"Materiały budowlane, mimo stale rosnących cen, od dłuższego już czasu są dobrem trudnym do zdobycia. Już słyszę, jak antyrynkowy chórek szydzi - no, i gdzie ta niewidzialna ręka rynku? Przecież zgodnie z liberalną doktryną zwiększony popyt powinien zaowocować zwiększeniem produkcji i samoregulacją?!

Powinien, i na pewno by się tak stało, gdybyśmy mieli w tej dziedzinie wolny rynek. Ale mamy regulacje, których istotną częścią są limity emisji gazów cieplarnianych. Polskie cementownie pracują w tej chwili na 60 - 65 proc. swoich możliwości produkcyjnych, ale choćby ludzie się pod składami budowlanymi zabijali, produkcji nie zwiększą, bo przekroczyłyby wtedy wyznaczone im limity i musiałyby płacić takie kary, że lepiej już niech się ci ludzie zabijają. Siła wyższa, musimy przecież ratować zagrożony klimat.

Niemniej jednak rynek działa - skoro nie możemy zwiększyć produkcji, to zwiększamy import. Wbrew pozorom jednak nie importujemy spoza Unii Europejskiej, która tak przejęła się globalnymociepleniem, że przydusiła cementownie ostrymi limitami. Importujemy głównie z Niemiec. Z jakiegoś powodu tamte cementownie nie mają kłopotu z limitami emisji spalin, i to one właśnie zgarniają owoce polskiego boomu budowlanego.

A już chodzą słuchy, że w przyszłym roku ta sama sytuacja powtórzy się z hutami stali - tu też kończą się nam limity i przyjdzie oprzeć się na imporcie.

Sam tak negocjowałeś, Grzegorzu Dyndało - mogą nam dziś powiedzieć nasi unijni partnerzy. Ale gdybyśmy swego czasu negocjowali inaczej, przyszłoby nam na pewno nieźle się nasłuchać o polskiej nieodpowiedzialności czy zgoła głupocie. Bynajmniej nie od Zachodu.

Sami dochowaliśmy się całego tłumu mędrków, popsykujących gniewnie, gdy tylko polski rząd nie dość gorliwie podchwytuje i wciela w życie płynące z centrali sugestie. Wolno myśleć o swoich interesach innym krajom; Polacy zdaniem mędrków powinni grzecznie brać, co się im daje, i nawet nie śnić o żadnych tam pierwiastkach."

Rafał Ziemkiewicz

cała ta unia to kompromitacja - tak silnie wkracza w życie ludzi i organizacji , że trzeba ostro walczyć o głosy, bo się okaże że no oscypek to tradycyjna potrawa niemiecka. Gdyby wprowadzić wolny rynek i więcej swobody to te pierwiastki możnaby spokojnie odżałować. Choć oczywiście pozostaje problem polityki zagranicznej i obronności.

Po systemie Nicejskim Polska miała 27 głosów, przy 29 głosach dwukrotnie ludniejszych Niemiec – niewątpliwie dla nas korzystne. System podwójnej większości promujący państwa większe i mniejsze (tracą na tym państwa średnie), ma zdecydowanie zwiększyć liczbę powstających zwycięskich koalicji, którą Nicea mocno ograniczyła. Nie chodzi tu o „sprawiedliwość”.
Ma to głównie ułatwić podejmowanie decyzji w Unii. System pierwiastkowy tego nie gwarantuje. I nie istnieje żaden tzw. sprawiedliwy system głosowań (Kenneth Joseph Arrow otrzymał nagrodę Nobla za udowodnienie tego twierdzenia), tylko korzystniejszy dla jednych, czy dla określonych sytuacji.
Decyzje w Unii zapadają dzięki współpracy między państwami. I tu należałoby szukać wyjścia. Zbyt często wywrzaskiwane veto straci swoją moc i zwyczajnie nas ośmieszy.

Mimo to że mamy rację w tym sporze , powinniśmy mieć obmyśloną strategię awaryjną . Czyli coś co będzie równie dobre dla Polski i akceptowalne dla drugiej strony . W innym przypadku Polska jako kraj będzie postrzegana jako naród z którym dogadanie się , czy kompromis w jakiejkolwiek sprawie jest trudny do osiągnięcia . A posłowie w PE niekoniecznie przychylni Polsce będą mieli pożywkę , aby przy jakiejkolwiek okazji przypominać o bezkompromisowych Polakach . Gdyby jeszcze coś o takiej wadze gatunkowej pojawiło się w najbliższym czasie , i musielibyśmy znowu zaoponować , to byłaby to już postawiona pieczęć , przyszyta łatka do usposobienia i postawy Polski . Dobrze że opozycja też popiera tą sprawę . Po takiej sile poparcia od wewnątrz premier czy prezydent jest dobrze umocowany jako przedstawiciel narodu .