To nie business a najwyższy egoizm, chęć posiadania nad chęcią bycia.

No tak. Ja postąpiłabym inaczej - wyceniłabym na tyle ile rzecz jest warta i sprzedała pierwszemu z kolejki.

A na to nie wpadłam. Zawsze mówię, że od młodzieży można wiele się nauczyć.

Szczęściarz z Ciebie i cieszę się, że masz z czego zadbać o przyszłą emeryturę. Najczęściej młodzi nie mają takiej możliwości (chyba, że rodzice zadbają, gdy mają jedno dziecko), bo przy dochodach 4 tys. na trzy osoby, brak własnego mieszkania, a za wynajem 1400 nie da się myśleć bardzo perspektywicznie. Nawet na mieszkanie za kredyt z dopłata takich nie stać.

Masz to szczęście, że ciągnęło Cię morze. Ja nie martwię się swoim informatykiem. Chociaż dopiero rozpoczyna "karierę", ale ma duży potencjał i da sobie radę, natomiast najstarszy chemik po studiach mógł pracować tylko w markecie jako kierownik kas (tylko dlatego, że w czasie studiów dorabiał na kasie, bo też nas nie było stać), potem dostał pracę prawie w swoim zawodzie(z przymrużeniem oka, bo w wytwórni "Sobieskiego". Zarabiał tam marne grosze, ale więcej niż w markecie i nie dojeżdżał. Potem wyjechał do Irlandii do firmy budowlanej swego kolegi z liceum. Tam trochę założył, ale po 3 latach kolega zwinął interes, gdyż budownictwo się skończyło. Syn nigdy nie chciał na stałe wyjeżdżać z Polski, więc nie szukał tam innej pracy. Po powrocie zatrudnił się w Porcie Gdańskim i miał obiecany awans, ale zmienił się prezes i jako dobremu pracownikowi (tak mu powiedziano), po kolejnej 3 miesięcznej umowie zaproponowano, aby wrócił za miesiąc na następne 3 m-ce. Podziękował za uznanie i teraz pracuje w Pol Cargo w Gdyni jako rzeczoznawca (po drodze zrobił studia podyplomowe). Martwi mnie, że nie umie się za bardzo sprzedać, a jest bardzo zdolny - cokolwiek zobaczy, zaraz zrobi i nie ma znaczenia w jakiej dziedzinie. Cóż, kiedy wykształcenie niezgodne lub brak praktyki w danym zawodzie. Córka da sobie radę, jeśli nauczy się oszczędzać. Starałam się dać dzieciom wykształcenie (choćby chleb ze smalcem jeść), bo majątku nie posiadam. Najmłodszy zrezygnował ze studiów, bo programowanie go nudziło, a kierunku związanego ściśle z internetem nie ma w Polsce. Znalazł sobie taką pracę i jest zadowolony - szefowie z niego też, chociaż dużo jeszcze musi się nauczyć.
Moje dzieci też nie myślą o strajkach, bo dobrze wiedzą, że nie ma nic za darmo.

A więc swojak? Pawlak czy Kargul? No, trochę bardziej z południa na wschodzie, a ja ze środkowej części, tyle, że nic z akcją Wisła nie miałam wspólnego, ani moi rodzice. Moi rodzice, a szczególnie mama dbała, abym skończyła technikum, ale nie obiecywała mi, że coś mi uszkodzi. Kiedy przed ustną maturą stwierdziłam, że nic nie wiem, nawet jak się nazywam, zachęcała mnie jak mogła. Nawet dała mi ostatnie pieniądze (wtedy o tym nie wiedziałam, że ostatnie) na płaszcz, abym tylko pojechała. No i opłaciło się. Zdałam dodatkową chemię. W moich czasach matura znaczyła bardzo dużo, a studia nie były zbyt popularne na wsi. Rodzice powiedzieli: chcesz iść na studia, idź, nie, to nie. Nie poszłam, bo bałam się porażki na egzaminach (zbyt mała wiara w swoje siły, bo koleżanki, które gorzej sobie radziły skończyły studia w normalnym czasie, a ja już jako mężatka i matka trójki dzieci. Swego syna od początku nastawiałam, że musi skończyć studia i on sobie nie wyobrażał, żeby zawalić. Co do córki, to miałam wątpliwości, czy skończy średnią szkołę, ale w połowie tak wzięła się do roboty, że zdała maturę na czwórki. Skończyła licencjat, ale dalej była rok i zrezygnowała z magisterki.Najmłodszy zdał matmę rozszerzoną na 85%, a fizykę też rozszerzoną na 54%. Bez problemu dostał się na informatykę na Politechnikę Poznańską (a były tam najwyższe wymagania w kraju) no i stwierdził, że to nie dla niego, że tam interesuje go tylko matematyka. I co? Miałam z nim walczyć? Nie te czasy, zwłaszcza, że wychowywałam swoje dzieci tak, aby umiały być samodzielne. wierzę, że najmłodszy też skończy studia, bo mi to obiecał, a moje dzieci nie mówią tego, co ja chcę usłyszeć, tylko przedstawiają swoje zdanie.

Boisz się stosu? No wiesz, mężczyzna a taki strachliwy. Ja mimo wszystko żyję i mam się dobrze:)

To się ujawnij! Czego się boisz? Najwyżej Cię wyklną:)

Przecież rehabilitowali Łupaszkę:)

Idź, bo z tchórzami nie będę gadać :)))

Już się nie tłumacz. Chyba nie "zakumałeś" żartu:)
nieprzykladam

pisze się rozdzielnie ( obiecałam przeciwnikom, że wracam do poprawiania, więc wybacz)

To czego życzy się marynarzom? Pomyślnych wiatrów? tak? A więc: pomyślnych wiatrów.