Frankowicze ciągle narzekają ze zostali oszukani ,ze niewiedzieli co podpisują,ze w umowach były klauzule abluzywne.Jezeli tak było w rzeczywistosci to żadna ustawa jest wam niepotrzebna a nawet moze być dla was szkodliwa. Powołaliście stowarzyszenia,macie prawników w swoich szeregach.Jezeli wierzycie ze macie racje to złóżcie w sadach pozwy przeciwko bankom.Wyroki nakażą bankom odstąpienie od klauzul abluzywnych.a ponad to dostaniecie odszkodowanie i wysokie odsetki ustawowe.Zadna ustawa wam tyle nie da.Tyle ze wy wiecie ze nie macie racji ,ze nie ma zadnych klauzul abluzywnych i ze przegracie. Dlatego chcecie zeby to reszta społeczeństwa zrzucila sie na wasze kredyty.

Oszusci frankowicze. Wypad z naszej Polski.

Ryzykiem walutowym należy sprawiedliwie obciążyć kredytobiorców korzystających z kredytów hipotecznych wyrażonych we frankach szwajcarskich i banki udzielające tych kredytów – tak wynika z opinii Europejskiego Banku Centralnego w sprawie projektu polskiej ustawy. Taka opinia jest jednak niezgodna z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 30 kwietnia 2014 r., sygn. C-26/13 Kásler (sprawa węgierska).
Novum prawnicze wyroku w sprawie C-26/13 Kásler polega na dookreśleniu wymogu przejrzystości warunków umowy, o którym mowa w art. 4 ust. 2 in fine dyrektywy 93/13 (o ile warunki te zostały wyrażone prostym i zrozumiałym językiem). Trybunał – kierując się tym, co Arystoteles rozumiał przez sprawiedliwość rozdzielającą (równych równo, nierównych nierówno) – przewagę informacyjną (asymetrię informacyjną) banku nad klientem w zakresie ryzyka ekonomicznego (tutaj walutowego) zniwelował rozstrzygnięciem, które praktycznie na bank przenosi całe ryzyko kursowe. Jest to transfer prawny ryzyka walutowego (transfer poprzez obowiązujące przepisy prawa). Otóż zdaniem TSUE art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że warunki umowy (a konkretnie klauzula przeliczeniowa, czyli walutowa, tj. postanowienie umowy określające „specyfikę mechanizmu przeliczania waluty obcej”) muszą być na tyle zrozumiałe dla konsumenta, aby rzeczony konsument w momencie podpisywania umowy mógł oszacować całkowity koszt zaciągniętego przez siebie kredytu.
W dniu 17.09.2015 zostanie wydana opinia w głośnej i niezwykle ważnej dla „frankowiczów” w całej Europie kwestii, czyli wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Ráckevei Járásbíróság (Węgry) w dniu 1 lipca 2014 r. – Banif Plus Bank Zrt. przeciwko Márton Lantos i Mártonné Lantos (Sprawa C-312/14) (2014/C 303/34).
W tej sprawie zostały zadane następujące pytania prejudycjalne:
1) Czy należy uznać, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 (usługi i działalność inwestycyjna) i pkt 17 (instrument finansowy) jak również z załącznikiem I sekcja C pkt 4 (terminowa transakcja walutowa, instrumenty pochodne) dyrektywy [2004/39/WE] (1), zaproponowana klientowi oferta konkretnej transakcji (kursu wymiany), która, w formie prawnej umowy kredytu denominowanego w walucie obcej polega na transakcji kasowej w chwili wypłaty i terminowej w chwili spłaty, dokonywana jest za pomocą zamiany na forinty określonej kwoty zarejestrowanej w walucie obcej i naraża kredyt klienta na skutki i ryzyko (ryzyko kursowe) rynku kapitałowego, stanowi instrument finansowy?
2) Czy należy uznać, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 (transakcje na własny rachunek) i z załącznikiem I sekcja A pkt 3 (zawieranie transakcji na własny rachunek) dyrektywy 2004/39/WE prowadzenie działalności w zakresie transakcji na własny rachunek odnośnie do wskazanego w pytaniu pierwszym instrumentu finansowego stanowi usługę lub działalność inwestycyjną?
3) Czy instytucja finansowa powinna dokonać wprowadzonej w art. 19 ust. 4 i 5 tej dyrektywy oceny adekwatności, uwzględniając, że terminowa transakcja walutowa – która stanowi usługę inwestycyjną związaną z pochodnymi instrumentami finansowymi – została zaoferowana jako część innego produktu finansowego (a mianowicie umowy kredytu) i że ten instrument pochodny stanowi sam w sobie kompleksowy instrument finansowy? Czy należy uznać, że art. 19 ust. 9 tej dyrektywy nie znajduje zastosowania, ze względu na to, iż, ponieważ ryzyko, jakie ponosi klient odnośnie do kredytu i instrumentu finansowego jest zasadniczo odmienne, niezbędne jest przeprowadzenie oceny adekwatności w zakresie, w jakim transakcja ta obejmuje instrument pochodny?
4) Czy z obejścia art. 19 ust. 4 i 5 dyrektywy wynika stwierdzenie nieważności umowy kredytu zawartej przez bank z klientem?
Tak, to jest to zapytanie węgierskie, w którego sprawie Rząd RP skierował swoje stanowisko do TSUE, w którym wyraził opinię, że „odfrankowienie” kredytów spowoduje armagedon w sektorze bankowym i gospodarce polskiej. Więc w trosce o obywateli gorąco rekomendowano, aby TSUE dał negatywną odpowiedź na postawione pytania. Zbyt duża afera aby upaść?
Mocno upraszczając można stwierdzić, że odpowiedź na postawione pytania brzmiąca TAK spowoduje, że umowy o kredyty waloryzowane walutą obcą będą unieważnione

zobaczymy co na to pisuary ,na platformersów nie głosujemy

a wlasnie ze chcącemu dziej się krzywda , Banki miały być instytucja zaufania publicznego tak jak w przypadku lekarzy . czy zażywając lekarstwo musisz się znać na farmakologii czy zdajesz się na wiedzę lekarza farmaceuty i instytucji urzedów kontrolujących i stojących na strazy i ciężko opłacanych z twoich podatkow by byś nie zjadł jakiegoś dopalacza i nie umarł. W tym przypadku chcialbys na zazywajacego lekarstwo zwalic odpowiedzialność i tez można by powiedzieć volenti non fit iniuria . I analogicznie z zaawansowanymi narzędziami fianansowymi biorac kredyt nie musisz być specjalista w dzidzinie finansów czy tak trudno ci to pojąć lemingozo platformiana!!!

Czy jesli kupuję jakikolwiek produkt (lodówka, pralka,)to mam płacić za niego w nieskończonosć?
Podpisując umowę na kredyt(produkt bankowy)zgadzam się na warunki wyrażone w umowie,nie na to co jest wydrukowane drukiem, którego bez pomocy BARDZO SILNEJ LUPY nie można przeczytać.

"CHCĄCEMU NIE DZIEJE SIĘ KRZYWDA". Frankowicze dobrowolnie brali kredyty więc nie rozumiem tego ich jazgotu. Partie niech się opamiętają i nie szastają pieniędzmi obywateli licząc na poparcie. Nigdy nie dogodzą frankowiczom a stracą poparcie pozostałej części społeczeństwa. Pomaganie tym którzy z przyczyn losowych popadli w tarapaty to co innego jak pomaganie sprytnym, naiwnym czy mądrym inaczej.

BANKSTERZY SIE POs.........ja banki nie MIALY FRANKOW POTWIERDZI TRYBUNAL STANU