Krótka historia chciwosci
1602 – powstanie Kompanii Wschodnioindyjskiej, pierwszej spółki akcyjnej, której udziały mógł nabyć każdy.
1634–1637 – gorączka tulipanowa w Holandii.
1719–1720 – spekulacja w Paryżu akcjami Kompanii Missisipi Johna Lawa. Kurs akcji rośnie z 500 do 20 000 liwrów, by po krachu spaść do 200 liwrów.
1720 – spekulacja akcjami Kompanii Mórz Południowych w Londynie. W ciągu 3 miesięcy od szczytu hossy
akcje tracą 90 procent wartości
1824–1866 – boom kolejowy na świecie przerywany przez kilka fal masowych plajt.
1872–1873 – 5 miliardów franków reparacji wojennych z wojny francusko-pruskiej napędza spekulacyjny boom budowlany w Niemczech i Austrii. Krach w maju 1873 roku doprowadza do pierwszego kryzysu finansowego o zasięgu światowym.
1879 – spekulacja akcjami Towarzystwa Budowy Kanału Panamskiego w Paryżu. Po bankructwie spółki milion Francuzów traci 2 mld franków oszczędności.
1921–1929 – hossa na światowych giełdach: rezultat powojennego optymizmu. W USA powstają pierwsze masowe fundusze inwestycyjne. Giełdowi gracze zadłużają się na 8 mld dolarów. Krach rozpoczęty 24 października 1929 roku na Wall Street kończy się największym w historii kryzysem gospodarczym. Światowy handel kurczy się o dwie trzecie.
1967 – Niemcy wzbogaceni przez cud gospodarczy zaczynają kupować udziały w spółce Investors Overseas Service kierowanej przez Berniego Cornfelda. Firma, która okazała się ostatecznie piramidą finansową, zbiera w ciągu 3 lat od miliona klientów 8 miliardów marek.
1982–1987 – wzrost kursów akcji i walorów futures na amerykańskich giełdach kończy się 19 października 1987 roku największym jednorazowym spadkiem indeksu Dow Jones w historii – o 23 proc. Interwencja banku centralnego USA zapobiega przerodzeniu się krachu w światowy kryzys gospodarczy.
1985–1990 – spekulacja nieruchomościami i papierami wartościowymi w Japonii. Ceny rosną do takiego poziomu, że 1 km kwadratowy rezydencji cesarskiej w Pekinie osiąga wartość wszystkich gruntów stanu Kalifornia razem wziętych. Boom kończy się krachem, po którym Japonia pogrąża się na 10 lat w recesji.
1989–1997 – eksplozja piramid finansowych w wychodzącej z komunizmu Europie Środkowej i Wschodniej. Największe z nich działały z Rosji (1,5 mld dol. strat), Rumunii (800 mln dol. strat) i Albanii (1,5 mld dol. strat – równowartość rocznego dochodu narodowego tego kraju). Szczególnie ucierpiała Albania: upadek piramid doprowadził tam do krwawych zamieszek, w których zginęło 2 tysiące ludzi.
1998–2000 – „bańka internetowa” na światowych giełdach. Po krachu kursy akcji spadają o 90 proc.
2002 – amerykański bank centralny (FED) obniża stopy procentowe do 2 procent, by nie dopuścić do spowolnienia gospodarczego po pęknięciu „bańki internetowej”. Rozpoczyna się napędzana tanimi kredytami spekulacja nieruchomościami w USA.
2006 – pęka „bańka nieruchomości” w USA. Oparte na nich obligacje strukturyzowane subprime okazują się papierami bez pokrycia. Coraz więcej banków przyznaje się, że ma je w swoich aktywach.
2007–2008 – banki na całym świecie ujawniają miliardowe straty. Wiele z nich upada. Rządy przeznaczają ponad bilion dolarów na dokapitalizowanie instytucji finansowych, których bankructwo grozi powtórką Wielkiego Kryzysu lat 30. Indeksy giełdowe na całym świecie spadają, rozpoczyna się globalna recesja. W grudniu 2008 roku legendarny inwestor Bernie Madoff okazuje się największym finansowym przestępcą w historii. Jego piramida finansowa oszukała ludzi na ponad 50 miliardów dolarów