Czy zastanawialiście się kiedyś jak to się dzieje, że od 1990 roku im większy z roku na rok jest dochód budżetu centralnego tym wyższe Rządy zaciągają pożyczki i tym większy jest roczny deficyt? Gdy byłem radnym w powiecie członkiem komisji rewizyjnej to z sprawozdań skarbnika wyliczyłem, że aby Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie wypłaciło ubogiej rodzinie 100zł zasiłku na zakup butów zimowych dla dzieci to Starostwo musiało wydać 152zł na koszty podjęcia, wykonania i kontroli tej decyzji. A więc zwiększenie pomocy biednym z kasy starostwa o 1000 złotych wymagało zużycia 2520zł dochodów budżetowych. Zwiększenie rozmiarów redystrybucji podatków przez budżet państwa w celu zwiększenia kwot kierowanych na potrzeby bezrobotnych i rodzin wielodzietnych powoduje (z powodu niepotrzebnie rozbudowanych procedur administracyjnych) zawsze znacznie wyższe koszty zatrudnienia osób opłacanych w celu zwiększenia poboru podatków, zwiększenia ilości dokumentacji, zwiększenia liczby i zakresu kontroli nad wykonawcami zadania itp. Gdy zwiększa się ilość pieniędzy w dyspozycji urzędników wzrasta legalna niegospodarność. Jedni urzędnicy wymyślają nowe źródła [przychodów a drudzy natychmiast wykazują konieczność poniesienia większych wydatków, bo trzeba zwiększyć zatrudnienie w urzędach, powiększyć powierzchnię biurową, zwiększyć ilość samochodów służbowych, ilość telefonów, komputerów itd. itp. Oczywiście warunki pracy muszą być godne, więc trzeba zapewnić odpowiednie fundusze socjalne dla urzędników itp. Taka litania i mechanizm rozciągania kosztów jest rozbudowywany w sposób ciągły, bo apetyt rośnie w miarę jedzenia. A przecież gdyby było mniej potrzebujących pomocy to i pomocników nie trzeba by tak dużo. Ale polityka fiskalna skutecznie zwiększa liczbę biednych potrzebujących pomocy. Przecież jeżeli przybywa tytułów do zabierania obywatelom pieniędzy a dochody nie rosną (bo nie ma środków aby inwestować) lecz dodatkowo maleją, bo jest inflacja, to biednych w kraju tak głupio rządzonym przybywa. A biedniejsi nie kupują tyle co bogatsi, więc spada popyt a to powoduje redukcję zatrudnienia w produkcji, usługach i handlu. Widać więc, że lekarstwo budżetowe w postaci zwiększania dotacji dla urzędów na walkę z bezrobociem jest jak podawanie rycyny choremu na biegunkę!

- Na niebie widać już pierwsze jaskółki.
Naćpał się, że śniegu nie widzi tylko jaskółki?

Niestety ta pomoc jest niemożliwa. Należałoby zacząć od samych urzędów PUP. Jest w nich za dużo
pracowników, po drugie to oni mają pracę i ją szanują. Palą papierosy wychodząc z koleżankami
kilka razy dziennie marnując co najmniej 2 godziny za które państwo im płaci.
Bezrobotni też nie są bez skazy. Znam takich co byli na zasiłkach lub zarejestrowani a pracowali na czarno. Państwo im to umożliwia.
Są też tacy co stworzyli patologię i pracy się boją. Nie stronią jednak od alkoholu i papierosów. Nigdy tego nie wyplenią, bo nie ma żadnych kontroli, a jak już są to Urząd jest o tym informowany na kilka dni wcześniej.
Oferty pracy są nieaktualne... mimo to daje się je bezrobotnym, a ci dzwonią i tak w kółko.
Chore prawo w chorym Kraju.
A skąd o tym wiem? pracowałam w PUP dokładnie 5 lat.

Rząd dużo zapowiada, a mało robi. Pomogą pewnie sami sobie i na tym się skończy.

to jest bez sensu... za Panstwowe pieniadze z wiec z podatków naszych.. bedą aktywizowali zawodowo ludzi i wciskali ich za darmo do pracodawcy placac za stanowisko pracy lub podatki lub 120% zasiłku... zamiast te kase przeznaczyc na wsparcie przedsiebiorcow ludz aktywnych bo to oni tworza miejsca pracy a nie urzednicy zza biurek..

Znaczy co? Sznurek do kosiarek będą rozdawać?