Z kraju; 2007-05-21 [Inf. własna ESCULAP]


W Esculapie publikujemy list prof. dr hab. Kazimierza Z. Sowy z Instytutu Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie "Dlaczego lekarze mają rację", który wpłynął do Zarządu Krajowego OZZL wraz z pozdrowieniami i wyrazami solidarności.

Zarząd Krajowy Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy serdecznie dziękuje Panu Profesorowi za ten ważki i ważny dla nas głos, z którym trudno się nie zgodzić, oraz zgodnie z wyrażoną przez Pana zgodą na upowszechnianie i ewentualne opublikowanie, przesyła Pana list do wszystkich mediów.


DLACZEGO LEKARZE MAJĄ RACJĘ

Szkoda, że dzisiejsi najwięksi nawet przeciwnicy PRL-u i jego pozostałości w III RP widzą i zwalczają wtórne cechy i następstwa tamtego systemu (patrz np. polowanie na agentów bezpieki z przed 30 i więcej lat), a nie potrafią dostrzec ciągle obowiązujących w Polsce - i to w sektorze publicznym - jego konstytutywnych elementów. Najlepszym przykładem jest współczesny polski system płac w tzw. sferze budżetowej będący kontynuacją systemu obowiązującego w PRL, a nawet stanowiący jego pogorszoną wersję. Obecna sytuacja płacowa w całym prawie sektorze publicznym jest prostym następstwem dwóch co najmniej zaniedbań będących udziałem wszystkich pokomunistycznych rządów III RP z aktualnym rządem włącznie, co silnie wiąże go z III RP właśnie.

Po pierwsze, nie przeprowadzono żadnej reformy systemu płac (w przeciwieństwie do reformy cen) uwzględniającej fundamentalne zmiany, które zaszły w Polsce w latach 1989/1990. Mówię tu, oczywiście, cały czas o płacach w sektorze publicznym, bo sektor prywatny rządzi się własnymi prawami (chociaż płace w sektorze publicznym były na początku lat 90. swoistym punktem odniesienia dla sektora prywatnego). Nie poprawiono przede wszystkim patologicznej struktury płac, która polegała na zaniżeniu wynagrodzeń pracowników umysłowych w stosunku do wynagrodzeń pracowników fizycznych, co stanowiło kopię systemu sowieckiego i wynikało wprost z marksistowskiej teorii wartości (uważano, że jedynie praca fizyczna tworzy wartość). Tak więc praca wszystkich pracowników umysłowych była w realnym socjalizmie poważnie niedopłacana, co było głęboko społecznie niesprawiedliwe i stanowiło pozostałość po ideologii walki klas.

Po wtóre, mało kto dzisiaj pamięta, że płaca robocza w Polsce Ludowej nie była ekwiwalentem za wykonaną pracę, ale stanowiła tylko tę jego część, która miała być przeznaczona na tzw. konsumpcję indywidualną. Pozostała część tego ekwiwalentu przekazywana była na tzw. fundusz spożycia zbiorowego, zakładano bowiem, że w systemie socjalistycznym spora część potrzeb obywateli zaspokajana będzie w formie zbiorowej przez państwo. Dla przykładu: zakładano, że obywatele nie będą jeździć prywatnymi samochodami lecz środkami komunikacji zbiorowej, więc bilety tramwajowe, autobusowe i kolejowe były śmiesznie tanie, bo finansowano je właśnie z funduszu spożycia zbiorowego, ale za to samochody osobowe były horrendalnie drogie. Obok funduszu spożycia zbiorowego państwo tworzyło, też w znacznym stopniu kosztem zaniżania płac, inne fundusze (akumulacyjny, inwestycyjny) gdyż było ono, rzecz jasna, monopolistycznym inwestorem. Obywatel (pracownik) mógł być jedynie indywidualnym konsumentem, i to tylko tych dóbr, które były dopuszczone do konsumpcji indywidualnej. Ale warto dodać, że z tego właśnie powodu w latach pięćdziesiątych płace robocze zostały zwolnione z podatku.

Płace robocze w III Rzeczpospolitej stanowią kontynuację płac obowiązujących w PRL, ale, jak wiadomo, nikt dzisiaj nie mówi o jakimś funduszu spożycia zbiorowego (chociaż niektóre zakłady pracy należące do sektora publicznego kontynuują socjalistyczną tradycję tzw. funduszu socjalnego, fundując pracownikom bony towarowe i dopłaty do wczasów). Tak więc przynajmniej część środków przeznaczanych na tamten fundusz powinno było zostać zwrócone pracownikom w postaci wzrostu płac. Różnica jest jeszcze taka, że obecne płace obłożone są podatkiem i to najwyższym wśród wszystkich krajów pokomunistycznych. Płace w służbie zdrowia i w szkolnictwie, by tylko te dwie najbardziej upośledzone grupy zawodowe wymienić, były w PRL i są w III RP rażącą niesprawiedliwością. Wszystkie pokomunistyczne rządy były ślepe i głuche w tej żenującej kwestii pomimo wielu głosów krytycznych i skarg pracowników. Jeżeli były jakieś wyjaśnienia, to m.w. takie: nie ma o czym mówić, bo nie ma pieniędzy. Ulegano jedynie tym grupom zawodowym, które stosowały bezwzględne naciski, a nawet awanturniczą przemoc (bitwy górników pod URM). Sytuację zmienił dopiero w 2006 roku bezwzględny strajkowy protest zdeterminowanej grupy lekarzy. Okazało się, że podwyżki wprowadzić można i to nawet stuprocentowe, bez zwiększania deficytu budżetowego! (Chociaż po przeprowadzeniu pierwszego etapu podwyżek władze jakby zaczęły żałować swoich obietnic).

I uwaga ostatnia. Dopóki płace lekarzy nie zostaną w Polsce radykalnie podniesione do poziomu odpowiadającego p r o p o r c j o m płac w zachodnich gospodarkach rynkowych, brutalne policyjne zwalczanie tzw. "korupcji w służbie zdrowia" pozostanie niemoralne i po prostu niemądre. Niemoralne dlatego, że tak niskie opłacanie pracowników o najwyższych kwalifikacjach zawodowych i najwyższej odpowiedzialności oraz równoczesne uniemożliwianie im poprawy sytuacji materialnej w dostępny dla nich - i społecznie akceptowany - sposób jest głębokim cynizmem. Niemądre natomiast dlatego, że działanie to nie może przynieść zadawalającego rezultatu, a jedynie ośmiesza tych, którzy je wymyślili.


Prof. dr hab. Kazimierz Z. Sowa
Instytut Spraw Publicznych
Uniwersytet Jagielloński
Rynek Główny 8
31-042 Kraków

zamiast strajkować zatrudnijcie z wszpitalach dobrych managerów niech pokaża wam/lekarzom jak możecie zarabiać pieniądze, wyciągać rekę po "cudze" czyli państwowe jest najprościej. Ja nie mam zamiaru dopłacać już więcej do tego chorego organizmu jakim jest "służba zdrowia" I pytanie na koniec ilu z pracujących na etatach w prywatnych przedsiębiorstwach miało by odwagę ciągle żadać podwyżek nie robiąc nic więcej niż robili dotąd, przecież wiadomo ile można w służbie zdrowia zarobić i lekarze podpisujący umowy się na to godzą... pomyślcie trochę...

Zgroza, horror, to gotuja lekarze pacjentom którch maja za owce którzy placą składki, takze prywatne i są strzyżeni do bólu, to przednówek eutanazji ze strony ludzi nie mających BOGA w sercu. Etyka zawodu, to juz historia, trubunały zakażą mówic , pisać, zaglądac, pacjenci których nie uratowano, nie poskarżą się, bedą wiecznie odpoczywać.
Co za hipokryzja, lekarze biorą urlopu na żądanie, ile tych urlopów maja, kto prowadzi ewidencję tych urlopów, nie moga być urlopy z gumy. Dlaczego w szpitalach nie ma kas fiskalnych, wówczas by sie okazało czy są potrzebne, czy specjaliści wola siedzieć w swoich prywatnych gabinetach bez kas fiskalnych, każąc czekać pacjentom bo się spóźniają bo nie dojechali z kolejnego etatu lub przepisuja pacjentów z urzedu powiadamiając ich telefonicznie , co za łaska, a pacjent traci zdrowie, aparatura nie pracuje, pacjent ma przyjśc go gabinetu prywatnego. Warto by sie spytać Trybunałowi czy można sprawdzić ile pitów wszelkiej maści oddają lekarze jak się rozliczaja z fiskusem, czy to są ksiżeczki dokumentów czy tylko jeden ze szpitala pojedyńczy wskazujący na autentycznego przyjaciela lekarza ludzi.
Żądni pieniędzy ludzie wywoływali wojny, lekarze zaczynaja wojować z pacjentami, czyżby zaczął się ruch obywatelskiego nieposłuszeństwa.
Komuna to straszna rzecz, ona jest wsrod nas, to widać, lekarze tez sa pod jej urokiem.
Myślę że ten strajk lekarzy nie doda im sympati a ludzie będą zgrzytać zebami ze złości. Prosze popatrzeć na parkingi jakie samochody maja lekarze, jakie domy, jakie mieszkania i to na poczatku zycia a nie na końcu. Kto to wytrzyma, ale też i na smierci można zarabiac, tonący brzytwy sie chwyta. Mam nadzieje że rząd znajdzie rozwiązanie i lekarstwo aby obłęd wsród lekarzy zatrzymac.

place spory ZUS i pracuje duzo , nie mam czasu isc do kolejki do lekarza, wiec i tak place w prywatnych gabinetach. Nie mam zamiaru dokladac sie do
Panstwowego worka wiecej bo i tak z niego nic nie mam. Lekarzom zycze lepszych zarobków w
prywatnej sluzbie zdrowia. Panstwowa to glównie worek bez dna z kielbasa wyborcza.
Lekarze, iddzcie do prywatnych gabinetów to wreszcie reforma zrobi sie sama, bo zaden
polityk nie popelni samobójstwa politycznego urealniajac ten chory system

I takie jest Ich święte prawo. Jesli ktoś się nie zgadza z ich / lekarzy / rządaniami, może myśleć co chce. I takie jest Jego święte prawo. Fakty sa takie ze w IV RP coraz trudniej sie leczyć a o wyleczeniu nie ma co myśleć. Lekarzy jest coraz mniej a fachowców ubywa w zastraszającym tempie do tego stopnia ze nie ma u kogo się uczyć dobrej roboty na swiatowym poziomie. LICZĄ SIĘ TYLKO LICZBY

Sprywatyzować i zapomnieć, mamy ważniejsze rzeczy do roboty niż socjalistyczne eksperymenty z państwową służbą zdrowia. Jak się chce pomagać biednym to niech się im wykupuje prywatne abonamenty.

Tylko tym razem bez poparcja pacjentów. Mamy dosyć wizyt na "odwal" z ubezpieczenia. Podwyżka nie zmieni doli pacjentów.

To nie moralne takie podwyżki na tle tak ubogiego społeczeństwa gdzie pensja wynosi około 1000 zł na miesiąc muszą kupić ten sam chleb co lekarze tą samą benzynę do auta Mamy wspólny dom Polskę z tym że jeden z domowników wymiotuje z przeżarcia a drugi zdycha z niedostatku Liczy się tylko siła grup interesów Zasłaniacie się dobrem pacjenta a co dziś wyrabiacie wam się to nawet opłaca bo po południu i tak przyjdą ci pacjenci co muszą przyjść ale na prywatną wizytę gdzie muszą płacić choć są ubezpieczeni im mniej w poradni tym lepiej po południu Nie mydlcie ludziom oczu nie jestem za tym aby nie podwyższać pensji ogólnie Musi być jakaś proporcja w szeroko rozumianym przekroju społecznym Wasze ewentualne podwyżki podniosłyby średnią krajową a ZUS podwyższył by składkę i znów uderzyło by to w tych co zarabiają te marne grosze te 70 % społeczeństwa WSTYD TROCHĘ POKORY