Na pewno nie jest to rozwój zrównoważony ale o takim można mówić gdy społeczeństwo osiągnie pewien poziom rozwoju, między innymi gospodarce znajdzie się dostateczna ilość kapitału krajowego na inwestycje w inne sektory. Dla biednego kraju nie ma zbyt wiele drug rozwoju, ludzie (także politycy) muszą najpierw myśleć o dzieciach, choć niektóre decyzje źle na nie wpłyną w przyszłości (zanieczyszczenia) to nie można zaprzeczać faktu że w tej chwili i na oczach rodziców cierpią z powodu głodu czy chorób. Eksploatacja zasobów powinna prowadzić do akumulacji kapitału na cele rozwojowe, np edukacje i infrastrukturę.