Natrętne eksploatowanie żywota JP II najczęściej w celu realizacji bieżących celów politycznych niczemu dobremu nie służy a i jemu samemu także nie. Dziwaczny ludu Polan powstań z kolan i zastanów się czy ten człowiek zasłużył na to żeby być ideałem do naśladowania a tym bardziej na to ,żeby go ogłaszać świętym. Z ust polskich purpuratów płynie nieprzerwany potok słów i konfabulacji na temat tego, że rzekome nauki JP II musimy zgłębiać i stosować w codziennym życiu. Zastanówcie sie chociaż jeden raz na poważnie. System teologiczny na podstawie którego funkcjonuje Kościół Katolicki jest systemem zamkniętym. Został zbudowany na bazie zapisków czterech ewangelistów z ksiąg Nowego Testamentu w taki sposób ,że tworzy określony system wartości, które objaśnia przykładami z tych zapisków. Zbiór tych rozważań został poukładany w zwarty system teologiczny przez św. Tomasza z Akwinu i stanowi podstawę teologiczna KK. Od tego czasu do dziś nic się w tym systemie nie zmieniło a tak wychwalany przez polskich wiernych JP II tej podstawy ideologicznej dosłownie nie tknął nawet palcem. Jego intelektualny wkład w rozwój myśli teologicznej KK jest dokładnie równy ZERO. Często niektórzy dostojnicy kościoła w swych kazaniach i homiliach sięgają do fragmentów starego testamentu i żywotów świętych ale to jest zwykłe nadużycie i czystej wody świętokractwo. Ten człowiek do współczesnej myśli społecznej nie wniósł nic , bo ograniczała go teologia której był najwyższym przedstawicielem. Nie wniósł nic także do spraw unowocześnienia samego KK a wręcz przeciwnie doprowadził do jego głębokiego kryzysu. KK po pontyfikacie JP II już nigdy nie będzie taki jak przedtem, będzie coraz gorszy i bardzo możliwe że się jako instytucja całkowicie rozpadnie. Będzie to jedyna zasługą JPII dla świata ale za to chyba nie zasługuje na świętość.