadzałby się tylko do gospodarki, do ograniczenia nędzy, lecz objąłby też mentalność ludzi. Przemysł wyrabia zdolność do pracy zespołowej, dyscyplinę myślenia, intuicję (wyczucie) praw przyrody, a także nawyk całościowego myślenia o przyszłości. Większość problemu handlu ludźmi znikłaby wtedy sama, zostałby wąski margines.