Widząc grę naszych szczypiornistów w meczu z Islandią nie mogłem uwierzyć własnym oczom. To była jakaś inna drużyna. Gramolili się jak much w smole, atakowali niemrawo, a błędy w obronie popełniali takie, że chyba byle szkolna drużyna zrobiłaby ich mniej. Pozostaje pytanie: co się takiego stało, że znakomicie grający polski zespół został sparaliżowany i pozbawiony woli walki i zwycięstwa? Czy to efekt mentalności pokonanych?