Warto przypomnieć klasyka:

Jak rzekł Bartoszewski Władek
Obyczajów to upadek
I niezmiernie przykra sprawa
Jest dla niego, Władysława
Bo się skarży „ruskij brat”
-„Polsza już nie słucha rad
Sowieckiego Prezydenta!”
(co rzecz całkiem niepojęta)
-„I już ma nas ruskich w d…ie
Nie drży, kiedy Moskwa tupie”
Przez to Putin w wielkiej złości
Z palców już ogryza kości
To stosunki wielce chore
Rzekł ten, zwany profesorem
By uzdrowić te relacje
Śle do Moskwy delegacje
Na jej szefa się wybiera
Nieugiętego Premiera
By z Putinem zasiadł wraz
I załatwił: Tarczę, gaz
Potem popił i pośpiewał
Tak by Włodek się nie gniewał
I pozwolił, jak przed laty
Ucałować rąbek szaty
(Niegdyś Bierut, Gierek, Kania
Słynni byli z całowania
Szat Stalina i Breżniewa
Teraz widać, też tak trzeba)
Jedzie Donek na spotkanie
A tam „tawariszczi”, „grażdanie”
W bród szampana i kawioru
„Skolko choczesz” – do oporu
Nagle wszyscy na kolana!
W progu staje postać znana
Donek przykląkł ich zwyczajem
Putin przed nim nagle staje
Po czym zwraca się po rusku:
„Pogawarim, Donald Tusku!
Premier ruskich słówek szuka
Z zagranicy że jest duka
I prijechał wcziera z Polszy,
I że ma szacunek bolszy…
Zmarsowiały cara lica
„Polsza tot nie zagranica”
Przerażenie zjadło Tuska
Gdy zobaczył minę ruska
A już Putin groźnie warczy –
Że „Nie budiet takoj tarczy!”
Po czym walnął pięścią mocno
Budiet tak, kak chacziu – ot co!
Premier tylko westchnął skrycie
Po czym odparł: izwienitie!
Cmoknął cara w mankiet potem
I powrócił samolotem
Ponoć, jak wieść gminna niesie
Już się mówi o sukcesie!
Tak przynajmniej w TVNie
Opisano wydarzenie
Hołd oddając, nie bez racji
Kierownictwu delegacji
A Pan Bartoszewski łaskaw
Dzień po głowie Donka głaskał
Że ten udobruchał ruska
Dobrze mieć dzielnego Tuska!