2007-09-12 09:20:17 | *.*.*.* | (日本語版)
Efekty użycia [edytuj]
Broń paliwowo-powietrzna powstała po obserwacji przypadkowych eksplozji pyłów i aerozoli,
które miały miejsce w silosach lub podczas pożarów zbiorników z paliwem. Podczas wybuchu
bomby paliwowo-powietrznej następuje zapalenie wytworzonego aerozolu i powstanie fali
uderzeniowej, która rozprzestrzenia się od centrum ku krawędziom chmury z bardzo dużą
prędkością powodując na swej drodze znaczne zniszczenia, zwłaszcza na płaskim terenie.
Główną siłą niszczącą broni termobarycznej jest ciśnienie. Czas w którym przechodzi fala
uderzeniowa o bardzo dużym ciśnieniu jest na tyle długi, że broń ta jest bardzo efektywna
przeciwko polom minowym, słabo opancerzonym pojazdom, samolotom na lotniskach, a nawet
schronom. Porównywalna masa trotylu generuje silną ale krótkotrwałą eksplozję, która
wytwarza krótszą falę uderzeniową, ale o większym ciśnieniu. Do niszczenia struktur na
większym obszarze bardziej efektywna jest dłużej trwająca fala uderzeniowa, chociaż
generowane przez eksplodujący rozpylony materiał ciśnienie jest niższe. Ponadto dużą zaletą
mieszanin paliwowo-powietrznych jest możliwość inicjacji wybuchu objętościowego w
przestrzeni setek, a nawet tysięcy metrów sześciennych, a nie jak w przypadku
skondensowanych materiałów wybuchowych ułamka metra sześciennego. Bomba paliwowo-powietrzna
zawierająca 100 kg materiału wybuchowego generuje energię porównywalna z eksplozją 1200 kg
trotylu. Skuteczność rażenia bomb tego typu jest bardzo wysoka i przewyższa 3-5 razy
skuteczność rażenia bomb takiej samej wagi i wielkości z ładunkiem trotylowym.


Zastosowanie bojowe [edytuj]
Lotnicze bomby paliwowo-powietrzne wielokrotnie wykorzystywane były podczas wojny w
Wietnamie. Używane były między innymi do niszczenia kryjówek Vietcongu i wrogich baz.
Obecnie wykorzystywane były w pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej i wojnie w Iraku.


Użytkownicy [edytuj]
Na wyposażeniu lotnictwa wojskowego znajdują się obecnie m.in. następujące typy bomb
paliwowo-powietrznych: CBU-73B, CBU-72 (Stany Zjednoczone), ODAB-1000 (Rosja), FAACB (Chiny)
i LBPP-100 (Polska).


Polska bomba paliwowo-powietrzna [edytuj]
Polską lotniczą bombę paliwowo-powietrzną pokazano po raz pierwszy publicznie w 1998 roku
podczas VI Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach. Łódzki "Prexer Project"
zaprezentował zbudowaną 10 lat wcześniej bombę LBPP-100 (Lotnicza Bomba Paliwowo-Powietrzna
o wadze 100 kg) o kryptonimie "Teisy", która znajduje się na uzbrojeniu jednostek
uderzeniowych WLOP wyposażonych w samoloty szturmowe Su-22.

skoro nie jest szkodliwa dla środowiska, to zalegalizujmy ją i niech każdy ma jedną u siebie. Tak na wszelki wypadek..

W jaką my stronę zmierzamy, jako ludzkość. Mało to jest kłopotów z przyrodą (huragany, trzęsienia itd)? A może za mało ludzi ginie i trzeba trochę wybić..

Oby decyzja o zrzuceniu takiej bomby nie zależała od jednego czy kilku sfrustrowanych facetów, którzy jednym rozkazem skarzą na śmierć miliony niewinnych ludzi. Wojna to tak naprawdę konflikt paru ludzi, za których muszą ginąć inni..

Szkoda, że wysiłki naukowców idą w stronę zniszczenia a nie budowania..

NA MNIE TO NIE ROBI WRAŻENIA,
TAKIE SOBIE P********...