Maciej jarecki
/ 87.205.62.* / 2015-09-16 01:39
Emerytury nie są zagrożone demografią .
Emerytura ? – Każdy jest kowalem swojego losu i każdy wybiera swój los na starość.
1.Emerytalny system społeczny i zobowiązania emerytalne nie są zobowiązaniem podatkowym , lecz zobowiązaniem wzajemnym z KODEKSU RODZINNO OPIEKUŃCZEGO. Kodeks ten zobowiązuje rodziców i dzieci do wzajemnej alimentacji: rodziców do zapewnienia swoim dzieciom opieki i łożenia na ich wychowanie do czasu ich usamodzielnienia, a dzieci na zapewnienie rodzicom opieki i utrzymania od momentu kiedy ich stan zdrowotny z powodu starości nie pozwala im na samodzielne utrzymanie. Każdy w wieku produkcyjnym zdolny do pracy jest zobowiązany do opiekowania się swoimi starymi rodzicami i łożyć środki finansowe na ich utrzymanie aż do ich śmierci, ponieważ zawdzięcza im swoje istnienie i wychowanie do czasu usamodzielnienia się. Państwo wprowadzając obowiązek uiszczania składki ZUS przejęło na siebie egzekucje tego obowiązku dzieci wzglądem rodziców. W systemie ubezpieczenia społecznego istniejący system ZUS nie jest zatem systemem, który ze składek dorosłych dzieci w wieku produkcyjnym dostarcza ich rodzicom jednakowe za każde dziecko środki na utrzymanie. Emerytura zatem w systemie społecznego ubezpieczenia nie powinna zależeć od wysokości wpłaconych składek przez emeryta w okresie jego pracy, ponieważ te składki posłużyły do zaspokojenia potrzeb jego rodziców. Potrzeby emeryta ubezpieczenia społecznego mogą być zaspokajane wyłącznie ze składek jego dzieci. Emeryt który nie posiadał dzieci nie powinien pobierać emerytury z ubezpieczenia społecznego, ponieważ nie ma osób które na mocy obowiązku alimentacyjnego wobec rodziców wpłacają na jego utrzymanie. Jak widać zgodnie z Kodeksem Rodzinno opiekuńczym wysokość emerytury powinna zależeć jedynie od ilości wychowanych dzieci wobec których rodzice ponieśli nakłady wychowując je.
2. Kto nie posiada dzieci musi płacić składki ZUS jednak powinien także zabezpieczyć się w środki na zaspokojenie swoich potrzeb w okresie starości w inny sposób polegający na zgromadzeniu kapitału, lub opłacać dodatkowe ubezpieczenie emerytalne w systemie kapitałowym w którym jego kapitał jest gromadzony.
PODSUMOWANIE:
1. Istniejący system emerytalny ZUS jest eksperymentem Bismarcka, który w XIX w. wprowadził ten pokoleniowy system . System ten jest szkodliwy społecznie, ponieważ spowodował degradację więzi rodzinnej . System ten zamiast być rodzajem ubezpieczenia od skutków niemożliwych do przewidzenia stał się nowym podatkiem w rękach polityków i władzy. W żadnej mierze nie wspiera rodziny i w żadnym wypadku nie realizuje celu jakim jest podstawowa zasada Kodeksu Rodzinnego: „Rodzice i dzieci winny wspierać się wzajemnie”. Najwyższe emerytury otrzymują politycy i ludzie władzy a przecież ich emerytury mają się nijak do celu któremu mają służyć. Emerytura powinna być zapłatą za poniesione przez rodziców koszty związane z wychowaniem nowego pokolenia którego praca rozwija nasz kraj i zapewnia byt narodowi . ZUS nie jest ubezpieczeniem kapitałowym , ponieważ nie posiada ,żadnego zgromadzonego kapitału. Naliczanie zgromadzonego kapitału składkowego jest wielkim oszustwem. ZUS jest w rzeczywistości organem, które egzekwuje od dzieci w wieku produkcyjnym alimenty na ich rodziców, którzy będą lub są emerytami i taką rolę powinien pełnić. Ustawa emerytalna która obecnie obowiązuje traktuje te składki jak podatek i ustala wysokość emerytury w sposób całkowicie sprzeczny z celem jakiemu ma służyć. Płaceniem składek nie nabywa się prawa do emerytury, bo bo te składki to alimenty dla jego rodziców. Nabycie tego prawa wiąże się z poniesieniem kosztów wychowania dziecka. Wysokość emerytury powinna zatem zależeć wyłącznie od liczby wychowanych dzieci z uwzględnieniem wywiązania się z zobowiązań wobec swoich rodziców czyli lat opłacanych składek.
2. O wieku emerytalnym nie może decydować ustawa, ponieważ wiek emerytalny to wiek w którym z przyczyn zdrowotnych pracownik ma ograniczone możliwości wykonywania pracy samodzielnie za wynagrodzenie pozwalające mu zaspokoić swoje potrzeby zdrowotne i biologiczne. Starość to po prostu wiek w którym z przyczyn zdrowotnych jego wydajność pracy jest na rynku pracy nieakceptowana.
3. Niż demograficzny nie wpływa na system emerytalny jaki wyżej przedstawiłem. Każdy człowiek w swoim życiu powinien podejmować odpowiedzialne decyzje. Jeżeli ktoś nie chce wychowywać dzieci , powinien jednocześnie zdawać sobie sprawę ze skutków jakie to za sobą niesie. Życie człowieka ma trzy okresy: dzieciństwo- wymagające opieki i dostarczania środków do życia, dorosłość- czyli okres w którym każdy jest samodzielny i zdolny do samodzielnego utrzymania się , starość- niezdolność do samodzielnego utrzymania się , z powodu pogorszenia się stanu zdrowia, sprawności fizycznej , a także umysłowej.