Pewien przedsiębiorca szukał nowego pracownika. Na rozmowę kwalifikacyjną stawiło się 4 kandydatów - matematyk, ekonomista, filozof i prawnik. Do sali
wchodzi filozof i słyszy pytanie:
- Ile jest 2 razy 2?
- No więc, uwzględniając tutaj kontekst filozoficzny, wpływ filozofii dalekiego wschodu...
- Dziękujemy panu, skontaktujemy się z panem - przerywa mu prezes.
Drugi wchodzi ekonomista i dostaje to samo pytanie.
- Ile jest dwa razy dwa?
- Biorąc pod uwagę długofalowy wpływ rynku azjatyckiego na naszą sytuację ekonomiczną.
- Dziękujemy panu, skontaktujemy się z panem.
Trzeci wchodzi matematyk.
- Ile jest dwa razy dwa?
- Cztery.
- Dziękujemy, będziemy z panem w kontakcie.

Ostatni wchodzi prawnik.
- Ile jest dwa razy dwa?
Rozgląda się, wstaje zamyka drzwi na klucz, zasuwa żaluzje.

- A ile ma być ??

http://fotoo.pl/zdjecia/files/2010-05/4c19eebe.jpg

A co ten monarcha miałby robić?
Bo to dla mnie istotna informacja. jeśli ja miałbym odpowiedzieć na takie pytanie

to co prezydent...

Jeśli tak to jestem za monarchią.

Z prezydentów z ostatnich 20 lat najlepszy okazał się ten na którego nawet do głowy mi nie przyszło, żeby na niego głosować. Więc moja wartość dodana w postaci głosowania jest żadna. A myślę, że nie jestem w tym odosobniony.
:)

Po wymianie instalacji załoga tym samym samolotem, z tymi samymi
pasażerami znowu poleciała do Hurghady. Trzeba było namawiać i uspokajać
pasażerów, że nie ma więcej żadnego niebezpieczeństwa. Bezpośredni lot
do Hurghady trwa, w zależności od typu samolotu, około 5 godzin.
Przylecieli do Egiptu. Z uwzględnieniem awaryjnego powrotu i remontu,
załogaТу-204 miała już przepracowane 9
godzin. Norma godzin lotu została wyczerpana. Normalnie należało iść
odpocząć.
Co robić – zamawiać hotel i płacić za postój samolotu? Strata tym
większa, że planowych pasażerów już wywieziono na lot powrotny. Kompania
lotnicza za to nie podziękuje. Zgodzili się więc lecieć z powrotem.

Niedaleko od Moskwy popsuł się sprzęt nawigacyjny. W odróżnieniu od
polskiego samolotu panowała głęboka noc, i 21-22 marca nad całą Moskwą
stała gęsta mgła. Lądowanie według przyrządów „koszących” nie udało się,
załoga zmęczona i rozdrażniona, a tu jeszcze radiowy wysokościomierz
zawył. Dokucza, że niby to ziemia jest blisko – a idź ty…! W rezultacie –
typowy błąd zaufanego do siebie doświadczonego pilota, który setki razy
sadzał samolot w podobnych warunkach. Prawie na lotnisku macierzystym.

Na smoleńskim lotnisku „Północny” nic podobnego nie miało miejsca. Nie
była to noc, nie było takiej mgły, załoga nie była zmęczona, nie
musiała spędzić całego dnia w napiętej i nerwowej atmosferze. Sytuacja
normalna, załoga wypoczęta i czujna. Sprzęt nawigacyjny pracuje
doskonale, aż do postronnej ingerencji w sterowanie samolotem na małej
wysokości.

Z trzeciej poprawki dochodzimy do wniosku, że warunki pogodowe i stan
załogi w danym przypadku nie mogły być główną przyczyną katastrofy.
Poprawka czwarta. Oba samoloty, których wypadki były porównywane przez
ekspertów, są podobnego typu. W SmoleńskuТU-154, w DomodiedowoТU-204.
Samolot, który leciał z Hurghady, też spadł do lasu, i także oderwało mu
skrzydła. W efekcie – dwie osoby w oddziale reanimacji, reszta odniosło
rany różnego stopnia ciężkości. Po upadku w lesie samolotu podobnego
typu w chwili znalezienia szczątków Tu-204, który leciał z Hurghady,
wszystkie osoby żyły!

Rzecz jasna, jest różnica między upadkiem samolotu z kilkoma członkami
załogi (ТU-204 w Domodiedowo) a upadkiem
samolotu z 96 osobami na pokładzie. Ale samolot polskiego prezydenta był
załadowany mniej niż na dwie trzecie. PokładТU-154 może mieścić 163 osoby.
Jeśli samolot jest załadowany mniej
niż na 2/3, można nim sterować bez trudu.

Następna okoliczność – polski samolot po zaczepieniu skrzydłem drzew
obrócił się. Jednakże podczas lądowania załoga i pasażerowie muszą mieć
zapięte pasy. Nie ma powodu do przypuszczenia, że tego przepisu nie
przestrzegano przy lądowaniu w niezbyt gęstej, ale jednak mgle.
Ostatnia okoliczność mogąca wpłynąć na liczbę ofiar śmiertelnych to
kąt ataku samolotu w momencie uderzenia o ziemię. Istnieje informacja od
doświadczonych lotników wojskowych, że TU-154 Lecha Kaczyńskiego
„schodził do lądowania, jak myśliwiec”. Czyli pod bardziej stromym kątem
niż zwyczajnie. To faktycznie może zwiększyć liczbę ofiar śmiertelnych.
Świadczą o tym także szczątki samolotu oraz ich rozmieszczenie.

Wersja oficjalna – „podczas katastrofy zginęli wszyscy”. Orzeczenie
ekspertów: prawdopodobieństwo zgonu wszystkich co do jednej osoby w
samolocie polskiego prezydenta jest takie same, jak gdyby woda z
odkręconego kranu poleciała do góry zamiast na dół – prosto do sufitu.
Innymi słowy, prawdopodobieństwo, że w tej katastrofie zginęły wszystkie
96 osób znajdujących się na pokładzie samolotu TU-154, jest zerowe.

Z czwartej poprawki dochodzimy do wniosku, że w każdym przypadku ktoś z
pasażerów musiał przeżyć katastrofę polskiego samolotu, a może nawet
uniknąć zranień. Wszyscy zginąć mogli tylko w jednym przypadku: jeżeli
oddział specjalny dobił ich już po upadku.

Nie jesteśmy w stanie nawet wymienić liczby dostrzelonych – liczba ta
waha się od 10 do 21 osób. Zgodnie z oceną najbardziej doświadczonych
ekspertów, nierozpoznawalnych (zmasakrowanych lub spalonych) mogło być
najwyżej 10 – 12 ciał. Nie wszyscy podczas katastrofy znajdowali się w
przedniej części samolotu. Płomień szybko zgaszono. Naprawdę nie
rozpoznawalnych zwłok na miejscu upadku zapewne było bardzo mało lub nie
było w ogóle.

A więc „jedynie materiał genetyczny pozostały po 21 osobach”, o którym
mowa w wersji FSB, w rzeczywistości jest liczbą osób, którzy przeżyły
katastrofę prezydenckiego samolotu Lecha Kaczyńskiego. Dobili ich
rosyjscy komandosi, po czym wywieźli i zamienili w kawałki spalonego
mięsa, aby ukryć ślady zbrodni.

Poprawka piąta. W jaki sposób zorganizowano rozbicie samolotu
polskiego prezydenta? Eksperci n

Przywódców państw zachodnich na Kremlu zawsze uważano za nieco
głupawych. Takich, którzy przysłuchują się opinii swojego społeczeństwa i
obnoszą się z jakimiś prawami człowieka, jak k**** z kapeluszem. Tę
tezę ja mogę uzasadnić i zaświadczyć osobiście.

Na Kremlu po dziś dzień uważają, że nikt nie uwierzy, iż lider
Federacji rosyjskiej mógł zdecydować się na coś takiego. Zobowiązać
swoich podwładnych do zorganizowania zabójstwa prezydenta innego państwa
na swoim terytorium! Nie uwierzą także własnym oczom i uszom. Nawet
gdyby politykom i mieszczanom z krajów dobrobytu zostały przedstawione
niezbite dowody – i tak nie uwierzą.

W głowach zachodnich obywateli są własne wyobrażenia na temat granic
kremlowskiego podstępu. Takie ryzyko! Takie okrucieństwo! Po co? Moi
drodzy, przecież to Rosja! Tu nigdy nie było inaczej. Kto nie ryzykuje,
ten nie pije szampana!

I nikt z zadowolonych sobą mieszczan nie przypomni sobie prawdziwej
twarzy Putina, gdy ten w porywie nieokiełznanego gniewu obiecał
„powiesić za jaja” prezydenta Gruzji Micheila Saakaszwilego. Mówił to w
obecności przywódców krajów zachodnich.
Nikt nie przypomni sobie szczerego żalu Putina, że nie udało się do
końca otruć Wiktora Juszczenki. Prezydenta Ukrainy – państwa, które,
zgodnie z publiczną wypowiedzią Putina, „w ogóle nie istnieje”.
Nikt nie przypomni sobie nadania przez Putina trucicielom prezydenta
Ukrainy Wiktora Juszczenki stopni generałów rosyjskich resortów siłowych
i specsłużb.

A przecież Lech Kaczyński był trzecim prezydentem sąsiedniego państwa
po Saakaszwilim i Juszczenką, którego Putin nienawidził bardziej od
pozostałych. Nikt nie spodziewał się takiego spotkania? Do tego jest
szkoła rosyjskich specsłużb. Wśród ścian KGB Putin był długo szkolony do
działań zaskakujących i niespodziewanych dla przeciwnika.
Z ósmej poprawki dochodzimy do wniosku, że Putin zawsze mordował
ludzi, których uważał za swoich wrogów. Przy czym zawsze ryzykował,
przeprowadzając najbardziej skandaliczne operacje specjalne, w tym za
granicą. Lech Kaczyński znajdował się w pierwszej trójce wrogów Putina i
był jedynym, do którego mógł dobrać się. A tu jeszcze „polski
Janukowycz” nadarzył się.

Co zaś tyczy się liczenia Kremla na beznadziejne durnie, którzy nie
dadzą wiary nawet niezbitym dowodom popełnionej zbrodni, to na dzień
dzisiejszy sprawdza się to nawet w Polsce.

Poprawka dziewiąta. Każdy człowiek posiada swoją „firmową” cechę
określającą jego postępowanie. Posiada ją także Putin. Zachód tak i nie
potrafił prawidłowo odpowiedzieć na pytanie: „Who is Mister Putin?”.
Słusznie zauważono jego skłonność do rozwiązań siłowych, ale to
drobiazgi.

Wyróżniająca cecha Putina od razu rzuca się w oczy. Jest to skrajne
okrucieństwo na granicy szaleństwa.

Uczniowie w Biesłanie we wrześniu 2004 roku. Rozkaz Putina – przerwać
negocjacje i zielone światło do spalania dzieci z dział czołgów. W
efekcie – ponad 350 ofiar śmiertelnych, grubo ponad 500 rannych,
włącznie z najlepszymi komandosami rosyjskich oddziałów specjalnych
wystawionych na ogień zaporowy powstańców. Ogromna ilość inwalidów.
Zakładnicy w teatrze muzycznym „Nord-Ost” na moskiewskiej Dubrowce w
październiku 2002 roku. Powstańcy zabili trzech osób, na rozkaz Putina
otruto co najmniej 174 widzów spektaklu. To tylko te ofiary śmiertelne,
których rodzinom udało się udowodnić ich nazwiska. Fałszywej oficjalnej
liczby nawet nie warto wymieniać.

Od swojego patrona nie odstają zaufani Putina, na przykład, „mały
Kadyrow”. Dzisiaj oni popełniają bestialstwa, które raz już były poddane
ocenie prawnej w Norymberdze. Całe najbliższe otoczenie Putina to
naturalni kandydaci na ławę oskarżonych Międzynarodowego Trybunału
Wojennego.

Co jeszcze należy wiedzieć, aby przewidzieć postępowanie Putina i jego
podwładnych przy spotkaniu zajadle znienawidzonego na Kremlu prezydenta
sąsiedniego państwa?

Z dziewiątej poprawki dochodzimy do wniosku, że zabójstwo Lecha
Kaczyńskiego i 95 jego współtowarzyszy pasuje do podstawowej
charakterystyki Putina tak samo dokładnie, jak nabój do komory.
Poprawka dziesiąta. Punkty przełomowe w biografii Putina. Są
monotonne, ale bardzo wymowne w świetle zabójstwa Lecha Kaczyńskiego
oraz znacznej części polskiej elity.

Czy pozostały jeszcze jakieś wątpliwości, gdy jesienią 1999 roku
wysadzono domy w Moskwie i Wołgodońsku? Przy czym na poziomie rządowym
zawczasu wymieniono miejsce wybuchu! Nawet Adolf Hitler nie pozwalał
sobie wysadzać spokojnie śpiących Niemców. Ograniczył się do podpalenia
Reichstagu.

A nieprzerwany szereg „tajemniczych” zabójstw poważnych przeciwników
politycznych Putina, obrońców praw człowieka, dziennikarzy,
przedstawicieli organizacji mł

Ostatnia uwaga – dwunasta. Jak będą reagować oficjalne osoby innych
państw? Nietrudno przewidzieć. Bardzo wielu postara się przemilczeć
oczywiste i niezbite fakty. Będą zamykać oczy, zatykać uszy, nie
widzieć, nie wiedzieć, i nie słyszeć.

Dlaczego? To bardzo proste. Jak w świetle dzisiejszych wydarzeń muszą
wyglądać wszyscy ci kozły tudzież, przepraszam za neologizm, koźlice
polityczne, które przez lata całowały się i zadawały z majorem rezerwy
KGB?

Kto zapraszał tego czekistowskiego chłopca do swojego stołu
obiadowego, wygadywał pochwalne peany, prawił komplementy i namawiał do
odpoczynku na prywatnej wyspie wśród ciepłego morza?
Kto po dziś dzień walczy za „dobre stosunki” z taką putinowską Rosją i
taką jej władzą, wszelcy budowniczowie rurociągów i inni „pragmatycy”?
Przecież teraz poły ich galowych marynarek i mankiety spódnic są
splamione krwią Lecha Kaczyńskiego i polskiej elity.

Nie zdziwię się, jeżeli Putina i „polskiego Janukowycza” – Donalda
Tuska – dwóch głównych partnerów w sprawie zabójstwa prezydenta Polski –
w najbliższym czasie znowu zobaczymy razem. I obaj będą w dwa gardła
będą opowiadać jedna i te samą kremlowską fabułę na temat „osiągniętych
wyników wspólnego śledztwa” i nierozłączną przyjaźń między narodami
rosyjskim i polskim”.

A w dalszym planie usłużni komentatorzy, niby ot tak, napomkną, że
przed pewnym czasem niejaki Lech Kaczyński i jego kamraci próbowali
skłócić dwa „brackie narody”. Ale im się nie udało.
Dlatego zabójstwo prezydenta Polski oraz znacznej części jej elity
politycznej obecnie staje się poważną próbą dla wielu krajów zachodniej
demokracji.

Jednak są na tym świecie tacy politycy i przywódcy państw, którzy nie
są niczym zobowiązani wobec Putina. Co więcej, są tacy, którzy już
wcześniej widzieli istotę Putina i jego reżimu. Znali prawdziwe poglądy
majora rezerwy i dlatego wcale nie są zdziwieni tym , co zaszło. Są
widzący parlamentarzyści, organizacje pozarządowe i prasa.
W tych krajach Europy, których elity polityczne dokarmia rosyjski
„Gazprom” i inne deripaski, jest opozycja.

Są zachodnie służby specjalne, NATO i światowa społeczność.
Wreszcie jest wideo nakręcone przez Andrieja Miendiereja, zawodowi
eksperci oraz mnóstwo uczciwych, porządnych i odważnych ludzi.Dlatego zbliża
się wasz koniec,
kremlowskie małpy.





Tu link do orginalnego
tekstu :

http://www.rupor.info/analitika/2010/05/01/v-ubijstve-kachinskogo-viden-pocherk-putina/

(piotr-pomorskie2):
a tu forum na którym
znalazłem tłumaczenie :


http://swkatowice.mojeforum.net/temat-vt9359.html?postdays=0&postorder=asc&start=0

czy mleka w wodzie,

zle skontruowane pytanie.Skoro w szklance pierwszej bylo tylko mleko,nie mozesz pytac
o mleko w wodzie,bo to bez sensu.
Poza tym to w ogole bez sensu,bo jesli do samego mleka dolejesz zaledwie lyzeczke mieszaniny z dugiej szklanki ( prawie czysta woda,bo dolana lyzeczke mleka mozna pominac) to praktycznie wciaz masz samo mleko i nic sie nie zmienilo.

I to powyzej to rozwiazanie "na chlopska logike" ,ale niestety nie jest prawidlowe,choc jak najbardziej na takie wyglada.
Zrobmy to samo co Adrianoo ponizej,ale nie dla 2-h,lecz 3-ch lyzeczek w kazdej szklance,zeby pokazac,ze to nie przypadek dla jednej wartosci
mamy wiec
3m | 3 w
z mleka zabieramy 1 lyzke i wlewamy do wody.mamy teraz 2 lyzki mleka i 4 lyzki mieszanki w szklance z woda,czyli tak
2m | 3w + 1 m

Popdobnie jak poprzednio Adrianoo dzielimy mieszanine w szklance z woda,ale tym razem na 4 czesci,bo s a tam juz 4 lyzki
Mamy wiec
2m | 4 x (3w + 1m) : 4
Jedna taka cwiartke ,czyli jedna lyzke mieszanki zabieramy ze szklanki "z woda plus mleko" i wlewamy do mleka i mamy
2m + (3w + 1m ) : 4 | 3 x ( 3w + 1m ) : 4
Lewej stronie robimy wspolny mianownik czyli
( 8m +3w + 1m ) : 4 | 3 x ( 3w + 1m ) : 4
pozbywamy sie czworek w mianowniku po obu stronach i mamy
8m + 3w + 1m | 9w + 3m i po zsumowaniu po lewej stronie
ostateczny wynik
9m + 3 w | 9w + 3m
Czyli jak napisal Adrianoo tyle samo czesci wody w mleku ile czesci mleka w wodzie

duren z ciebie

a co sie stanie jak przed mieszaniem obu cieczy zbierzemy z mleka jedna lyzeczke smietany???

jeśli przyjmiemy, że mleka i wody jest po 1 litrze a na łyżeczce mieści sie 20 g to po pierwszym ruchu mamy
1/ 1l +002
2/ 1l -002
po powrocie jednak przenosimy do mleka nie tylko wodę, ale i 1/50 czesci przelanego mleka podczas gdy wodę przenosiliśmy czystą

zatem nie masz racji co należało dowieść:)

teraz spać mi sie chcei nie będe rozważac niczego
myslę, że dobrze rozwiazałm zadanie

Dziękuję :)
Bez zmyłek się nie obyło ;)))

wody w mleku

widze ze cala game mozliwosci wyczerpalismy:)))
troche Wam podpowiem... pytanie wbrew pozorom nie jest na logike i wymaga bardzo scislego podejscia do tematu;)

:) ok. podpowiedz nr 2, nie chodzi tu o sklad chemiczny, sa dwie ciecze: mleko i woda

ciesze sie:) przyznaje ze jest trudna a dodtkowo nasz intelekt nie robi nic w kierunku ulatwienia procesu zrozumienia, podpowiem calkiem powaznie, ze warto to sobie "rozrysowac":)

jutro rozwiazanie, moze ktos sie jeszcze skusi na probe ogarniecia tematu,
ps. 2 kg :)

bo to niewlasciwa odpowiedz;) blisko blisko :)))

nadal blisko :)

bingo :)

:)

no właśnie
PrOpaganda rządowa kantuje jak dawniej

:-))