Liberalizm jako sztandarowa ideologia wolnego rynku zakładał wolną grę sił rynkowych obudowaną systemem prawnym państwa narodowego. Jednak w wyniku procesu globalizacji współczesny neoliberalizm doprowadził do wynarodowienia kapitału na skutek masowej prywatyzacji , wyzysku i ekonomicznego podporządkowania sobie całych państw. Światowy kapitał bez narodowości zaczął funkcjonować w przestrzeni ponadnarodowej bez żadnych ograniczeń prawnych i tak „na dziko „ funkcjonuje do dziś według własnego widzimisie zaspakajając tylko własne wydumane ambicje. Taki zdziczały kapitał, funkcjonujący poza i ponad prawem państw świata nie służy nikomu, ani tym państwom , ani społeczeństwom . Współczesne, liberalne partie narodowe są tylko agendami tego międzynarodowego gangu i zniewalają własne narody dla dobra i zysków tej światowej ponadnarodowej struktury, nie biorąc zupełnie pod uwagę aspiracji , potrzeb i oczekiwań własnych społeczeństw.
Ostatni przełom wieków stał się zarazem przełomem epok cywilizacyjnych i zaznaczył się powstaniem epoki postindustrialnej i informatycznej. Epoka postindustrialna charakteryzuje się tym, że w sferze usług pracuje więcej osób niż w sferze produkcji a jej formą organizacji społecznej jest społeczeństwo informacyjne, odznaczające się dominacją dziedzin związanych z przekazywaniem i przetwarzaniem informacji oraz danych. Miliony ludzi, tych wszystkich trenerów komunikacji interpersonalnej, prawników i dyspozycyjnych felietonistów nauczyło się żyć z menedżmentu produktu, zarządzania zasobami ludzkimi i międzynarodowego obiegu informacji. Jaką wartość tak naprawdę tworzą ci ludzie, jaki produkt, poza coraz większym zamętem i biurokracją produkują? – prawdę mówiąc żadnego. Miliony takich cwaniaków żyje ze spekulacji kapitałem, zarządzania strachem i kształtowania oczekiwanej świadomości politycznej i społecznej tzw. kapitału ludzkiego. Czas takiego kapitalizmu już się kończy, świat w którym kapitał funkcjonuje w oderwaniu od społeczeństw i niejako ponad nimi nie może trwać wiecznie, musi zostać przywrócona podstawowa zasada normalności według której nadbudowa społeczna państwa będzie funkcjonować tak aby jego społeczna baza materialna służyła ludziom. Nie jest prawdą, że aktualny kryzys finansowo-monetarny, wieńczy koniec opiekuńczego państwa dobrobytu i oznacza konieczność zaciskania pasa. Raczej trzeba powiedzieć, że oznacza on koniec liberalizmu jako ideologii wolnego rynku , który przestał służyć ludziom a służy tylko sobie.