Kwaśniewski Miler a Palikot ? Komuna bis
Kontrowersje wokół majątku partyjnego[edytuj]
Ostatecznie doszło do samorozwiązania PZPR, a część działaczy podjęła decyzję o założeniu dwóch nowych partii socjaldemokratycznych. Na ten cel otrzymała od Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego kwotę ponad 1 mln dolarów w ramach tzw. pożyczki moskiewskiej.
Byli działacze PZPR założyli Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej, której głównymi przywódcami byli Aleksander Kwaśniewski, Leszek Miller i Mieczysław Rakowski. SdRP miała m.in. przejąć wszystkie prawa i obowiązki PZPR oraz pomóc w rozdysponowaniu majątku byłej PZPR, która pod koniec lat 80. posiadała znaczne przychody, głównie z nieruchomości, którymi zarządzała, oraz z przedsiębiorstwa RSW "Prasa-Książka-Ruch", które z kolei posiadało specjalne ulgi podatkowe. W tym okresie przychody ze składek członkowskich stanowiły tylko 30% przychodów PZPR.
Po rozwiązaniu PZPR i założeniu SdRP pozostała część działaczy utworzyła Unię Socjaldemokratyczną Rzeczypospolitej Polskiej (USdRP), która przemianowała się na Polską Unię Socjaldemokratyczną) i Ruch 8 Lipca.
Pod koniec 1990 w Sejmie trwała intensywna debata nad sposobem przejęcia przez państwo majątku byłej PZPR, na który składało się ponad 3000 budynków i lokali, z czego prawie połowa była użytkowana bez żadnej podstawy prawnej. Zwolennicy przejęcia majątku PZPR argumentowali, że został on zbudowany w oparciu o grabież oraz dotacje Skarbu Państwa, wypracowanego przez całe społeczeństwo. Przeciwnicy z SdRP byli zdania, że majątek powstał ze składek członkowskich i żądali sukcesji majątku byłej PZPR na rzecz SdRP, która w tym czasie administrowała majątkiem. Kontroli komisji sejmowej nie podlegał majątek ruchomy oraz konta byłej PZPR.
9 listopada 1990 Sejm uchwalił "Ustawę o przejęciu majątku byłej PZPR", która ostatecznie miała doprowadzić do przejęcia nieruchomości byłej PZPR przez Skarb Państwa. Część nieruchomości została przejęta do 1992, głównie na rzecz samorządów terytorialnych, o część toczyły się spory sądowe jeszcze do 2000 roku. Ruchomości i finanse byłej PZPR praktycznie zniknęły. Większość z nich przeniesiona została wcześniej w ramach procesu nazywanego "uwłaszczeniem nomenklatury" do firm prywatnych nazywanych "spółkami nomenklaturowymi". Jedną z najbardziej znanych z nich była Transakcja spółka z o.o. Według deklaracji posłów SdRP 90–95% majątku partii zostało przeznaczone na wypłatę odpraw dla etatowych pracowników lub przekazano na cele społeczne.
Władze partii[edytuj]
Osobny artykuł: I sekretarze KC PZPR.
Ciekawostki[edytuj]
Podczas VII Zjazdu PZPR w 1975 goszczący na obradach radziecki przywódca Leonid Breżniew "dyrygował" delegatami podczas śpiewania przez nich "Międzynarodówki". Przez lata uznawano to za niepotwierdzoną anegdotę, jednak po upadku komunizmu odnaleziono taśmę z zarejestrowanym incydentem[11].
Pierwsza kobieta w kluczowej instytucji partyjnej – Biurze Politycznym zasiadła dopiero w 1981
Z okazji XI Zjazdu PZPR, który miał miejsce w dniach 27–30 stycznia 1990 i zakończył się samorozwiązaniem PZPR, pojawił się w drugim obiegu banknot z nadrukiem: Zakończył obrady ostatni zjazd P.Z.P.R. – „Proletariusze wszystkich krajów wybaczcie mi”. Obok napisów widnieje wizerunek Lenina modlącego się z różańcem.
W czasie debaty w Sejmie RP w dniu 1 lutego 1992, po której parlament przyjął uchwałę o uznaniu stanu wojennego za nielegalny, zdenerwowany wypowiedziami posłów SdRP lider KPN Leszek Moczulski rozwinął skrót PZPR jako Płatni Zdrajcy, Pachołki Rosji[12]. W odpowiedzi ówczesny lider klubu SdRP Aleksander Kwaśniewski zażądał przeprosin, a posłowie SdRP wyszli z sali. W 1993 Sąd Wojewódzki nakazał Moczulskiemu przeproszenie posłów SdRP, jednak na skutek apelacji i dalszych spraw sądowych, w 2002 Sąd Okręgowy w Warszawie zdecydował, iż przeprosiny nie są konieczne (choć wypowiedź mogła zostać uznana za obraźliwą), ponieważ słowa były skierowane do osób pozytywnie wypowiadających się o stanie wojennym, a nie konkretnych posłów SdRP[12].
[Ten komentarz został zgłoszony do usunięcia przez 1 osobę - Pyclik.]