Idea stworzenia systemu kapitałowego w emeryturach polega na tym żeby w okresie aktywności zawodowej człowieka naskładać kupę pieniędzy która będzie gdzieś leżała pod czyimś nadzorem a po osiągnięciu wieku emerytalnego z tej właśnie fury pieniędzy będą po trochu wypłacane emerytury do czasu aż te pieniądze się skończą. Jak się skończą wcześniej niż człowiek umrze to dalej emerytury już nie będzie. Jeżeli jako jeszcze młody pracownik zachoruje lub zostanie inwalidą i nie zdąży odpowiednio dużej kupy pieniędzy uskładać to emerytury miał nie będzie i tyle. W tym systemie chodzi o to żeby ludzie w czasie aktywności zawodowej zarabiali jednocześnie na bieżące utrzymanie i na starość. Czy w takim biednym społeczeństwie jak w Polsce jest to w ogóle możliwe, skoro na bieżąco nie mogą związać końca z końcem? Dla nas najlepszym rozwiązaniem jest stary system solidarnościowy oparty o ZUS. Mówienie że w ten sposób państwo zadłuża się w ZUS-ie jest nadużyciem słowa, to jest nasze zobowiązanie międzypokoleniowe i to na dodatek rozłożone w czasie i nie stanowi dla państwa żadnego zagrożenia. Reforma emerytalna została pomyślana po to ,żeby bogaci nie musieli dokładać się do emerytur dla reszty społeczeństwa. Jest to pierwszy przypadek kiedy solidarnościowy rząd AWS-u odcinając się od swoich solidarnościowych korzeni rozpoczął likwidację solidarnościowego modelu emerytalnego oddziedziczonego po PRL-u. Przy okazji w wyniku ideologicznego zaślepienia utopił naszą gospodarkę w długach po uszy. Teraz można zrobić tylko jedno odkręcić wszystko z powrotem a odebrane z OFE pieniądze /nawet w obligacjach/przeznaczyć w całości na oddłużenie państwa. W ten sposób będziemy najzdrowszą gospodarka w UE i nie trzeba będzie gnębić ludzi zaciskaniem pasa.Nie wspomnę ,że ci co to zrobią będą mieli kilka kadencji spokojnych rządów i naród będzie ich kochał.