Ileż nienawiści trzeba wywołać w człowieku, żeby sprowokować go do takiego okrucieństwa!
Sprawy nie są jednak takie proste, jak wynikałoby to z tekstów "Stop faszyzmowi..."
Nieco szerzej naświetla problem prof. Pogonowski, na swoje stronie internetowej:

"Odwieczny dylemat Żydów polega na obronie własnej tożsamości i jednoczesnych próbach asymilacji z kulturą, językiem i polityką kraju zamieszkania, który w tradycji Talmudu dla ekstremistów żydowskich miał zawsze służyć do pasożytniczej eksploatacji. Naturalnie umiarkowani Żydzi zdawali sobie sprawę, że takie postępowanie naraża ich na zbiorowe konsekwencje z powodu nieuniknionych konfliktów. Właśnie umiarkowani i uczciwi ludzie wśród Żydów, są najlepszym źródłem informacji o prawdziwym stanie rzeczy stosunków Żydów z nie-Żydami.

Ukraińcy byli świadkami już w czasie zaborów Polski jak Rosja zagarnęła około miliona Żydów i wraz z Żydami połknęła zarzewie przyszłej rewolucji bolszewickiej, w czasie której, żydowski oddział egzekucyjny dokonał bestialskiego mordu całej rodziny carskiej, na osobisty rozkaz Lenina, syna Żydówki nazwiskiem Blank.
Rola Żydów była podstawowa w wybuch rewolucji bolszewickiej, która zaczęła się od puczu w Petersburgu, za pomocą opłacanych gangów zbrodniczych za pieniądze przywiezione przez Lenina z Niemiec oraz Trockiego z Nowego Jorku. Bolszewicki aparat terroru był wzorowany na tysiącletniej tradycji terroru rabinów, który trwał wśród Żydów do połowy 19go wieku.

Ukraina, w czasie kolektywizacji przeprowadzanej przez Lazara Kaganowicza w latach1930tych, była główną ofiarą ludobójstwa, w którym głód był narzędziem mordu dwukrotnie większej ilości ofiar, niż ilość ofiar żydowskich dziesięć lat później z rąk Niemców w czasie Drugiej Wojny Światowej. W latach 1930tych Żydzi chwalili się, że w Kijowie żaden Żyd nie był głodny w czasie kolektywizacji.

Obecnie w czasie kryzysu kapitalizmu lichwiarskiego w USA warto zaznajomić się co na temat Żydów pisze Beniamin Ginsberg, liberalny Żyd amerykański, profesor nauk politycznych prestiżowego uniwersytetu John Hopkins, w książce pod tytułem „The Fatal Embrace: Jews and the State,” („Śmiertelny Uścisk: Żydzi i Państwo”).

Obserwacje autora dotyczące wpływów Żydów na rząd i społeczeństwo amerykańskie byłyby zaklasyfikowane jako „wybuch antysemityzmu” gdyby autorem nie był Żyd. Faktycznie Ginsberg nie krytykuje obecnej kontroli Żydów nad polityką i kulturą amerykańską. Główną troską autora jest to jak dalece obecny stan rzeczy może spowodować wybuchy antysemityzmu w USA w przyszłości.

Ginsberg opisuje historię siły politycznej Żydów od średniowiecza - jak Żydzi pomagali królom powiększać i rządzić ich królestwa, takie jak n.p. Hiszpania, w dużej mierze służąc pożyczkami i w ogóle zajmując się gospodarką i handlem kosztem chłopów, wyjątkowo znienawidzonych w literaturze żydowskiej, jako potencjalni buntownicy i mściciele. Żydzi również przewodzili w ruchach rewolucyjnych w obalaniu rządów im nieprzyjaznych. Republika Weimarska była nazywana „Judenrepublik,” w której Żydzi dominowali i narażali się na nienawiść Niemców, co pomogło Hitlerowi dojść do władzy.

W Sowietach Żydzi przegrali walkę o władzę ze Stalinem i przekonali się, że demokracja fasadowa rządzona wpływami zakulisowymi jest dla nich bezpieczniejsza. Na razie ludzie znoszą panoszenie się Żydów w USA, ale Ginsberg przestrzega, że kontrola polityczna i gospodarcza USA przez mniejszość żydowską jest niebezpieczna i grozi katastrofą.

Autor ten opisuje jak po amerykańskiej wojnie domowej, niemieccy Żydzi finansowali rząd USA i rozwój przemysłu i doprowadzili do „Gilded Age” czyli „pozłacanego wieku.” Zostali oni utożsamieni z najgorszymi aferami na koszt skarbu USA i cierpieli z powodu antysemityzmu w stanach o przewadze rolnictwa, jak również wśród bogatych Anglo-Saksonów. W latach 1890tych Żydzi nie byli dopuszczani do elitarnych klubów i uniwersytetów w USA, więc popierali reformy „postępowe,” socjalistyczne, etc.

W czasie strachu przed komunizmem, po Pierwszej Wojnie Światowej, chwilowo osłabły wpływy Żydów aż do czasów prezydenta F. D. Roosevelt’a, który korzystał politycznie ze wzrostu wpływów żydowskich w USA i pozwalał na coraz większą eksploatację systemu politycznego i gospodarczego tego kraju. Tak zaczęła się poprawa pozycji społecznej Żydów w ramach „wolnego rynku,” oraz kosztem praw innych grup etnicznych, za pomocą kontroli mediów oraz programów opieki społecznej, jak też całego sytemu poprawności politycznej w USA.

„Deadly enemy, deadly friend” („Śmiertelny wróg, śmiertelny przyjaciel”) to tytuł recenzji ksiązki profesora Bejnamin’a Ginsberg’a pod tytułem „The Fatal Embrace: Jews and the State,” („Śmiertelny Uścisk: Żydzi i Państwo”) napisanej przez profesora Stephen’a Sniegoskiego. Tytuł tej recenzji podsumowuje o

Dziedzictwo tzw. "Proroka":

http://chomikuj.pl/Quantomix/Dokumenty/religia_pokoju_i_tolerancji_podrecznik_antoni_ibrahim_alkud.pdf

http://religiapokoju.blox.pl/html

Fragment:
Dnia 12 października 2000 r. dwóch nieuzbrojonych rezerwistów izraelskiego wojska w trakcie jazdy samochodem pomyliło drogę. Po minięciu izraelskiego checkpointu nagle znaleźli się na rogatkach Ramallah, gdzie zostali aresztowani przez palestyńską policję. Zostali potem przewiezieni na komisariat w Ramallah. Wieść o aresztowaniu "dwóch syjonistycznych szpiegów" rozeszła się po palestyńskiej stolicy z szybkością błyskawicy.
Pod komisariatem zgromadził się wielotysięczny arabski tłum skandujący "śmierć Żydom".
Niedługo potem wiadomość o tym, że Vadim Nurzhitz oraz Yossi Avrahami są przetrzymywani przez palestyńską policję, dotarła do Izraela. Wydarzenia filmowała włoska telewizja RAI, natomiast dziennikarze stacji ABC News zostali sterroryzowani przez motłoch i odstąpili od filmowania.
Do budynku policji wdarł się palestyński tłum. W pewnym momencie w oknie pojawił się Aziz Salha pokazując wyjącemu z radości tłumowi swoje zakrwawione ręce. Krew nie należała jednak do niego.
Dwóch rezerwistów wcześniej pobito, wydłubano im oczy i wypruto wnętrzności. Zgromadzony tłum wył z radości. Następnie ciało jednego z rezerwistów wyrzucono przez okno, a tłum zaczął po nim skakać i w nie walić w dzikiej ekstazie. Potem ciała podpalono.
Na koniec zmasakrowane ciała obu żołnierzy zawleczono na plac Al-Manara w Ramallah, gdzie rozpoczęto świętowanie. Arabski tłum tańczył i śpiewał podrzucając narządy wewnętrzne rezerwistów.