Wczoraj przedstawiono założenia do nowej ustawy o pomocy osobom niesamodzielnym, która ma obowiązywać od przyszłego roku. Środki na realizację założeń ustawy mają pochodzić m.in. z dziś wypłacanych dodatków i zasiłków pielęgnacyjnych.
Mam wrażenie, że w tym wszystkim chodzi o pozbawienie osób niepełnosprawnych zasiłku pielęgnacyjnego. Czeki będą przysługiwały osobom, które w praktyce wymagają pielęgnacji. Aby taki czek otrzymać będzie trzeba uzyskać orzeczenie o niesamodzielności. Ustawa przewiduje trzy stopnie. Wszystkie trzy są związane z pielęgnacją: higiena, odżywianie, zmiana pozycji ciała itp. Różnicować je będzie tylko częstość wykonywania tych zabiegów. O przyznaniu stopnia niesamodzielności będą decydować komisje, w których zasiądą: pielęgniarka, pracownik socjalny i sekretarz. Już sam skład komisji dowodzi, że w grę wchodzi jedynie pielęgnacja, a ona nie jest tożsama ze wsparciem osób niepełnosprawnych w pełnieniu ról społecznych. W świetle zaproponowanego projektu niewiele osób dziś otrzymujących zasiłki pielęgnacyjne (153 zł) otrzyma czeki na opiekę rozumianą jako pielęgnacja. Generalnie ustawa jest kierowana do osób obłożnie chorych. Takimi osobami nie jest większość niepełnosprawnych, choć potrzebują wparcia, pomocy i opieki. Przecież nie każdy niepełnosprawny jest obłożnie chory, który wymaga zmiany pieluchomajtek, toalety i karmienia, co nie oznacza, że nie wymaga pomocy i że ta pomoc nic nie kosztuje. Zabranie zasiłku pielęgnacyjnego tym osobom, to odebranie im szansy na pełnienie ról społecznych, na integrację społeczną. Zabranie tego zasiłku, to pogłębienie marginalizacji i nieszczęścia osób dotkniętych niepełnosprawnością. Rozumiem, że staruszkom potrzebna jest opieka, ale czy można ją zapewniać kosztem młodszych osób, którzy też pragną godnego życia, uczestnictwa w życiu społecznym i tego co najważniejsze, czyli możliwości założenia rodziny. Apeluję do całego społeczeństwa: NIE KRZYWDŹCIE NIEPEŁNOSPRAWNYCH OSÓB, KTÓRE NIE WYMAGAJĄ PIELĘGNACJI, ZAŚ WYMAGAJĄ INNEGO RODZAJU WSPARCIA, ABY MÓC FUNKCJONOWAĆ. Apeluję też do samych osób niepełnosprawnych: BĄDŹCIE CZUJNI I WALCZCIE O SWOJE. Przykład AKTA pokazał, że można wygrać.