KOMISJA NADZORU FINANSOWEGO
Raport bieżący nr 6 / 2010
Data sporządzenia: 2010-03-04
Skrócona nazwa emitenta
DM IDM SA
Temat
Rezygnacja z pełnienia funkcji Członka Rady Nadzorczej spółki Dom Maklerski IDM S.A.
Podstawa prawna
Art. 56 ust. 1 pkt 2 Ustawy o ofercie - informacje bieżące i okresowe

Treść raportu:
Zarząd Domu Maklerskiego IDM Spółka Akcyjna, stosownie do treści § 27 w zw. z § 5 ust. 1 pkt 21) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebędącego państwem członkowskim (Dz. U. z 2009, nr 33, poz. 259), niniejszym przekazuje do publicznej wiadomości, iż Pan Artur Kozieja złożył w dniu 3 marca 2010 r. oświadczenie o rezygnacji z pełnienia funkcji Członka Rady Nadzorczej Domu Maklerskiego IDM S.A. Rezygnacja Pana Artura Kozieji jest związana z podjęciem pracy w zagranicznej instytucji finansowej.

To już wiemy kto mi tak zwalił IDM

Nabyłem dzisiaj Triona spekulacyjnie;-) zobaczymy czy intuicja nie zawiedzie;-)

Siedem minut minęła a Skoti już ma prawie 2 mln obrotu

Ma gość gest:

http://moto.pl/MotoPL/1,88389,7590191,10_x_Aston_Martin_One_77__Poprosze.html

Witam serdecznie

Trochę jestem zaspany, bo wczoraj do późna oglądałem mecze.
Pozdrawiam i zyczę udanego dnia

Jeszcze apropos Euroimplantu : zwróćcie uwagę że EUI raz nazywany jest Euimplant, raz Euroimplant co de facto mogłoby być dwiema firmami. Np u mnie na rachunku figuruje jako Euimplant i sprawdzając wykres, przestraszyłam się że napisałam o nie tej spółce i ze kompromitacja po całości hehe...
W raporcie uzywają Euroimplant...żeby się nie pomylić będę pisac w skrócie EUI, w sumie kojarzy mi się z TUI czyli bardzo dobrze ;)))

Analitycy o dzisiejszej sesji:

Dzisiejsza sesja była już czwartą z kolei, która zakończyła się na plusach i może wydawać się to trochę zaskakujące, ale jak na razie nic nie wskazuje na zakończenie tej serii wzrostów, zwłaszcza, że początek sesji w USA jest wyśmienity dla byków (wciągu pierwszej godziny udało się pokonać opór na 1125 pkt). Co do GPW to jedyny aspekt, który martwi to małe obroty, które sugerują, że siła kupujących jest coraz słabsza (wciąż są to inwestorzy zamykający stratne pozycje S o czym świadczy malejący LOP, chociaż na fixingu było inaczej o czym napiszę później). Ale biorąc pod uwagę fakt, że dzisiaj została przebita średnia 45 dniowa i to, że wskaźniki są w silnie pro wzrostowym ułożeniu, należy być praktycznie pewnym ataku na 2400 pkt i od przebicia tego poziomu będzie zależała próba zrobienia nowych szczytów.

Jeśli chodzi o dane makroekonomiczne, to dzisiaj światło dzienne ujrzało sporo publikacji, praktycznie większość z nich była lepsza od oczekiwań, a te które okazały się gorsze i tak zostały zinterpretowane pozytywnie, na mocy zasady "Ben nie podniesie stóp", co tylko potwierdza, że rynek jest nastawiony na wzrosty. Dzisiaj dodatkowo chciałbym poruszyć kwestię pary eur/usd, na której idealnie sprawdził się scenariusz opisany w weekendowej analizie, gdzie pisałem o wzrostach w rejony 1,38 jako fala nr 4, więc jak na razie, sytuacja zewnętrzna sprzyja bykom.

Wracając do GPW, to na interwale godzinowym sytuacja bez zmian. Kurs wciąż porusza się w krótkoterminowym kanale wzrostowym. Dzisiejsze małe obroty mogły wyniknąć z faktu, że przez większą część sesji realizowaliśmy korektę płaską na malejącym obrocie, dopiero podczas końcowego wybicia wolumen gwałtownie wzrósł, a wraz z nim liczba otwartych pozycji, co pozwala przypuszczać, że optymistów powoli przybywa, ale jak na razie nadal za stroną popytu stoją inwestorzy zamykający pozycje S. Wskaźniki są dosyć mocno wykupione, ale jeszcze nie wygenerowały sygnału sprzedaży, tak więc jeśli USA nie zaskoczy negatywnie to jutro powinniśmy kontynuować wzrosty i dopiero przebicie dolnego ograniczenia krótkoterminowego kanału wzrostowego wygeneruje sygnał sprzedaży. Najbliższy opór to 61,8% zniesienia Fibonacciego - 2380 pkt, ale tak naprawdę dopiero poziom 2400 pkt będzie wyzwaniem dla byków. Najbliższe wsparcie to oczywiście połowa dzisiejszej świeczki - 2353 pkt.

Podsumowując, technicznie wciąż dominuje popyt i wszystko wskazuje na to, że podobnie będzie jutro, ale po raz kolejny ostrzegam przed zbytnim angażowaniem się, ponieważ krótkoterminowo rynek jest już dosyć mocno wykupiony.

O walutach:

Między amerykańską walutą a rynkiem surowców, szczególnie złota, znów coś się zaczyna „psuć”. Od początku grudnia ubiegłego roku, czyli od trzech miesięcy, dolar zdecydowanie się umacnia. Od szczytu z końca listopada zyskał wobec euro ponad 11 proc. Aż do końca stycznia notowania złota zachowywały się „posłusznie”, zniżkując o niemal 15 proc. Ale w lutym ta książkowa prawidłowość została wyraźnie zakłócona. Dolar nadal się umacniał, choć w nieco słabszym niż poprzednio tempie. Cena złota poszła natomiast w górę, od dołka z 8 lutego do 3 marca aż o 9 proc. Dziś za uncję złota trzeba było na giełdach płacić 1137 dolarów - najdrożej od połowy stycznia.

Można dokonać ciekawego porównania dynamiki zmian cen złota w porównaniu z notowaniami dolara. W pierwszej fazie, czyli od grudnia do stycznia, na każdego centa umocnienia się dolara wobec euro, złoto taniało o ponad 13 dolarów. W lutym, na każdą jednocentową zdobycz dolara złoto odpowiadało wzrostem o około 25 dolarów. Czyli nie dość, że szło „pod prąd” rynkowym prawidłom, to jeszcze robiło to w tempie niemal dwukrotnie szybszym, niż działo się to w fazie „posłusznego spadku”. Podobnie wbrew dolarowi zachowują się ceny platyny, srebra i palladu. Jeszcze bardziej „reaktywne” są ceny ropy naftowej, zwyżkujące o 16 proc., i miedzi, której kontrakty terminowe poszły w górę aż o 21 proc. W przypadku tych dwóch ostatnich surowców mamy jednak
do czynienia z trwającym od połowy października ubiegłego roku trendem bocznym. W jego trakcie notowania ropy poruszały się w dość szerokim przedziale od 70 do prawie 83 dolarów za baryłkę, choć większą część czasu spędzały w zakresie od 74 do 78 dolarów.

Jakie wnioski można wyciągnąć z tych walutowo surowcowych anomalii? Po pierwsze, dolar ma coraz większe trudności z kontynuacją tendencji do umacniania się. Nie może przełamać poziomu 1,34 dolara za euro. Możemy więc spodziewać się jej korekty. Na dłuższą metę przesądzone wydaje się dojście kursu euro w okolice dołka z marca ubiegłego roku, czyli 1,24 dolara. W takim scenariuszu surowce „musiałyby” stanieć. Chyba mało prawdopodobne byłoby utrzymywanie się przeciwstawnych wobec siebie tendencji na obu rynkach przez dłuższy czas i na większą skalę. Przeciw zwyżkom notowań surowców przemawiają wciąż słabe perspektywy ożywienia gospodarczego. A także chłodzenie koniunktury w tych gospodarkach, w których wzrost jest bardziej dynamiczny, czyli np. w Chinach i Indiach oraz wciąż odległa perspektywa wzrostu inflacji. Po drugie, za wzrostem siły dolara nie stoją chyba zbyt mocne przesłanki. Można tu wymienić „naturalną” z punktu widzenia analizy technicznej korektę trwającej od marca do końca listopada tendencji wzrostu kursu euro do dolara. Można wspomnieć również o kłopotach strefy euro, związanych z sytuacją państw tzw. grupy PIIGS. Ale przecież Stany Zjednoczone stają przed koniecznością uporania się z podobnymi problemami, czyli ogromnym deficytem i potężnym zadłużeniem. Wcale więc nie jest tak bardzo odległa perspektywa ustania obaw ekonomistów o upadek euro i nasilenia zmartwień z powodu kondycji dolara.

Krótkoterminowo, czyli w horyzoncie kilku miesięcy, sytuacja na rynku walutowym też wydaje się być bardzo interesująca. Jeśli inwestorzy rzeczywiście wierzą w niedawne i głoszone konsekwentnie zapewnienia Bena Bernanke, że stopy procentowe w Stanach Zjednoczonych pozostaną na bardzo niskim poziomie jeszcze przez dłuższy czas, dolar powinien się osłabić. Wówczas okazałoby się, że kupujący drożejące ostatnio surowce mieliby okazję pozbyć się ich po jeszcze wyższych cenach. Chyba, że dają wiarę pogłoskom o możliwym ataku „spekulantów” z funduszy hedgingowych na wspólną walutę, którego celem miałoby być doprowadzenie do proporcji jeden dolar za jedno euro. W takim abstrakcyjnym scenariuszu, przyjmując równie abstrakcyjny przelicznik, według którego każdy cent na korzyść dolara oznacza spadek ceny złota o 13 dolarów, notowania kruszcu spadłyby o 468 dolarów, czyli do około 670 dolarów. A więc o jakieś 40 proc. Zaledwie 15 miesięcy temu uncję złota można było kupić za 715 dolarów, zaś 670 dolarów to była cena, o której posiadacze złota mogli marzyć przez prawie 30 lat, aż do sierpnia 2007 r.

Tempo spadku notowań złota w okresie od połowy marca do połowy listopada 2008 r. sięgało 9 dolarów na każdego centa umocnienia się dolara wobec euro. Wówczas cena złota spadła o 29 proc. w ciągu zaledwie 9 miesięcy, a osłabienie się amerykańskiej waluty z 1,57 do 1,25 dolara za euro wydawało się równie abstrakcyjne, jak dziś osiągnięcie stanu jeden do jednego.