W momencie sprzedaży banków, dysponentem zdeponowanych środków, co jest oczywiste staje się nowy właściciel z ośrodkiem decyzyjnym za granicą, który działa wg zasady "bliższa ciału koszula niż marynarka".
To z centrali przychodzą decyzje o polityce kredytowej banku, o udzielaniu kredytów na cele działalności gospodarczej, kredytach inwestycyjnych itp. a nie zawsze są one zainteresowane poza własnym krajem do rozwijania przede wszystkim kredytów inwestycyjnych.
Wartość za jaką zostały one sprzedane też pozostawia wiele do życzenia, przeanalizuj dla przykładu po ile zostały sprzedane
akcje banku śląskiego i jakie były jego notowania na pierwszych sesjach.
Kupujący bank uzyskał dostęp do zgromadzonych środków które kilkakrotnie są większe od wartości jaką został wyceniony bank,(fakt te środki należą do klientów banku) ale powinny służyć jako kredyty inwestycyjne, natomiast rola banku ogranicza się do kupna obligacji skarbu państwa, pobrania opłat za prowadzenie rachunku, opłat za przelewy a nie taka jest rola banków.
Kwestią inna jest ustawa dla gwarancji wypłaty wkładów przez skarb państwa.
Kto dokonał prywatyzcji ekipy zwiazane z obozem unii demokratycznej później unii wolności.