Forum Forum prawneKarne

postanowienie

postanowienie

R. / 153.19.193.* / 2010-10-25 22:34
+ popieram - neguję 1 usuń Zgłoś do usunięcia
Potrzebuje pilnie postanowienia SN z 2 II 2009 sygn. V
KK 330/08. Po przeszukaniu internetu nie natrafiłem nigdzie na cały tekst. Bardzo proszę o pomoc w jego znalezieniu.
Pozdrawiam
Wyświetlaj:

Re: postanowienie

wiwan / 2010-10-26 11:58
+ popieram - neguję 0 usuń Zgłoś do usunięcia
No niestety ja też. Dziwne- nawet na stronie SN. Jedynie bardzo obszerny opis uzasadnienia z biuletynu Prawa Karnego. Może pomoże:

"Postanowienie z dnia 2 lutego 2009 r., V KK 330/08
Teza: 1.
2.
W przepisie art. 2 u.s.d.g. zamieszczona jest definicja legalna działalności go-spodarczej co oznacza, iż powinna być ona traktowana jako powszechnie obo-wiązujące rozumienie tego pojęcia w polskim systemie prawnym, wiążące za-równo dla ustawodawcy, jak i organów wykonawczych oraz sądowniczych.
Zasada ustawowej określoności odpowiedzialności karnej nakazuje więc uznać, iż dokumentacja działalności gospodarczej, o której mowa w art. 303 k.k., to do-kumentacja której obowiązek prowadzenia wynika z przepisu rangi ustawowej. Przedmiotem stypizowanych w tym przepisie zachowań nie mogą być prywatne zapiski, listy, spisy, rejestry sporządzone co prawda w związku z prowadzoną działalnością, jednakże do sporządzenia których podmiot gospodarczy nie zo-stał zobowiązany ustawowo. Podkreślić należy, iż w zależności od wyboru for-my prawnej podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc zorgani-zowania działalności oraz rodzaju prowadzonej działalności prawo nakłada obowiązek prowadzenia innej dokumentacji działalności gospodarczej.
Z uzasadnienia:
„Zgodnie z treścią art. 303 k.k. penalizowane są czyny dotyczące dokumentacji działal-ności gospodarczej. Istota problemu w niniejszej sprawie sprowadza się więc do odpo-wiedzi, czy przedmiotem czynu zabronionego z art. 303 k.k. mogą być wszelkie doku-menty obrazujące stan działalności gospodarczej danej jednostki i jej sytuację finansową, czy też tego rodzaju dokumenty, ale których sporządzanie jest nakazane ustawowo.
Jednakże, aby udzielić odpowiedzi na to pytanie, co to jest dokumentacja działalności gospodarczej, konieczne jest wyjaśnienie, co to jest w ogóle działalność gospodarcza, bowiem właśnie to pojęcie winno być punktem wyjścia rozważań w niniejszej sprawie.
Obecnie obowiązującym aktem prawnym regulującym, z założenia, w sposób komplek-sowy problematykę działalności gospodarczej jest ustawa z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz.1095 z późn. zm., dalej u.s.d.g.). Podobny charakter miała ustawa z 23 grudnia 1988 r. o dzia-łalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, dalej u.d.g.), która została zastąpiona z początkiem 2001 roku ustawą z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodar-czej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, dalej p.d.g.). W przepisie art. 2 u.s.d.g. zamieszczona jest definicja legalna działalności gospodarczej (por. wyrok SN z 4 stycznia 2008 r., I UK 208/07, LEX nr 442841), co oznacza, iż powinna być ona traktowana jako powszechnie obowiązujące rozumienie tego pojęcia w polskim systemie prawnym, wiążące zarówno dla ustawodawcy, jak i organów wykonawczych oraz sądowniczych. O zamiarze nadaniu temu pojęciu charakteru uniwersalnego świadczy chociażby zrezygnowanie przy jego de-finiowaniu ze zwrotu „w rozumieniu ustawy”, jakimi posłużono się przy określaniu działal-ności gospodarczej w ramach poprzednio obowiązujących ustaw (art. 2 ust. 1 p.d.g. oraz art. 2 ust. 1 u.d.g.). Należy jednakże wskazać, iż zawarta w art. 2 u.s.d.g. definicja dzia-łalności gospodarczej nie jest jedyną definicją prawną tego pojęcia w polskim ustawo-dawstwie; takie definicje zawiera również np. art. 3 pkt. 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), jednakże przyjęte w powołanych ustawach rozumienie pojęcia działal-ności gospodarczej służy wyłącznie potrzebom stosowania danej ustawy z zakresu pra-
91
Biuro Studiów i Analiz SN Biuletyn Prawa Karnego nr 3/09
wa podatkowego (por. Konrad Kohutek w Komentarz do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, [w] M. Brożyna, M. Chudzik, K. Kohutek, J. Molis, S. Szuster, LEX/el 2005, Andrzej Powałowski, [w:] A. Powałowski (red.), S. Koroluk, M. Pawełczyk, E. Przeszło, K. Trzciński, E. Wieczorek, Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Komentarz, ABC 2007). W takiej sytuacji dla potrzeb niniejszej sprawy pojęcie działalności gospodar-czej należy zawęzić do znaczenia jakie nadała mu ustawa o swobodzie gospodarczej. Artykuł 2 tej ustawy wskazuje, iż działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa jest działalnością gospodarczą jeżeli spełnia trzy warunki, a więc jest działal-nością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany oraz ciągły. Dana działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu („zarobku”) rozumia-nego jako nadwyżka przychodów nad nakładami (kosztami) tej działalności. O ciągłości działania decyduje natomiast zamiar powtarzalności określonych czynności, chodzi bo-wiem o wyeliminowanie z pojęcia działalności g

Re: postanowienie

wiwan / 2010-10-26 12:02
+ popieram - neguję 0 usuń Zgłoś do usunięcia
Zdaniem Sądu Najwyższego pogląd prawny prezentowany przez skarżącego, a będący powtórzeniem poglądu Leona Peipera nie jest do zaakceptowania, bowiem całkowicie pomija obecne uregulowania prawne. Przede wszystkim nie można zapominać o wyra-żonej w art. 1 § 1 k.k. zasadzie nullum crimen, nulla poena sine lege, obecnie ujętej rów-nież w art. 42 ust. 1 Konstytucji RP z 1997 roku, a uprzednio wyprowadzanej także z za-sady demokratycznego państwa prawnego. Na podstawie tej zasady zarówno Trybunał Konstytucyjny jak i Sąd Najwyższy wielokrotnie akcentowały wymóg ustawowej dookre-śloności norm karnych. Trybunał Konstytucyjny precyzując wymaganie określoności wskazał, iż „materialne elementy czynu, uznanego za przestępczy, muszą być zdefinio-wane w ustawie (zgodnie z konstytucyjną zasadą wyłączności ustawy) w sposób kom-pletny, precyzyjny i jednoznaczny” (postanowienie z dnia 13 czerwca 1994 r., S. 1/94, OTK w 1994 r., cz. I, s. 271). Natomiast w innym orzeczeniu stwierdził, iż „w świetle kon-stytucyjnego podziału materii pomiędzy ustawy a akty wykonawcze, podstawowe ele-menty zarówno czynu, jak i kary muszą być określone w samej ustawie, a nie mogą być –w sposób blankietowy − pozostawione do unormowania w akcie wykonawczym” (orze-czenie z dnia 1 marca 1994 r., U. 7/93, OTK w 1994 r., cz. I, s. 41). Między innymi te orzeczenia doprowadziły Trybunał Konstytucyjny do wniosku, iż „ustawowe sformułowa-nie przepisów karnych (represyjnych) musi w sposób zupełny odpowiadać zasadzie określoności. Oznacza to, że sama ustawa musi w sposób kompletny, precyzyjny i jed-noznaczny definiować wszystkie znamiona czynów zagrożonych karą” (orzeczenie z dnia 26 kwietnia 1995 r., K 11/94, OTK w 1995 r., cz. I, poz. 12).
O konieczności stosowania się do zasad ustawowej określoności znamion czynów za-bronionych szczególnie w sytuacji, gdy obowiązek, którego naruszenie jest penalizowa-ne, nie wynikał w każdym swoim aspekcie z ustawy, przypominał również Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach (por. wyroki SN: z dnia 25 marca 1998 r., V KKN 136/97, Prok. i Pr. 1999/1/7, z 22 czerwca 1999 r., III KKN 391/97, OSNKW 1999, nr 9-10, poz. 52, z 1 grudnia 2005 r., IV KK 122/05, OSNKW 2006, nr 2, poz. 19).
Zasada ustawowej określoności odpowiedzialności karnej nakazuje więc uznać, iż doku-mentacja działalności gospodarczej, o której mowa w art. 303 k.k., to dokumentacja któ-rej obowiązek prowadzenia wynika z przepisu rangi ustawowej. Przedmiotem stypizowa-nych w tym przepisie zachowań nie mogą być prywatne zapiski, listy, spisy, rejestry spo-rządzone co prawda w związku z prowadzoną działalnością, jednakże do sporządzenia których podmiot gospodarczy nie został zobowiązany ustawowo. Podkreślić należy, iż w zależności od wyboru formy prawnej podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc zorganizowania działalności oraz rodzaju prowadzonej działalności prawo nakłada obowiązek prowadzenia innej dokumentacji działalności gospodarczej. Wskazanie wszystkich przepisów dotyczących tego zagadnienia w zasadzie nie jest możliwe i prze-kracza ramy niniejszego orzeczenia. Należy natomiast wskazać, iż przepisy odnoszące się do pojęcia „dokumentacja działalności gospodarczej” zawarte są przede wszystkim w ustawach regulujących obrót gospodarczy, w tym w ustawach administracyjnych w za-kresie porządku finansowego państwa. W tym miejscu można jedynie przykładowo po-dać, iż ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz.694 z późn. zm.) wskazuje osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organiza-cyjne obowiązane do stosowania się do tej ustawy, w tym do prowadzenia ksiąg rachun-kowych (art. 2ust. 1). Obowiązek prowadzenia dokumentacji zgodnie z wymaganiami ustawy o rachunkowości powstaje także w związku ze zgłoszeniem urzędowi skarbowe-mu decyzji stosowania zasad rachunkowości w sytuacji, gdy zasady te nie są obligatoryj-ne dla określonego podmiotu gospodarczego (art. 2 ust. 2). Treść obowiązku wyznacza więc równocześnie zakres wymagań, jakie ma spełniać dokumentacja działalności go-spodarczej. Ustawa o rachunkowości w sposób bardzo szczegółowy określa zasady do-

Re: postanowienie

wiwan / 2010-10-26 12:03
+ popieram - neguję 0 usuń Zgłoś do usunięcia
tyczące sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz podaje jakiego rodzaju dowody księgowe mogą stanowić podstawę zapisów w tych księgach. Zauważyć jedynie należy, iż firma E. z uwagi na to, iż była prowadzona jako spółka z ograniczoną odpowiedzialno-ścią podlegała wymogom wskazanym w ustawie o rachunkowości, natomiast podmiot PHUP E. M. S. z uwagi na to, że działał na zasadzie wpisu do ewidencji działalności go-spodarczej prowadzonej na podstawie ustawy o działalności gospodarczej, ustawie tej nie podlegał. Z art. 24a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym dla osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176) wynika natomiast, iż osoby fizyczne i spółki cywilne osób fizycznych, wykonujące działalność gospodarczą są obo-wiązane do prowadzania podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Sposób prowadze-nia księgi przychodów i rozchodów, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem określa na-tomiast rozporządzenie Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475). Rozporządzenie to, podobnie jak ustawa o rachunkowości, w sposób szczegółowy wymienia dowody księ-gowe stanowiące podstawę zapisów w księdze przychodów i rozchodów, dokumentujące fakt dokonania danej operacji gospodarczej.
Należy jednakże zauważyć, iż dokumentacją działalności gospodarczej w rozumieniu art. 303 k.k. będzie nie tylko dokumentacja obrazująca sytuację finansową danej jednostki, ale również dokumentacja obrazująca bezpośrednio stan działalności gospodarczej, w tym dokonanie konkretnych operacji gospodarczych, wskazana w odpowiedniej ustawie lub decyzji organu, opartej na ustawie.
Nie ulega bowiem wątpliwości, iż konsekwencją udziału w obrocie gospodarczym jest wykonywanie różnego rodzaju wielu czynności, w szczególności formułowanie ofert, czy też zawieranie umów. Jeżeli przykładowo do zawarcia umowy doszło w następstwie przetargu zorganizowanego zgodnie z wymogami ustawy z 29 stycznia 2004 roku Prawo zamówień publicznych (teks jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 z późn. zm.), to dokumentacją działalności gospodarczej będą zarówno wszelkie dokumenty wymagane ustawą podczas prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia jak i sama umo-wa zawarta w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego. Należy również wskazać, iż taką dokumentacją będą również wszelkie dokumenty związane bezpośrednio ze sposobem zarządzenia daną jednostką w zależności od formy organizacyjno-prawnej danego pod-miotu. Kodeks spółek handlowych reguluje w sposób szczegółowy jakiego rodzaju do-kumenty winny być sporządzane przy tworzeniu, normalnym funkcjonowaniu, czy też rozwiązywaniu spółek handlowych.
O kosztach sądowych postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k.”

Re: postanowienie

wiwan / 2010-10-26 12:01
+ popieram - neguję 0 usuń Zgłoś do usunięcia
Zjadło.
"Dana działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu („zarobku”) rozumia-nego jako nadwyżka przychodów nad nakładami (kosztami) tej działalności. O ciągłości działania decyduje natomiast zamiar powtarzalności określonych czynności, chodzi bo-wiem o wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć jednorazo-wych. Z punktu widzenia natomiast normy prawa karnego zawartej w art. 303 k.k. w za-kresie dotyczącym dokumentacji, najistotniejsze znaczenie ma warunek zorganizowania działalności, co zostanie wskazane poniżej. W literaturze zorganizowanie działalności utożsamia się z dokonaniem wyboru formy organizacyjno-prawnej przedsiębiorczości: działalność indywidualna jako osoba fizyczna lub w ramach spółki cywilnej, handlowa spółka osobowa, spółka kapitałowa, spółdzielnia, przedsiębiorstwo państwowe. Jednakże działalność gospodarcza jest zorganizowana dopiero wówczas, gdy podmiot tej działal-ności dopełni wszelkich obowiązków rejestracyjnych i ewidencyjnych (w zakresie wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego lub ewidencji działalności go-spodarczej, odpowiedniego rejestru działalności regulowanej, rejestru statystycznego Regon, ewidencji podatników i płatników), obowiązków związanych z uzyskaniem konce-sji lub zezwolenia, a także zawarciem umowy rachunku bankowego (por. W.J. Katner, Prawo działalności gospodarczej. Komentarz. Orzecznictwo. Piśmiennictwo, Warszawa 2003, s. 21, W. Kubala, Prowadzenie działalności gospodarczej przez spółki handlowe. Prawo Spółek 2001,nr 1, s. 33).
Wskazać należy, iż pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego podnosząc w kasacji zarzut obrazy prawa materialnego − art. 303 k.k. podnosi, iż przez pojęcie „dokumentacji dzia-łalności gospodarczej” należy rozumieć nie tylko dokumenty, do których prowadzenia podmiot gospodarczy zobowiązany jest odpowiednimi przepisami, ale wszelkie dokumen-ty obrazujące stan działalności gospodarczej danej jednostki i jej sytuację finansową. Podkreślić należy, iż faktycznie taką wykładnię przyjmowano na gruncie kodeksu karne-go z 1932 roku (por. Leon Peiper, Komentarz do kodeksu karnego ..., Kraków 1936, s. 601), jednakże zarówno wówczas jak i obecnie jest ona odosobniona. Jedynym z komen-tatorów, który ją przytacza jest Andrzej Marek, który jednakże nie uzasadnia takiego po-glądu i nie wskazuje jednoznacznie, czy go akceptuje (por. A. Marek, Kodeks karny. Ko-mentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2005, wyd. II). Należy jedynie zauważyć, iż na obowią-zek sporządzania przez kupca inwentarza i bilansu oraz prowadzenia przez kupca reje-strowego ksiąg handlowych wskazywały już przepisy kodeksu handlowego zamieszczo-ne w Dziale V o Rachunkowości kupieckiej (por. rozporządzenie Prezydenta RP z 27 czerwca 1934 r., Dz. U. Nr 57, poz. 502 z późn. zm.). Kupcem rejestrowym był kupiec prowadzący przedsiębiorstwo zarobkowe w większym rozmiarze (art. 4 k.h.) oraz spółka handlowa, czyli spółka jawna, spółka komandytowa, spółka z ograniczoną odpowiedzial-nością i akcyjna (art. 5 k.h.). Na taki ustawowy obowiązek wskazują również inni komen-tatorzy kodeksu karnego z 1932 roku (por. Stefan Glaser, Aleksander Mogilnicki, Kodeks Karny. Komentarz, Kraków, Księgarnia Powszechna 1934, Juliusz Makarewicz, Kodeks Karny z komentarzem, Lwów, 1938, wyd. V), którzy zaakceptowali w tym zakresie orzecznictwo Sądu Najwyższego (wyrok z 14 lipca 1928, K. 203/27, OSP/VII/498).
92
poprzedni temat

PODOBNE WĄTKI NA FORUM

PODOBNE ARTYKUŁY

Najnowsze wpisy