I tylko politycy na Ukrainie oczekują, że będzie się w ten kraj ładować pieniądze jak do studni.

Nie tylko na Ukrainie politycy mają takie marzenia. I tylko narazie brak Majdanu.

Gdyby pan Stanislaw Ciosek byl kanclerzem Niemiec to dzisiaj Niemcy by juz utonely pod pregierzem obcokrajowcow z kazdego kraju gdzie toczy sie wojna.Nasze rodziny, nasze dzieci maja
perspektywe w zorganizowanym panstwie, ktore solidnie pracowalo od czasow wojny. Rosja wygrala wojne i nie mogla o wlasnych silach stanac na nogi bo stanela na swoich republikach.
teraz chciala by dalej to samo robic.
Nie mozna kazdego przyjmowac do swojego domu z ulicy, kto tylko jest glodny. Nawet polski ksiadz proboszcz nie wpusci biednego smierdzelca na swoja plebanie.
pewne warunki musza byc spelnione. Ksiadz proboszcz moze temu nieumytemu, spoconemu dziesiatki razy podac chleb przez okno i dac sie
napic, a nawet przekazac go do osrodka dla ludzi bez dachu nad glowa. W przypadku Ukrainy
nie mozna otwierac wszystkich drzwi, aby mafie
opanowaly Europe Zachodnia-chociaz juz i tak ich ludzie aktywnie dzialaja.
Spokojnie panie Stanislawie. To jest inna Europa.My tez uwazamy, bo znamy Rosje, Ukraine i my przesiedlency tez tutaj pilnujemy porzadku - razem z pania Merkel.
Ta Unia Europejska jest najmadrzejszym rozwiazaniem i trzeba spelniac pewne normy, aby
w niej byc. Na dobra zone tez trzeba zasluzyc !!!
Niech Pan sie zastanowi co Pan mowi.
Lacze pozdrowienia
Josef Zawila

i kto to mówi:
Stanisław Józef Ciosek (ur. 2 maja 1939 w Pawłowicach) – polski polityk i dyplomata, działacz PZPR
"W latach 1971–1980 był zastępcą członka KC PZPR. W 1975 został I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Jeleniej Górze, pełniąc jednocześnie funkcję przewodniczącego lokalnej Wojewódzkiej Rady Narodowej. W lutym 1980 został członkiem KC PZPR, a w listopadzie tego samego roku wszedł w skład Rady Ministrów jako minister do spraw związków zawodowych. W rządzie pozostawał do 1985, w latach 1983–1984 jednocześnie pełnił funkcję ministra pracy, płac i spraw socjalnych.
W 1985 powrócił do pracy w aparacie partyjnym jako kierownik Wydziału Społeczno-Prawnego KC (do 1986). W 1986 objął funkcję sekretarza KC, a także przewodniczącego Komisji Prawa i Praworządności oraz Zdrowia Moralnego KC PZPR. W czerwcu został zastępcą członka, a w grudniu tego samego roku członkiem Biura Politycznego KC PZPR."