Ze zwolnionymi pracownikami solidaryzują się dziennikarze wielu włoskich redakcji prasowych , zwłaszcza lewicowych na czele z dziennikiem Il Fatto Quotidiano .

Nie rozumiem oburzenia dziennikarzy, może lepiej by było gdyby obecnie były pracodawca wcale im nie zaproponował alternatywy(?), skoro praca sprzątacza czy rzeźnika jest tak dla nich hańbiąca?
A swoją drogą to jakiś chichot historii, lewicowe środowiska oburzone ... no no.
Rączki takie delikatne od niebrudzącej pracy, pisanie (opluwanie(?)) na łamach jest łatwiejsze i bardziej dochodowe od ciężkiej harówy.
Ale żadna uczciwa praca nie hańbi.
Może faktycznie dziennikarze powinni być oburzeni "troską" pracodawcy.
Takie orły dziennikarstwa nie potrzebują żadnej łaski, żadnej pomocy, sami bez problemu znajdą odpowiednią posadę tym bardziej, że (być może) już mają mnóstwo ofert, maja tylu solidaryzujących się kolegów...?
Owi koledzy sami odejmą sobie od ust i dadzą zwolnionym kamratom a nie pozwolą aby nieskazitelna gładź rak się zniszczyła w jakiejś fizycznej pracy, dobrej dla robola a nie asa dziennikarstwa.

a w czym dziennikarz jest lepszy od sprzatacza?