W chwili najstraszniejszego zmagania się Narodu Polskiego o swoje podeptane
prawa i wolność w r. 1831 żydzi jako frankiści i jako neofici pchali wprost
młodzież do rewolucji socjalnej, zwalczali dyktatora generała Chłopickiego,
którego społeczeństwo polskie stolicy nazwało zbawcą Ojczyzny, szpiegowali
i zdradzali Polaków. — Prawowierni zaś żydzi zachowali się w stosunku do
powstania na ogół nieprzyjaźnie.
Toteż, jak mówi Otton Spazier600: "car Mikołaj hojnie łaską swoją wszystkich
żydów obsypywał, szczególnie żydów w Królestwie, którzy mu się niemało na
szkodę powstańców przysłużyli".
Po upadku powstania miejsce szlachty i inteligencji polskiej, która częścią
wyginęła, częścią zesłana na Sybir lub wyemigrowała zajęli żydzi chrzczeni,
którzy dla awansu przyjmowali religię chrześcijańską, chrzciły się również
i żydówki i wychodziły za mąż za neofitów dla podtrzymania rasy i ducha
żydowskiego. Wielkie majątki szlacheckie zajmowali żydzi chrzczeni, którzy
szczególniej na monopolu tytoniowym dorabiali się wielkich fortun, doznawali
zaś poparcia przez żydów chrzczonych na prawosławie i cieszących się u dworu
rosyjskiego wielkimi wpływami.
W policji politycznej zajęci byli przeważnie neofici i żydzi, oni też wywierali
swój wrogi wpływ na ludność pozostałą w kraju .
Satrapi rosyjscy używali chętnie neofitów do prowokowania młodzieży
polskiej po powstaniu listopadowym i otaczali się nimi do szpiegowania społeczeństwa
polskiego. Niejaki Goldman, cieszący się pełnym zaufaniem gubernatora
Paskiewicza, radził mu, że najpewniej można młodzież polską pozbawić
męstwa, siły woli, patriotyzmu i polotu ducha przez demoralizację.
Demoralizowali też żydzi społeczeństwo polskie tak pod zaborem rosyjskim,
jak i austriackim w różny sposób, a szczególnie przez rozpijanie ludu. Ciesząc
się poparciem wpływowych neofitów na stanowiskach rządowych, grabili żydzi
coraz więcej społeczeństwo polskie i dochodzili w handlu i przemyśle do wielkich
majętności, przy równocześnie postępującym zubożeniu Polaków