Gadki dzisiejszych pseudo-ekonomistów opłacanych przez polityków stoją w sprzeczności nawet z klasyczną szkołą interwencjonizmu państwowego, która zakłada wysokie podatki i nadwyżkę budżetową w okresie prosperity, natomiast niższe podatki, ulgi i znoszenie barier administracyjnych w czasach dekoniunktury - by ulżyć gospodarce i przyciągnąć kapitał - a jaki kapitał przyciąga inwestycja sfinansowana (najczęściej ze stratą) z podatków? Ideały spłaszczania cykli koniunkturalnych uległy dziś olbrzymiemu wypaczeniu, a przecież obniżanie podatków to w 100% państwowy interwencjonizm. Spytajcie przedsiębiorców, co im przeszkadza w inwestowaniu i zatrudnianiu pracowników: wysokie koszty i bariery administracyjne - powtarzają jak mantra, więc jak ma im ulżyć zlecenie rządowe, sfinansowane z ich własnych pieniędzy (odebranych w podatkach lub przez efekt wypychania), w dodatku po potrąceniu doli dla biurokratów? W ten sposób się nie pobudza gospodarki, lecz się ją hamuje - Japonia jest tego dobitnym przykładem. Najlepsze co może zrobić rząd w czasach kryzysu, to jak najwięcej pieniędzy pozostawić w gospodarce.

Kolejny skok partyjnych towarzyszy na media - który to już? Nie prościej sprywatyzować media publiczne? Ale gdzie wtedy szwagier znajdzie pracę? Co ciekawe, partia określająca siebie jako "spadkobiercy PZPR" kręciła nosem, ale szanowała ekipę innej opcji na kadencyjnych stołkach - tymczasem przyszła partia tych, "co nie stali tam gdzie zomo" i zaczeli ostro pałować wrogą opcję polityczną w mediach, przez co polskie, i tak już niskie standardy demokracji zostały jeszcze bardziej obniżone. Teraz do około 50 tysięcy partyjnych stanowisk związanych z daną opcją dojdzie nowych kilkaset (a może i więcej) związanych z mediami publicznymi - bo zakładam, że ten mechanizm zostanie już na stałe? Nowy rząd = nowa ustawa = nowe media. No i w polsce trzeba wszystko regulować ustawą, ale kiedy ten kraj nie schodził na psy?

"ograniczanie wydatków państwowych przekładać się będzie na spadek dynamiki rozwoju gospodarki" - dziwne, bo każdy ekonomista twierdzi, że jest odwrotnie. Gdyby w tej teorii była choć odrobina prawdy, to dziś potęgami gospodarczymi byłyby Kuba i Korea Północna. Im większa redystrybucja dochodu przez towarzyszy tym gorsze fundamenty gospodarki - zawsze tak było i będzie, ale jak chce się zdobywać głosy wyborców i brać za to partyjne pieniądze to trzeba udawać naiwnego ignoranta by "zbliżyć się" do statystycznego wyborcy.

Dokładnie, biedacy niech się do polityki nie pchają, albo życiowi nieudacznicy i wykolejeńcy, stare komuchy bez rodziny i konta w banku. Niestety w polsce obowiązuje tak zwany "kult biedy" - bieda jest cnotą i wartością samą w sobie - jak w urugwajsko-paragwajskich serialach, gdzie zły Don Capitalisto molestuje cnotliwą i biedną służbę. Co ciekawe, choć polacy nigdy by nie powierzyli swoich pieniędzy biedakom (widać to choćby po bankach), to chętnie głosują na takich właśnie ludzi. Czego oni oczekują, że ktoś, kto przez całe życie do niczego nie doszedł nagle postawi kraj na nogi, że ktoś, kto ma tylko partię, partia go żywi i ubiera nagle porzuci partyjnych towarzyszy dla idei np. poprawienia czystości wody w kranach?

Zamykanie spekulanckich fabryk i marketów oraz przeprowadzka ludzi z miast do wsi, postawienie na gospodarkę naturalną i rodzinną, rolnictwo, zbieractwo oraz żebractwo i wspólnoty plemienne, na czele których dzielni, partyjni towarzysze - to wizja kraju lansowana przez socjalistów z PSL.

To jasne - ale przy takiej skali wyprzedaży wątpie, aby czekała nas jakaś wysoka fala podaży w okolicach 1400-1500, może jeszcze do 1200-1300 spadnie, ale będzie to raczej świadome dołowanie, by taniej dokupić. No i obroty mizeria, brak płynności.

Per saldo płace w sektorze publicznym są wyższe niż w prywatnym.