Królowie Polscy. Nawet Kazimierz Wielki, potwierdzając przywileje, wolność
i prawa nadane żydom w Krakowie w r. 1343, nazywa ich "prawdziwymi nieprzyjaciółmi
naszej wiary chrześcijańskiej", a dalej mówi, że "cel żydowskiej
przewrotności do tego zmierza, aby dobra i majętności chrześcijan zawsze
uszczuplać i wydrzeć". "Nie chcemy, aby ktokolwiek był w domu żyda gościem".
Władysław Jagiełło w Statucie Krakowskim z r. 1420 o żydach mówi:
"Przewrotna perfidia żydowska zawsze była i jest przeciwna i wroga dla
chrześcijan i nie tylko co do wiary i co do ciała, ale także najsilniej zmierza do
rozdrapywania posiadłości i przywłaszczenia majętności".
Celem ustrzeżenia chrześcijan od wyzysku i lichwy żydowskiej zakazał
w r. 1423, "aby żydzi pieniędzy chrześcijanom nie pożyczali na kartę i prowizję
pod przepadkiem".
Zygmunt I w r. 1538 wydaje rozporządzenie:
"Postanawiamy, aby nienaruszenie zachowywano, że żydzi nie powinni być
i nie mogą być wyznaczani na jakiekolwiek cła, uważamy to jako niegodne
290
LII. Ustawy państwowe przeciw żydom w dawnej Polsce
i przeciwne prawu Bożemu, aby tego rodzaju ludzie mogli wśród chrześcijan
używać jakichkolwiek zaszczytów lub sprawować urzędy".
Zygmunt August zakazał pod karą przewidzianą Statutem Zygmunta z
r , 1538, "aby żydzi w Królestwie Polskim nie trzymali żadnych ceł ani
kopalni metalów czy soli, ani też karczem, czy to pod swoim czy pod innym
nazwiskiem".
Zygmunt I w r. 1538, a Zygmunt August w r. 1562 w Piotrkowie i w r. 1567
wydał prawo, ograniczające żydów w wolności handlu.
"Chcemy ponadto, aby żydzi nie mieli wolności handlu we wszystkich
rzeczach, lecz tylko w określonej przez nas mierze w handlowaniu dla wyżywienia
się w całym naszym Królestwie, nie dla zysku, aby tego się trzymali
i troskliwie przestrzegali, aby także trzymali się w całości układów i umów,
jakie mają z niektórymi większymi miastami Królestwa naszego".