Ustawa i tak nie skłoni nikogo do działania długookresowego, z perspektywą chociażby kilkudziesiecioletnią. Gatunek ludzki jest jeszcze na zbyt prymitywnym poziomie by troszczyć się o swoje przeżycie - jesteśmy wciąż na etapie szans przeżycia jednostki, nie gatunku. Prezesi wielkich korporacji nie śmią myśleć o ich przyszłości w okresie wybiegającym poza 4 następne kwartały; ważna jest tylko najbliższa premia, ponieważ nie wiadomo czy będzie kolejna. Żadna ustawa nie zmieni tego podejścia, do czasu aż trzeba się będzie ewakuować z planety.