Pan prof. marzy, że nareszcie coś się rypnie i będzie: - a nie mówiłem?! Panie prof.! Może jednak jest coś pozytywnego w obrazie MOJEGO państwa?

Rada Polityki Pieniężnej powinna tak starać się ustawiać stopy, aby zapewić pogodzenie dwóch celów: z jednej strony zduszenie inflacji poprzez podnoszenie stóp a z drugiej obniżanie stóp aby zapewnić jak najlepsze warunki rozwoju gospodarczego. Prof. Balcerowicza interesował zawsza tylko ten pierwszy cel. Jak to możliwe, że tak wielki strateg zawsze ignorował tę drugą kwestię?

„Dziś mój zenit, moc moja dzisiaj się przesili, dziś poznam, czym najwyższy, czylim tylko dumny” – mogliby powtarzać dzisiaj za mickiewiczowskim Konradem konfidenci, a także sam „drogi Bronisław”, gdyby zdenerwowanie nie mąciło umysłów i nie przytępiało pamięci.

Kto by pomyślał, że reputacja tylu autorytetów moralnych, „skarbów narodowych”, ekscelencji i ozdób tubylczych oraz europejskich Salonów, będzie zależała od głosowania w gronie prawników tworzących zespół orzekający Trybunału Konstytucyjnego?

Oddech wstrzymują nie tylko konfidenci, co jest całkowicie zrozumiałe nawet w sytuacji, gdy żaden z nich niczego nie podpisywał, a jeśli nawet kiedyś coś tam może i palił, to przecież się nie zaciągał, a jeśli nawet raz czy dwa się zaciągnął, to przecież nikomu to nie zaszkodziło, a jeśli nawet temu czy owemu zaszkodziło, to kto to widział, żeby rozdrapywać stare rany, polować na czarownice i dopuszczać do siebie żądzę zemsty?

Więc oddech wstrzymują nie tylko konfidenci, biedne ofiary systemu, który właściwie nie był taki zły, o czym najlepiej może zaświadczyć Aleksander Kwaśniewski, wraz z całą trzódką bojowników o wolność i demokrację. Oddech wstrzymuje też cała postępowa Europa, która na widok męczeństwa zgotowanego „drogiemu Bronisławowi” aż zatrzęsła się ze zgrozy i zaczęła przebąkiwać o możliwości udzielenia Polsce „bratniej pomocy”.

Oczywiście nie będzie takiej potrzeby; „policmajster powinność swej służby zrozumiał” i zamach na dziedzictwo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zdusi w zarodku własnymi rękami, przy pomocy suwerennej decyzji, takiej samej, jaka kiedyś podjął generał Jaruzelski.

Ciekawe, że postępowa Europa, tak dzisiaj zaniepokojona stanem demokracji w Polsce, u siebie, na własnym terenie, nie miała przy lustracji komunistycznej agentury żadnych zahamowań.

Niemcy nie mieli względów ani na „skarby narodowe”, ani na autorytety moralne, ani nawet – strach powiedzieć – na samobójców, którzy u nas objawiają się in odore sanctitatis. Kuracja przeczyszczająca była szybka, bezwzględna i radykalna.

No tak, ale to są państwa poważne, w odróżnieniu od naszej atrapy, przykrywającej tylko PRL-owskie szambo, z którego bije pod niebiosa przeraźliwy smród, przyprawiając samego Pana Boga Wszechmogącego o mdłości.