Wsłuchując się w dzisiejsze głosy czołowych przedstawicieli władzy, aż trudno uwierzyć ,że rządzą nami liberałowie i prawicowi konserwatyści dla których wolny rynek, zysk i kapitał stanowią najwyższe dobro. Zaczynają mówić o ludziach ich potrzebach obszarach wykluczenia bezrobociu i trosce państwa o dobro obywateli. Co ich do tego skłoniło, że tak nagle zmieniają front i z wilków stają się owieczkami. Liberalna demokracja to dyktatura kapitału, jej istotą jest zdobycie, utrzymanie i sprawowanie władzy , przez właścicieli kapitału i dla ich dobra, W dobie niesłychanej koncentracji kapitału i jego swobodnego przemieszczania się po rożnych zakątkach świata, funkcjonuje on ponad głowami narodów i państw rządząc się własnymi egoistycznymi prawami. Jak tak dalej pójdzie to za czasów naszego pokolenia zasoby materialne całego świata staną się własnością kilku rodzin a obszary biedy i beznadziei będą się coraz bardziej powiększać i nikt za to nie będzie brał odpowiedzialności, gdyż będzie malało znaczenie państw narodowych a może nawet i będzie następował ich upadek. Tak kapitalizm , jako ustrój społeczno – gospodarczy wyrosły po rozpadzie feudalizmu aby zapewnić rozwój gospodarczy świata i dać nadzieję ludzkości dobiega kresu swojej egzystencji. Powstały po Wielkiej Rewolucji Październikowej w Rosji ustrój zapoczątkował co prawda nową drogę rozwoju ludzkości opartą na zanegowaniu wartości ówczesnego kapitalizmu , jednak dalszy rozwój tej ideologii doprowadził do wszechobecnej dyktatury dygnitarzy partyjnych sprawowanej rzekomo w imieniu mas i totalnej zapaści gospodarczej . Był to system interpretowany i realizowany po bizantyńsku i nie odpowiadał na potrzeby społeczeństw. Powszechnie nazywany był komunizmem w wydaniu radzieckim lub socjalizmem realizowanym w państwach europejskich. Miał on jednak niewiele wspólnego z tzw. socjalizmem pierwotnym funkcjonującym już w zamierzchłych pradziejach ludzkości. Socjalizm jako sposób organizacji życia społecznego, realizowany był samoistnie, w sposób naturalny już we wspólnotach pierwotnych. To we wspólnocie pierwotnej , w czasach walki o ogień, socjalizacja wokół wspólnego ogniska, powodowała powstawanie i umacnianie się więzi pomiędzy poszczególnymi osobnikami, budowała zręby inteligencji człowieka, zmuszała do abstrakcyjnego myślenia i pobudzała wyobraźnię stając się istotnym elementem tego wszystkiego, co sprawiło , że jesteśmy ludźmi. To potężne żywioły natury, takie jak ogień, ziemia, powietrze i woda stworzyły naszą psychikę i zbudowały naszą społeczną osobowość . To siła pierwotnego socjalizmu dała początek cywilizacji człowieka na planecie Ziemia. Jeżeli dziś ktoś twierdzi ,że to wszystko to bzdury to zwyczajnie kłamie ze strachu przed gniewem ludu. Może jednak trzeba powrócić do idei socjalizmu i zinterpretować go na nowo, połączyć ideę sprawiedliwości społecznej z własnością prywatną wolnym rynkiem i demokracją parlamentarną, zbudować coś na wzór socjalizmu demokratycznego. Zasoby naturalne Ziemi są ograniczone i muszą zapewnić przetrwanie wszystkich ludzi, w sposób taki jak to się dzieje dziś tego osiągnąć się nie da. Potrzebna jest nowa idea i nowa praktyka społeczna. Czy to musi oznaczać rewolucję , niekoniecznie gdyż zmiany mogą mieć charakter ewolucyjny jeżeli większość społeczeństw świata na to się zgodzi. Nikt nie oczekuje , że nagle liberalny rząd poprowadzi naród do rewolucji socjalistycznej, narodowi wystarczy to, że będzie realizował odpowiednią politykę społeczną i nie ma większego znaczenia czy robi to z miłości do ludu czy ze strachu przed jego gniewem.