Ponoć w Związku Radzieckim (ZSRR) najwyższą karą jaką mógł otrzymać obywatel było wydalenie z tego cudnego raju. Jak wiadomo najwyższej kary nie stosowano, raczej kończyło się na karach lżejszego kalibru: prostym, żołnierskim strzale w łeb lub psychuszce. Podobnie jest jak widać w ZSRE. W zasadzie Grecja powinna wylecieć z Unii z hukiem, tylko że tam rządzą od lat socjaliści, więc jak że to tak, bohaterów prądem? Nigdy, przenigdy. Niech inni się zrzucą byleby socjalizm zwyciężył.

Cóż, można spodziewać się, że Polska będzie bardzo starannie prześwietlona. Na wszystkie możliwe strony. Dlatego, że kraje strefy euro, jak Niemcy czy Francja, będą chciały uniknąć kolejnych kłopotów. Położą nacisk na trwałe spełnienie kryteriów naszej akcesji do strefy. Nie będzie więc mowy o wyciśnięciu wyniku w jednym roku tylko po to, by wejść do strefy euro. Słowem, będzie trudniej.

"słowem będzie trudniej" .. i bardzo dobrze.
Dla Polski dobrze, im dalej macie do strefy euro tym dla was polaków lepiej. Ale w tym morzu poprawności politycznej mój głos to herezja, prawda?

Nie trzeba. Sami sobie są winni i na dodatek nie chcą sami sobie pomóc, więc nie tylko nie trzeba im pomagać, ale wręcz nie wolno. Pomóc Grekom i Grecji będzie wolno dopiero wtedy, kiedy Grecja sama zacznie sobie pomagać na przykład wyrównując wiek emerytalny ze średnią europejską.

Grecję pogrąża coraz większy kryzys, nie tylko ekonomiczny, ale wynikający z niego kryzys społeczny i idące za nim podkopanie legitymizacji systemu. Unia Europejska wpadła w panikę. Rządy zdają sobie sprawę, że jeśli padnie Grecja, to może wywołać niekontrolowany efekt przewracających się kostek domina – polecą kolejne kraje, w następnej kolejności najpewniej Hiszpania.

Przez ostatnie 20 lat system kapitalistyczny w rozwiniętych krajach mógł trwać jedynie dzięki kredytom. Aby utrzymać poziom życia swoich rodziców, albo nie spaść poniżej pewnego poziomu minimum, zarówno szarzy pracownicy, jak i klasa średnia musieli żyć na kredyt. Bez tego nie byłoby ich stać na mieszkanie, leki, edukację dzieci i ewentualnie cotygodniowe szaleństwa w galeriach handlowych.

Rzucanie na rynek kolejnych produktów kredytowych było jedyną możliwą szansą na odsunięcie nieuniknionego – załamania się systemu kapitalistycznego. (...)

Już w latach 70. gospodarki wielu krajów, w tym Polski, zaczęły być napędzane potężnymi kredytami. Wtedy dotyczyło to jednak głównie krajów rozwijających się, aby wessać je gospodarki do globalizującego się świata kapitalistycznego, a jednocześnie poddać je ścisłej kontroli bogatego “Zachodu”. Tymczasem w latach 80. i 90. fala kredytowego boomu konsumpcyjnego rozlała się także we wszystkich krajach rozwiniętych. Kto nie miał pięciu kart kredytowych był nie na czasie. Doszedł do tego kult giełdy i maklerów giełdowych, którzy stali się bohaterami nowych czasów, jak to świetnie zobrazował Oliver Stone w głośnym filmie Wall Street.

Nie ma problemu. Jak Rosati chce Grekom pomagać nikt mu tego bronić nie może. Ma oszczędności więc niech rozpruje wór z własnymi oszczędnościami i buli. Od nas wara.